tek çocuk olmak

bence mükemmel bir şey.

özellikle çocukluk yılları çok üzücü olabilir. çocuksun ve evde oyun oynayabilecek bi tane daha senden var, kulağa çok hoş geliyor. tek çocuk, yalnız bi çocukluk demek bence. misafir çocuğuyla saatlerce iyi anlaştıktan sonra gitmelerine yakın mutlaka kavga çıkarırdım. neden? yalnız kalacağımı bilirdim çünkü onlar gidince. o kavgalar gitmeyin demenin haykırışıydı ama kimse anlamadı.

benim açımdan müthiş bir şeydi. hiçbir zaman yalnız kalmaktan korkmamamı sağladı ve kendi kendime destek olmayı öğrendim. bunun dışında annemi de başka bir çocukla paylaşmadığım için ayrıca memnunum. kıskanç bir insanım ben -.-

müzdarip olduğum dert
dert lan dert bildiğin dert tek olmak.

tek çocuk değilim ama en küçük çocuğum. öbürleri ile aramda çok yaş farkı olduğu için evliler ve şehir dışındalar. evde tek çocuk benim bunun sorumluluğu ve yalnızlığı beni artık hem uzuyor hem de çok yoruyor. çok zor tek çocuk olmak çok.

can sıkıntısı zirvesinde yaşarlar artı her şey senindir

kardeşi olanların özendiği, aslında sanıldığı kadar güzel olmayan tek evlat olma durumu.

çocuk iken daha fazla abur cubur yemek, oyuncaklar ile tek başına oynamak her ne kadar rahat olsa da, hiçbiri bir kardeşin yerini tutmaz. sürekli kavga eden, anlaşamayan kardeşler görüyorum. böyle olacağını bilsem bile bir kardeşim olsun isterdim.

sessiz sakin ve yalnız yetişmiş biri olarak kardeşleri ve kalabalık ortamları her zaman aramışımdır.

sanırım insan sahip olmadığına özlem duyuyor.

tek çocuğum ve mutluyum, çocukken kardeşim olsun isterdim ama büyüdüğümde iyiki olmamış dedim.tek olmak insana çok şey kazandırıyor bu hayatta.

tek çocuklarda görülen genel kanının aksine hiç şımarık bir çocuk olmadım ,hep sakin ve uslu biriydim.(ki hala öyleyim),(üstelik ilk torun bendim,sülalede ben bebek iken başka bebek yoktu ve olan çocuklar 5 i geçmez olmadı bir süre.yani baya el bebe gül bebe büyüdüm)

erken olgunlaşmama sebep oldu(bu belki kötü bir şey bilmiyorum, ilkokuldan beri arkadaşlarımın çok çocukça davrandığını sanırdım,meğerse ben zihinsel olarak erken olgunlaşmışım, bundan dolayı bende hep rol yaptım)(şu sözlükte çocukça davrandığıma bakmayın, içimdeki çocuğu eğlendiriyorum sadece.)

yaratıcı olmanızı sağlıyor, tek başınıza oyun oynamak için ciddi anlamda hayal dünyanız genişliyor.

bazı kararları verirken (örneğin üniversite tercihi ) daha özgür oluyorsunuz .

kendinize daha fazla vakit ayırabiliyorsunuz. bu sayede kişisel gelişiminiz daha hızlı oluyor (ki buda sanırım erken olgunluğa ulaşmaya bir neden)

allah tüm kardeşlere uzun ömür versin ama acı bir gerçek var.bir gün bir kardeş ölünce diğerleri çok büyük bir üzüntü yaşayacak, tek çocuk olunca bu üzüleceğiniz yada üzeceğiniz aile bireyi sayısı azalıyor.

analiz yeteneğiniz ve plan yapma yeteneğiniz artıyor.zor durumda borç alacak yada verecek bir kardeşiniz, yada her an yanınızda olup yardım edecek bir kardeşiniz olmadığı için hayatta olumsuz senaryoları analiz edip ona göre hayatı daha planlı ve garantili yaşıyorsunuz.birine güvenip bir işe girmemeyi bilirsiniz.



dezavantajları ise genelde çocukken daha fazla sıkılıyorsunuz ama onunda çözümlerini zamanla geliştiriyirsunuz.büyüyünce ben bir dezavantaj görmedim,aksine kardeşi olan kim varsa aralarında sorun oluyor, ya para,ya miras,ya görümce gelin kavgası v.s belki ileride çocuğum olursa onun halası ve amcası olmaz ama oda benim değil onun dezavantajı olur.(zaten bu dünyaya çocuk getirmeyi düşünmüyorum)

belli bir yaşa gelinceye kadar çok güzel olduğu düşünülen; ailede hastalıklar çıkmaya, "ben gidersem kim bakacak bu insanlara?" demeye başlayınca da çok kötü olduğu düşünülen durumdur.

kardeşim aklıma gelince iyi ki olmadım diyom.

paylaşmamayı bilmemektir belki de.

anne ve babanız sadece sizin anne babanız demektir.

kardeş oldu mu, hepinize aittir artık o. ama tek olunca sadece sizin. büyük lüks.

küçükken istediğiniz herşey önünüze gelir.
iyi bir şekilde yetiştirilebilirsiniz.
oyuncaklarınızı kimseyle paylaşmak zorunda kalmazsınız.
çekirdek aileyseniz paranız hemen hemen herşeye yettiğinden kendi odanız olur.
büyüyene kadar ilgi görürsünüz.
hasta olduğunuzda ev ayağa kalkar.
doğum günleri çoşkuyla kutlanır.
süslü, pahalı kıyafetleriniz olur.

şikayet eden şımarıklara bakmayın dünyanın en güzel şeylerinden biridir bu. 30 yaşında insanım benden bir yaş küçük erkek kardeşim var, gün yüzü görmedim yemin ediyorum.

ikinci çocuğu yapmayı zaten düşünmüyordum ama bu tatilde kararım pekişti. aman tanrım aynı yaştaki kuzeni ile bir araya geldiler ve benim akıl sağlığım ciddi zararlar aldı. evet çocuğum için çok faydalı falan ama yoook. iki çocuk bakılmaz.

hayatımın 10 yılında tecrübe ettiğim, o yılları yaşarken pek de şikayetim olmayan durum. ama kardeş sahibi olduktan sonra, özellikle de kardeş büyüyüp de aradaki yaş farkının önemi kalmadıktan sonra 10 yıllık eksikliği hissettim.

belli bir yaşa kadar ıstiyorum kardeşim olsun diye belli bir akıl seviyesine ulaşınca iyi ki olmamış diyorum.
nelerden kurtuldum
-potansiyel kardeş acısı (ölümü)
-potansiyel yeğen acısı (ölümü)
-düğünü olursa takılacak altın
-uzak kalırsak özleme olayı
-anne baba sevgisini ve ilgisini paylaşmak
... bir kaç madde daha eklenebilir.

müthiş geveze ve zıpır yapımdan sanırım, kreş yaşları dahil hayatımın her evresinde, girdiğim her yeni ortamda "biz seni tek çocuk sanıyorduk, sende tek çocuk şımarıklığı var" minvalinde yorumlar duymuşumdur sürekli. ebeveyni meşgul ve mevcut ilginin her daim daha küçük kardeşlerde olduğu kalabalık bir ortamda yetişmem dışında sıkıntı yok.

bir çocuk az iki çocuk fazla diyorlardı doğruymuş.

asla yaşamadığım. çocukken en büyük hayalimdi.