torpilsiz iş bulmak

ülkemizin başlıca sorunlarından birisi. tanıdık olmadan işe yerleşmek oldukça güç.

ülkemizde seçme ve yerleşme kamu ve özel fark etmeksizin tanıdık, eş, dost kontenjanından ilerliyor. büyük büyük dayıları, amcaları, teyzeleri olanlar zaten pek iş arama sürecine geçmeden bir yerde buluyorlar kendilerini.
sistemde kimin nerede olacağını kestiremiyor. diyelim ki, 5 kişi için açık kadro var: 4'ü şuradan, buradan dolar, kalan 1'i içinde ince ele sık doku muamelesi yapılır. 4'ü kaydırakla kaydırılıyor,1'i de armudun sapını, üzümün çöpünü ayıklıyor.. sonrada yok efendim 'ev genci' çıktı ortaya.. sen o gencin hakkını yedin mi onu söyle bana..
gümüş kaşık altın bileziği geçiyor..

akp'den önce tek tük bulunurken akp sayesinde tamamen hayal olmuştur

eğer fark yaratacak bir eğitiminiz yok ise neredeyse imkansız. özel sektör de dahil.

hastanede yatışlıyken yanımdaki yatağa bir kadın geldi. tübitak da çalısıyormuş. göğsünü gere gere torpilsiz girdim diyordu. benim yaşıtlarım gezerken sevgili yaparken ben evde ders çalışıyordum diyordu. göğsünü gere gere. kaldı mı torpilsiz işe girebilmek bu devirde. ya maytap geçiyor, yada sahiden ciddi. bilemedim.

allah a dua ettiğim bir konuydu, allah yardım etti öyle buldum. bin şükür

eğer işinizde çok iyiyseniz gayette oluyor hatta peşinizden de koşuyorlar bilin istedim.

özellikle yeni mezunlar yada az tecrübeliler için neredeyse imkansız olan eylem. illa size "iyilik" yapacak birilerini tanıyor olmanız lazım. yoksa neredeyse herkesin üniversite mezunu olduğu şu dönemde ve özel sektördeki iş kalitesi öyle çok kaliteli adaylar gerektirmediğinden sokak köpekleri kadar değer görmezsiniz maalesef. işsiz ve aç kalsanız önünüze yemek koymazlar, sokakta ilgilenip sevmezler. aksine sizden kaçarlar ve düzlüğe çıkma ihtimaliniz her geçen gün azalır. hele erkekseniz.

işten kasıt kamu olsa gerek.
pek çok işyeri o kadar düşük ücret veriyor ki torpillilet oraların kapısından bile geçmez.

başarabildiğim şeylerden biri. girdiğim ilk iş için mezun olduktan sonra 3 ay istanbul ve izmir'de deli gibi iş aramıştım. araya torpil falan da sokmuştuk ancak olmadı, yeni mezun adamı kim napsın. soktuğumuz torpiller de öyle büyük değillerdi, tanıdığın tanıdığı düzeyindeydi. sonra doğup büyüdüğüm şehirdeki yerel tv kanalına elden cv bırakmaya gittim, oranın patronu ve kardeşi babamın eskiden tanıdığı, bir süredir pek görüşmediği, zaman zaman denk gelince vay x nasılsın düzeyinde muhabbeti olduğu kişilermiş. bilmiyordum bile, adam cv'mi incelerken sen x abinin oğlu musun ya? demesi ile öğrendim mevzuyu. sonrasında 2 ay denemeye alıp yol+yemeğe it gibi çalıştırdılar. silko bir özel üniversiteden mezun olduğum için tabi ki hiç tecrübem, adam gibi eğitimim olmadan girmiştim. o iki ay gece gündüz uyumadan çalıştım da kabul ettirdim kendimi. 2 sene sonra ortamın yoruculuğundan kaçıp askere gittim de kurtuldum.

askerden dönünce de yine epey bir iş aradım. kız kardeşim o sırada istanbul'da iş bulmuştu. onun ev işleri için yardıma geldim. bizim sektörden bir kuzenim ile görüştüm. ki kendisi ile hayatımda ilk görüşmemdi. annemin akrabasının yeğeni, daha önce görmemiştim, ismen tanıyodum. oturduk bira içtik. bana; şuraya git, ben haber vericem onlara dedi. gittim. önce art direktör ile uzun bir görüşme yaptım, o kararsız idi. o sırada büyük patronun toplantısı vardı. bir dakikalığına çıktı, sen x'in yeğeniymişsin dedi. evet dedim. ne yaparsın dedi, ne iş olursa yaparım dedim. ptesi gel başla dedi, başladım. yine it gibi çalışıp kendimi geliştirmeye çalışarak 5 sene çalıştım. yapmadığım iş kalmadı. sonra maaş ve başka şeyler yapma arzum nedeniyle ayrıldım.

ardından 7 senelik tam zamanlı ve free lance iş tecrübem ile bir yurt dışı eğitim firmasında çalışmaya başladım. ilk başta çok zorlandım. ancak 2 sene it gibi çalışarak irlanda'ya vs gitmeli şekilde çalıştım. sonra bi olumsuz tecrübem oldu, bir ay içinde kovuldum ancak o nazar boncuğu xd sonrasında 1 ay iş aradıktan sonra başka bir yurtdışı eğitim firmasında çalışmaktayım. daha 2-3 ay oldu ancak şu an için sorunsuz hatta güzel ilerlemekte.

şimdi din allah kitap diyip torpille işe girip binlerce kişinin emeğini çalanlar cennete gidecek, ben cehenneme öyle mi? xd