tüplü televizyon

evimizde bir tane 70 ekran mevcut. geçen gün babamla şöyle bir konuşma geçti aramızda:

- bu duruyor mu hala, ne yapacaksın bunu?
+ ne bileyim bi şey olur mu ki, parçaları falan işe yarar mı?
- hiçbir işe yaramaz, at. ya da eskiciye ver belki üç beş kuruş para verirler.

bu konuşma üzerine atmayı düşünüyordum aslında ama içini açıp dekor gibi bi şeyler yapasım var. vintage ayağına birilerine çakılır belki. olmadı nostalji köşesi yaptım evde derim.*

arçelik fastext televizyonda az çizgi film izlemezdik, mehmet ali birandlı, ali kırcalı haber bültenlerine şahit olmuştur kendisi.

herkesin edebiyle oturup kalktığı zamanlara ait:

tüplü televizyonlar "bozulursa tamir et" döneminin elektronik cihazlarıydı. yani toplumun tüketmeye değil tasarrufa özendirildiği günlerin... bir tüplü televizyon, tüpü arızalansa bile yeniden canlandırılabilir. ışın tabancalarını kontrol edersin, saptırma devrelerine bakarsın. bir ya da iki transistör yanmıştır. söker yenisini takarsın. sürekli aynı işi yapıyorsan zaten bir arızayı öğrendin mi ikinci bir televizyon geldiğinde neresine bakacağını bilirsin.
şimdiki televizyonlar adları sanları bilinmeyen, kimi özel üretim entegre devrelerle, binlerce ledle, zar zor görülen direnç, bobin vesaireyle dolu. ben baskılı devre üzerine direncin baskıyla basıldığını gördüm. yani bozuldu mu at ya da "yetkili servis" yeni televizyon fiyatına tamir etsin. tek avantajı hafif olmaları. o kadar.

1 tup bebek degildir. evet.

(bkz: kanal d)
(bkz: cnn türk)
(bkz: tüpçü televizyonlar)

çok ağır olurlardı. bozulunca çok üzülürdüm çocukluk işte başka eğlence yok. bir de eski modellerinde regülatör kullanırdık televizyon hemen açılmazdı sanki uzaya mekik atıyormuşuz gibi özeldi televizyonu açmak. belki 25 yıldır televizyon izlemiyorum arada radyo dinliyorum eski bir akıllı telefonum var içinde hat dahi olmayan wifi olmadan çızırtılı çalıyor.

kardeşim senin bu nostaljilerinle nostaljiler arası yıllar pek uyuşmuyor ya, niye böyle?

hayal gücüm çok acayip bir dünya yarattığı için ateşlendiğim zaman kabuslarımda başroldü. televizyonun içinden bana saldıran insanlar mı dersin, yaratıklar mı dersin ne ararsan vardı. ayıkken görülen sanrılar çok fena.