türkçenin yazıldığı gibi okunmayan bir dil olması

türkçe yazıldığı gibi okunur gibi yanlış bir bilgi vardır. ne yazık ki bu yanlış bilginin yaygınlığında okul kitapları en büyük suçludur.
türkçenin yazıldığı gibi okunmadığı durumlardan bazıları şöyledir.
y harfi fiilin sonunda yer alıyorsa kendinden önce gelen ünlü harfin daralmasına neden olur.
gelmeyecek değil gelmiycek,
arayan değil arıyan
gelecek zaman kullanımında yine daralma vardır.
olacak değil olucak
gülecek değil gülücek
ğ harfi okunmaz , bir önceki sesli uzar, bir sonraki kısalır
boğaz değil booaz
geleceğim değil geliceeim
bazı kelimelerde ses düşmesi vardır.
burada değil burda
orada değil orda
eski trt spikerlerinden jülide sönmez kid eğitim kanalında yazarız ama söylemeyiz adında bir seri video hazırlamış ve kelimelerin yazıldığı gibi okunmadığı durumları detaylarıyla anlatmış.

türkçe, her zaman yazıldığı gibi okunan bir dil değildir. tahminen 8500 yıllık bir dil olan türkçe oldukça zengin ve güzel bir dildir. içerisinde arapça ve farsça birçok kelime barındıran dilimiz sadece bu sözcüklerden ibaret değildir.
yazı dilimizde 29 harf (ses) ile kendimizi ifade ederiz. fakat konuşma dilinde bu 29 ses yeterli değildir. tam 45 e yakın ses ile konuşma dilinde duygu ve düşüncelerimizi aktarırız. elbette bu ses artışı dilimizi daha doğru, güzel, akıcı ve estetik bir şekilde ifade etmemizi olanak sağlar.
yazı dilinde bulunan 29 ses dışında konuşma dilinde türkçe'ye estetik kazandıran diğer sesleri şöyle ifade edebiliriz.
kalın -a
ince -a
açık -e
kapalı -e
ince -o
ince -u
nispet -i
akıcı-c
ince-k
ince-l
geniz(nazal) -n
ince-t
g sesi ince ünlüler ile farklı kalın ünlüler ile farklı telaffuz edilir.
ayrıca -ğ sesini konuşurken telaffuz etmeyiz. telaffuzda ya yutulur ya da -y sesine dönüşür.
ağır : a:r olarak telaffuz edilir. a sesi biraz uzatılarak ı ve ğ sesleri ifade edilmeden söylenir.
eğlence kelimesini yazarken böyle yazarız ama telaffuz ederken -eylence olarak ifade ederiz. tüm bunlar daha akıcı ve estetik bir dil için oluşturulmuş kurallardır.

fazlasıyla abartılandır. yazım denen şey bir standardizasyondur. standardizasyonda da bir şeyi standart alman lazım. bu da istanbul türkçesi olmuştur bizim dil örneğimizde. öbür türlü yerel lehçelerde başka başka telafuz edilen sesleri de işin içine katarsan ortalık çorbaya döner ve asıl amaç olan ulusun ortak yazım ihtiyacını giderme hasıl olmaz. istanbul türkçesinde kapalı e ya da nazal n var mı, yok. koymazsın. bu kadar basit.

zaman içinde ortaya çıkan ufak telafuz kaymaları o kadar büyütülecek bir mesele değil. türkçede çok yoktur bu zaten. en büyük mesele aslen bir sese denk gelmeyen ğ harfinin zaman içerisinde incelip bazı kelimelerde y sesine dönüşmesidir. bunun dışında türkçenin telaffuzunda majör bir uyuşmazlık yoktur. gayet de yazıldığı gibi okunur.

evet evrim geçiren türkçe artık yazıldığı gibi okunan bir değil.

yapacağım: yapıcam