türkiye'de felsefe kültürünün gelişmeme sebepleri

genel olarak dogmatik bir toplum yapısına sahip olunması, kitap okuma ve araştırma oranlarının düşük olması, öğretim programlarında yeteri kadar ders sayısı olmayıp, içerik olarak ezberci yaklaşımdan ötürü tartışma ortamı yaratacak bir müfredatın olmaması, kaliteli felsefe hocalarının azlığı, sosyoekonomik süreçlerin olumsuz etkileri neticesinde robotlaşan insanlar...

(bkz: 216. madde)

(bkz: 5816.madde)

yassahların olduğu ülkede, ne felsefe gelişir ne de bilim ve teknoloji.

önce beyin 101.

bundan haberdar edelim ki insanımızı, felsefeye de ayıracak kıvrımı olduğunun farkına varsın ona göre sağa sola bakınsın.

ülkemizde yunan felsefesinin yapı taşlarından biri olan bir yerde oturuyorum ve neredeyse bu yörede ki insanlar felsefeyi içselleştiremediler bunu truzim amaçlı bile kullanamıyorlar ,orada ki kültür ve sosyolojik yapı buna sürekli engel oluyor üniversite okuyan gençler bile buranın felsefe konusunda anlamını bilmiyor yani gerekli eğitimi alanda da sorun var almayanda da zaman ilerledikçe de bu konu artık toplumun yapısından ve sosyolojik açıdan daha çok bireysel bir hal almış oluyor zira herkes elinde ki teknolojinin nasıl bir cevher olduğunun farkında buradan para kazanmanın yolunu arıyor daha fazla turist çekmek orda akıllı bir esnaf kendini geliştirip felsefeye ağırlık verdiği an bütün esnaflarda müşteri potansiyelinden dolayı öğrenecek ben artık burada insanların kendi kar maksimizasyonları adına yapamayacağı hiç bir şey olmadığının kanaat getirdim ben küçük bir bölgeden bahsediyorum sanırım ülke genelinde de böyledir herhalde özetle karın doyurmuyorsa o bilgiye ihtiyaç yok düşüncesiyle ilerliyor toplum , gerçi ekonomi çok iyi olsa toplum felsefe ve diğer konuları öğrenme konusunda ne kadar istekli olurdu bilemedim

aslına bakarsanız, göçebe genlerimiz, felsefeye yatkınlığa engel. dağ başı yalnızlığındaki yörük, derin düşünce dehlizlerinde dolaşacak ne vakte ne de olanağa sahip değil. günübirlik sorunlarını o gün o saat bir şekilde çözmek zorunda. doğayla ilişkisi somut bir kavga şeklinde. bu yaşam tarzı ve bu beyin felsefe üretemez. bozkırdaki abdal, at sırtındaki afşar da farklı değil. türk yerleşik değil yani. yerleşikliği dahi içsel göçlerle sürüyor.(yayla/köy) felsefe durağanlık ister. bizim kodlarımızda yok. aslında antropolojik gerçek bu.

felsefe ile din savaş verdiği için

türkiye'de alan olarak felsefenin gelişmemesinin sebebi; insanların felsefeyi " anlamsız" bulmasıdır. aslında felsefe, okunurken kafayı sıyırttıracak bir alandır. ağırdır, kişinin kendisini maksimum düzeyde geliştirmesini zorunlu kılar, terminolojisi ve teorileri neredeyse sonsuzdur. bu yüzden sürekli okumanız ve alanda aktif çalışmanız gerekir. biraz bile ihmal etseniz, kaçırdığınız bir dağ olur gibi gibi..

felsefe okuyan ya da bireysel olarak çalışan/ ilgilenen insan, insanlık tarihine kolay ayak uydurur hatta onu okur. türk toplumunun işine, insanın kapasitesini %100 kullanmak zorunda olduğu hiç bir iş gelmez. ondan hep bunlar.

millet aç aç...

toplumda felsefeye "dinden çıkma" olarak bakılıyor. zaten bizim millet te düşünüp araştırmayı sevmiyor işin kolayına kaçmışlar.

geçmişi boş ver.
batılılaşacağız, "muassır medeniyyetler" seviyesine ulaşacağız diyeli 100 yıl oldu.
felsefeyi de boş ver. hangi bilim ve sanat dalında bir kültür geliştirmişiz.
bomboş, göz alabildiğince uzanan bir asfalttaki bir çatlakta bazen bir çiçek biter. ülkemiz öyle. o çiçeği de kopartırız.
ilk asma köprü 1973'te yapıldı ülkemizde, tam 50 yıl önce. bu 50 yıl sonunda toplam dört köprümüz daha oldu. beş köprü. hadi birinci köprüde tecrüben yoktu japonlara yaptırdın. ikincisinde gel öğren. beş köprünün beşini de japonlara yaptırdın. inşaatçıyım diye övünürsün. katlettiğin, yok ettiğin ermeni mimarın yaptığının onda birini yapamıyorsun.
hadi felsefede kültür oluşturamadın, mühendislikte var mı?
ha var. artık doktor dövüyoruz.

itiraz kültürümüz olmadığındandır.

soyut fikir ve düşünceler, refah ve özgür ortamlarda gelişirler. *

felsefecilerin çoğunun aslında din taciri olmasındandır.

türkiye'de herşey din ve getirdiği biat sistemiyle gider. sorgulama dinden çıkarsın diye bir argüman varken millet neyi nasıl sorgulasın. adamlar dini bile dönüp dolaşıp dine bağlıyor, kanıt ve kaynak olarak kuranı öne sürüyor. bu toplumda ne felsefesi.

okumak zaten yaygın değil. adamlar ölümüne savunduğu kitabı okumuyor. hangi bilgiyle neyi araştırıp bir tartışma konusu yaratıp felsefe yapacak.

burda işler şu şekilde ilerliyor
(bkz: samimi söylüyorum vazgeç kanka manyak olursun bak)

insanlar geçim derdinden felseye yönelemediler bence.

sebebi şudur ki, ülke insanımız ne yazık ki çoğunlukla bir şeyleri olduğu gibi kabul ediyor. sorgulayınca da sorgulama deniyor. felsefenin temel sebebi zaten sorgulamak.

buna farklı bir örnek vereyim, diyelim ki bir işi yapacaksınız, ama mantığınıza uygun gelmedi yahut onun doğru olmadığını biliyorsunuz, sorguluyorsunuz, sorgulama yap deniyor. yahu bu benim bildiğime göre yanlış, madem sen doğrusunu bildiğini iddia ediyorsun, o zaman sebebini belirt yani.

sorgulama yap, sorgulama öğren, sorgulama dedikçe elbette ki felsefe kültürü elbette ki gelişmez. hayatta görüp görebileceğiniz hemen hemen her şeyi felsefe ile sorgular, anlamaya çabalarsınız, aklınıza ne geliyorsa ne gelebiliyorsa işte.

okullarda eğitim görürken, felsefe dersini ve felsefe dersindeki sorgulamak mantığını arttırmalı, çocuk yaşlardan sorgulamak yetisi kazandırmalıyız diye düşünüyorum. sorgulamak merakla gelişir ve merak duydukça da bir şeyleri öğrenip kendimizi geliştiririz, bu sebeple felsefe kavramının geliştiği toplumların eğitimli toplumlar olduğunu düşünüyorum. ne yazık ki bu seviyede değiliz, ne zaman geliriz bilemiyorum ama öncelikleri şu sorgulamanın önünü kesen insanlara sorgulamanın mantığı ve önemi açıklanabilir.

bir şeyi olduğu gibi kabullenmemek gerekli, sorgulamak, soru işaretlerini mümkün oldukça azaltmak gerekir, zihnimizde soru işaretleri azaldıkça, zihnimizdeki ağırlık yerini gelişime verecektir, bu da bizi muasır medeniyetlere kavuşturacak, umarım. temenni ediyorum.

gerizekalı olmamız. tüm derdi eve ekmek getirmek olan adam nerden vakit bulsun düşünmeye tartışmaya. ekonomik sıkıntılar ama bunuda ortaya cikaran sey 1938den beri halkin kendine tekme tokat atan sirtindab sopayi eksik etmeyen adamsilari kendine yönetici secmesidir. e yine başa döndük iste gerizekalı olmamiz. atatürk ne zaman oldu o tarihten beri halk gün yüzü görmedi.

emeklemeye başlamamış bir bebeğin neden yürümediğini sorgulamak kadar abes...

millet daha tarihte ne olup bittiğini okumaktan imtina ediyor..
dününü bilmek için kitap okumayı sıkıcı bulan bir milletin felsefeyle ne alakası olabilir.

kadercilik, şükür, inşallah, maşallah hadi eyvallah.

insanların kaderci anlayışa sahip olması ve dini görüşler dışında geri kalan görüşleri umursamaması.