türkiye'de yemek kültürü

uzun yıllar ülkenin dört bir tarafını gezdim, gördüm, hatta yaşadım.
şimdi ege'deyim.

herşey güzel, ama yemek yok.
o konya'nın etliekmeği ve tandır'ı
adana'nın urfanın antep'in çeşit çeşit kebabı, lahmacunu , pidesi,
malatya'nın analı kızlısı,
amasya'nın çöreği,
tokat'ın kebabı ,
kirklareli'nin köftesi,
bursa'nın iskenderi vs. yok buralarda.
var da yok...

varsa yoksa ot.
anadolu'da arazide kimsenin dönüp bakmadığı otlar, buralarda pazarda satılıyor, en ucuzu 5 lira.

balık en büyük kurtarıcı, ama o da saçma sapan politikalardan nasibini aldığından, artık yok denecek kadar az, ulaşmak bulmak çok zor.

ot, belki çok güzel, belki çok daha sağlıklı,
ama damağa uymadı mı, uymuyor işte... dediğim durum.

en muhteşem kültürümüz yemek kültürümüzdür. böyle güzel yemeklerin bir araya geldiğini başka hiçbir yerde* görmedim.

edit: alttaki yazara katılıyorum. kültür bizim kültürümüz ama sefasını ecnebiler çekiyor.

acı bir kültürdür. bu kültürün sahibi milletimiz, çoğu böyle kültürel ve yöresel yemeği sadece gezelim görelim programlarında görüp akabinde makarna suyu koymaya gitmektedir. ecnebinin gelip cebindeki bozuklarla sultanahmet'te kuru fasulye ve kavurma şöleni yapması benim kültürüm değildir.

her şey açık büfeye gidene kadardır orada kültür değil sanat yapılır. tabak üstü mimari sanatı

her zevke uygun yemek bulunan zengin bir mutfak kültürü.

unesco' nun da kayıtsız kalamadığı kültürdür.

bu kadar her tattan yemek içeren bir kültür olmadığını düşündüğüm kültürdür

yemek kültürünün ana vatani canım ülkem.

saçma sapan şeylerin yendiğini gördüğüm ülkelere kıyasla mükemmel yemeklerimizin olduğunu düşündüren ve mutlu eden bir kültüre sahibiz. kimsenin "ıyy bu yenir mi." diyebileceği şeyler yemiyoruz, 'şırdan, işkembe' tarzı şeyler dışında tabi.. genelde seçici bir insan değilse herkesin damak tadına hitap edebilecek lezzetlerimiz mevcuttur. mis gibi kuru fasülye, binbir çeşit sarmalar, dolmalar varken ne istediniz allah'ın yarasasından, börtü böceğinden, kedisinden yılanından. b** yiyin efenim.

öncelik doymak olarak belirlendiği için, sabah ekmeğe bir şeyler sürülen, akşam ekmeğin bir şeylere batırıldığı, esas olarak ekmek tüketimine dayalı bir kültürdür.

gaziantep ilimizin başı çektiği yüz de yüz kanıtlanmış gerçek.
antep arkadaşıma şehre gitmeden 3 gün önce soruyorum;
-antep te sosyal aktivite ne yapıyorsunuz?
-yemek yiyoruz.

osmalı'da, 300 çeşit patlıcan yemeği yapılır(mış)
şimdi en eski lokanta da 70 çeşidi bulmaz. acı olan kültürümüze kayıtsızlığımızdır. bugün yoğurt bizim olsa da, batı'da yunan yoğurdu derler...

işte bu sefer gerçekten
memleketimiz cennet cennet