türkiye'de spor kültürü olmaması

işte bu yüzden milyon dolarlar harcayıp ne futbol da ne basketbol da nede bireysel ve amatör sporlarda devamlı gelen başarılar sağlayamıyoruz. hep şansa denk gelen 30 yılda bilmedin 40 yılda gelen başarılar ve sonrasında uzun yıllar bunun övünmek adete kaderimiz oldu.
sporun çıkış noktası savaştır spor branşlarının çıkış noktası da bokstur. spor basittir savunma ve hücum. ya gol atarsın ya gol yememek için savunursun. boks gibi aynı yumruk yemek ve yumruktan kaçmak. bizim temelimiz bozuk. türkler de dövüşme kültürü yok. bakın trafikte veya sokaktaki kavgalara acayip şekilsiz hareketler. ya sopayı getir ya bıçağı ve yada bekle ulan beni burada şeklinde gelişen kavgalar. birde yabancıların kavgalarına bakın gardlarını almış iki kişi görürsünüz. spor bir kültür işidir. yaşam biçimidir. istediğin kadar parayı bas tesisi kur en iyi hocayı getir.

var olan kültürlerin bilinçli olarak yok edilmesinden kaynaklı olan bir durum.

türkiye de spor kültürü var devlette bu kültür yok. rusya ve çin dünya genelindeki hemen hemen her sporda dominant vaziyettedir. her sporda isimlerini görebilirsiniz.. futbol ve basketbol dışında.olimpiyatlari darma duman ederler. yüzlerce sporcuyla hazırlanırlar ve madalyasiz dönmezler.
başarılı olmalarında üç sebep mevcut;
birincisi komünist ve sosyalist eğitim sistemi aynı askeri sistem gibi disipline sahiptir. rusya her ne kadar sosyalist değilse de sscb den kalma mentalite devam ediyor.
ikincisi ise devletler dünya genelinde adını duyurmak için sporu en kestirme yol belliyor bu yüzden hem çok ciddi devlet destegi mevcut hem işinde uzman koç direktör beslenme ve spor uzmanları mevcut.
üçüncüsü ise herhangi bir spor dalına yeteneğe olan çocuğun keşfedilmesi imkanlar daha fazla olduğu için hem daha rahat oluyor hem de sporcuyu devlet himayesine aldığı için kişi tüm vaktini zihnini ve fiziksel çabasını yaptığı işe yoğunlastirabiliyor. kanalize olması çok daha kolaylaşıyor.
ama biz de sporcu maaşlarından tut spor tesislerine doğru düzgün spor uzmanına en basit şeylerde eksiklikler mevcut. böyleyken bile pek çok dalda şampiyon çıkartıyoruz. devlet sporu sallamiyor umrunda bile değil açık açık söyleyim. kafa yapısı bizim daha mühim işlerimiz var spor ne ya şeklinde.
ne doğru düzgün işleyen çalışan federasyonlar var ne de bunlara adam gibi destek..destek gelse yolsuzluklardan yine o parayı sporcu göremez.

hayat pahalı, insanlar eve sokacak ekmeği zor bulurken gidip bir tenis, basketbol ya da yüzme kursuna yazılamıyor oluşlarını oldukça normal karşılıyorum ben. devlet ücretsiz spor faaliyetleri konusunda da oldukça yetersiz olduğundan herhangi bir spor faaliyeti, çoğumuzun lüks olarak gördüğü bir durum ne yazık ki. (mahalleler arası yapılan halısaha maçlarını ve lisede üyesi olduğum voleybol klübünü olayın dışında tutuyorum.)

birinci sebebi kesinlikle maddiyat ve zaman. insanlar sadece temel ihtiyaçlarını karşılamak için(genel olarak) uzun süre çalışmak zorunda kalıyor. sabah erkenden kalkıp işe gitmek, işten geç saatlerde çıkıp eve gelmek yüzünden spor için fazla bir zaman ya da enerji kalmıyor. bazen de bunun için zamanı ve enerjisi kaldığında parasını başka şeylerde kullanmak istiyor. (tabii kişinin para harcamadan, kendi başına yapabileceği şeyler de var. koşu, yürüyüş ve kardiyo gibi. bunları tercih edip etmemesi onun seçimi).

ikici durum ise bazı insanların spor yapmayı sadece hobi olarak görmesi....


beni hem üzen hem sinirlendiren diğer durum ise sporcuların desteklenmemesi. herhangi bir spor dalında yeteneği olan ya da o alanda uzmanlaşmak isteyen kişilere maddi/manevî desteğin verilmemesi. sporcu olmak isteyenlere karşı takınılan aptalca bir tavır var : "o mu senin karnını doyuracak" "işine gücüne bak sen" "onu bırak ders çalış, şu bölümü kazan".
ha birde şey diyenler yok mu : "ben sana spor yapma demiyorum, yap yine yap sporunu ama hobi olarak yap, şimdi kariyerine/bölümüne odaklan."
gerçekten yorulduk bunlardan. bir ülkede eğitime,sanata,spora önem verilmiyorsa, saygı duyulmuyorsa o ülke nasıl tam anlamıyla gelişsin.
hiç unutmuyorum lisedeyken voleybolcu bir arkadaşım vardı. ilkokuldan beri voleybolu seviyordu ve kendini geliştiriyordu. lisedeyken de liseler arası müsabakalara hep katılıyordu çünkü hem okuldaki hem ildeki en iyi voleybolculardandı. müsabakalar bazen yazılı haftalarına geliyordu. gelmese bile devamsızlık yapıyordu belli bir süre. bunu gören tüm hocaların dediği şey şuydu : kızım seni voleybol mu kurtaracak, bırak şu işleri, derslerini aksatıyorsun top peşinde koşmaktan....
voleybolcu olacak çocuğu/genci mühendis,doktor olmaya zorlamak ne kadar doğru ?
resim yapmak, yazı yazmak, spor yapmak sadece bir hobi değil. en azından herkes için bir hobi değil......

türkiye de spor kültürünün sadece erkekler futbol ile sınırlı olması .

aslında erkek basketbolda fenerbahçe beko ve anadolu efes sayesinde bir kültürümüz var, en azından başarı geliyor. futbol da berbatız, diğer sporları bilemem. tabi birde halter ve güreşte gelen madalyalar var.