türkiye'nin avrupa birliği üyeliği

hiçbir zaman gerçekleşmeyecek olandır. 80 milyon nüfusla karar mekanizmasında üç büyük ülkeden biri olacağımız için istenmemekteyiz. önemli olan o standartı yakalayabilmektir.

avrupa bizi kıskanıyor neden aralarına alsınlar. yüzümüze güler arkamızdan iş çevirir bunlar.

avrupa birliği müktesebatı sevr antlaşması metninin çağdaş versiyonudur.almadılar almayacaklar.girmenin gereksiz oldugu düşüncesindeyim.alsalar bile şuna eminim türklere ayrı bir uygulama ile giriş çıkış verilir.ikincisi tek tük kalmış milli burjuvazininde ortak pazar sebebiyle eriyebilme ihtimali yüksek görünüyor. onlar alacaklarını bilirler(bilim- akademi) bu ülkeden bir şekildede alırlar
geri kalan açlar ordusunu alıp ne yapsınlar

ne avrupa bizi alır ne biz gireriz. iki taraf da birbirini oyalıyor.

yıllardır resmen karşılıksız aşk yaşıyoruz.

demokrasinin tren olduğuna inananlar çoktan trenden indiklerinden bu aşamada imkansız olan üyeliktir. demokrasinin hava, su gibi ihtiyaç olduğuna inananlar varolduğunda yeniden girilecek bir süreçtir fakat o zamana değin içinde olunacak bir birlik ve üyeliği kalır mı orası hala belirsizliğini koruyor.

bir insanı kaç kere kandırabilirsin rekorunun denediği siyasi olaydır.

ımkansız bir beklenti, ben bildim bileli konuşulur arada bir günden olur avrupa birliği üyeliği.

zaten şu an ülke yönetiminde söz sahibi olan insanlar orta doğu zihniyeti ile hareket ediyorlar. nasıl bir reform yaptılar geldiklerinden bu yana. arap prensi öldü diye yas ilan eden adamlardan bizi avrupa birliğine sokmasını bekliyoruz.

üstelik avrupa bizi kıskanırken neden alsınlar aralarına. her kurumumuz yalan, dün sağlık bakanlığı aylar sonra gerçek verileri açıkladı. eğer avrupa ülkesi olsaydık çok büyük tepki alırdı bu hareket. ama şu durumda hiçbir ülkenin umrunda değiliz. onlar için orta doğu ülkelerinden bir farkımız yok. avrupa biliyor ki eğer bizi kabul ederse milyonlarca suruyeliyi de almış olacak, ki bu adamlar sınırlarını kapattı bu insanlara zamanında.

senelerdir batıya giden gemide doğuya doğru koşuyoruz

hiç olmadığı kadar uzak artık. tek çare komple bir zihniyet değişikliği, akabinde nüfus planlaması, hukuk-ekonomi-sağlık-eğitim gibi pek çok alanda reformlar... istikrarlı şekilde gidebilirsek bir 30 yıl sonra üye olabiliriz. şu anki haliyle bir avrupalı için afganistan'dan hallice olduğumuz için, kimse bizi almak istemez. schengen vizesi alırken iş başvurusu yapar gibi bir tomar belgeyle gitmek zorunda kalmaktan utanıyorum.

önümüzde ki 15-20 sene içerisinde gerçekleşmesi mümkün olmayan, 15-20 seneden sonra gerçekleştiğinde bugünkü türkiye’nin beklentisini karşılayamayacak durumdur.

avrupa kendi içerisinde savaş veriyor. fransa-almanya arasında ki liderlik mücadelesi başka bir boyuta taşındı. verilen mücadelede artık iki blok oluştu. fransa’nın türk karşıtlığı, fevri hareketleri ve yunanistanın sürekli abilerinden yardım istemesi bu konuyu körükledi. devletler için düşman bellidir fakat diplomatik yollar -ekstrem durumlar haricinde- kapanmaz. fransa ve yunanistan nefretinden ötürü bu yanlışlara düşecekler, düştüğünde ise kendi dostlarından yiyecekler o şamarı.

son ab toplantısında yunanistanın yaptırımını reddedenler arasında almanya’da var. daha henüz kendi içlerinde bile hangi tutumu sergileyeceklerini bilmeyen barbar toplumlardan bahsediyoruz.

işin özü brexit ile ingilterenin de abden çıkmasıyla zaten başlamış olan ab çöküşünü hızlandırdı. bundan on yıllar sonra zaten abye girmek istemeyip elinde tutmaya çalışan bir türkiye olacak.

(bkz: 404 not found)

bu gidişle 10-15 yıla kadar avrupa birliği de dağılır zaten artık kafaya takmaya da gerek yok.

melih gökçek, 2004 yılının haziran ayında, ankara'nın göbeğinde günün orta vakti havai fişekler atarak avrupa birliğine girdiğimizi kutlamış ve üyelik sürecimiz o zaman tamamlandı diye biliyoruz hepimiz.

yoksa değil mi?

laf salatasından ibaret bir mesele.
başkalarından medet umarcasına beklemek yerine kendi gelişimimize odaklanmak hem bireysel hem de toplumsal anlamda çok daha mantıklı olacaktır.

papanın müslüman olma ihtimalinden daha düşüktür.

ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim =)

avrupa birliğine girmek için yaptığımız reformları göz önüne alırsak pekte iç açıcı şeyler değil.normal toplumlarda bu tip reformlar olması gerekirken biz türk milletinde bunlar eğreti duruyor.lafı dolandırmadan söylemek gerekirse avrupa birliği bize birkaç beden büyüktür.

ancak ab'ye girmek neden hayalimizdir onu anlayabilmişte değilim.olması gerekenin işte,dilde,fikirde türk birliği olduğunu düşünüyorum.

işin suyu öyle çıktı ki onlar almayacakları apaçık belli olduğu halde aldık, alacağız, alıyoruz diyerek oyalayacaklar.
biz de giremeyeceğimizi bildiğimiz halde girdik, gireceğiz, giriyoruz diye kendimizi kandıracağız.

avrupa birliği diye tutturmamız çok saçma. güney kore veya japonya avrupa birliğinde mi? biz kendi içimizde refahımızı yükseltmeye bakalım.

imkân vermiyorum. ama almanya bizi isterse direk alır ki almanya istiyor ama diğer fransa vb. kapitalist, emperyalist ülkeler izin vermiyor.

asıl almanya ve fransa istemiyor

harita az buçuk bu şekilde