türkiye'nin en büyük sorunu

küfür etmeyi, kaba davranmayı, şiddeti güç zanneden insanlar. unutmayın kötülüğün ve şiddetin her zaman bir üst seviyesi vardır, sonu yoktur. deveden büyük fil var diye boşuna dememişler.

yaşlılar. evet, gerçekten yaşlılar. o kadar benciller ve o bencilliklerini o kadar kendilerine hak görüyorlar ki şaşırıyorum. yaptıkları her şey en doğrusu ve kesinlikle diğerlerinden daha önce doğdukları için saygı duyulması gerektiğini düşünüyorlar.

adaptan bihaberler. toplu taşımada yüksek sesle konuşmak, saçma sapan videoları yine aynı yüksek sesle dinlemek gibi garip huyları var. saygı duymuyorum abi böylesine, karşı savunması da “özel araç tut o halde kendine” olamaz. madem bir arada yaşamak “zorundayız” benim konforumu senin konfor alanın bozamaz.

sabahın beş buçuğunda kalkıp okuluma sınav olmaya gidiyorum, dinlenmek en birincil isteğim fakat 70’ine merdiven dayamış olan insan etrafındaki diğer tüm insanları da rahatsız ederek kahvehane arkadaşıyla yüksek ve bol kahkahalı sesle konuşabiliyor.

kafamı diğer yöne çevirdiğimde ise çekirdek çitleyerek yolculuk eden bi başkasını görüyorum.

nefret ettirdiniz cahilliğinizden. ne kararlarınız doğru karar, ne düşünceleriniz elle tutulur mantıklı fikirlerden oluşuyor. çok değişiksiniz.

halk.