türkiye'nin genel sorunları

en temel sorun doğu ile batı arasında sıkışmış olmasıdır.

(bkz: siyasal islam)
(bkz: cemaat ve tarikatlar)
(bkz: recep tayyip erdoğan)
(bkz: anadolu irfanı)
(bkz: mülteciler)

koltuğu olan herkesin kendini rte sanması.

internette kendini avutan insanlar.
sanal karakterle yaşayan insanlar.
he ya her şey kötü
ülke batıyor ama nerde özgürlük, nerde özgür hayat.
lan hani ülke batıyordu, önce ülkeyi kurtaracak bir şey yapsana, belden aşağı özgürlük ile mi kurtaracan dünyayı.
ülke için, dünya için en çok kendiniz için çalışın.
her şey belden aşağı özgürlük değil.

1938 yılından bu yana; istenildiği gibi yönetilememesidir.

türkiye'nin en büyük sorunu türkiye olmasıdır.

sorun konuşup, çözüm aramamaktır.

edit: ileride de popülizm olacaktır. eğer türkiye bunlara karşı gelmeyip, popülizme devam ederse o zaman görün sorunu.

eğitimden baska hıcbır sorunu yok. eğitim sorunu çözülürse adalet ve adalet çözüldüğünde de adalete güvenen yatırımcı ülkeye gelecektir ;çünkü hakkı gasp edildiğinde alacağını bılır.

para derdine düştüğümüzden beri kendimizi unuttuk.
daha sinirli
daha hırslı
daha öfkeli ve
daha umursamaz olduk.
duygularla dalga geçmeli maddiyata önem vermeli gibi bir algıdan balon yapıldı.
çok kavga ettik çok yıprandık. özlemedik mi bir şeyleri.

ne kadar yenilenirsek yenilenelim çamur bulaşıyor kirleniyoruz.
bu döngüye daha ne kadar gireceğiz?
ayrı düşüp kendimizi toplarsak nasıl birlik oluruz.
birlikte düz durmayı beceremiyoruz.
biz cambaz değiliz o ip hepimize de yeter.
gönlünüzü soldurmayın artık.

her şey.

dini kullanmak.
parayı her şeyin üstünde tutmak.
sadece kupon doldururken düşünen bir millet olmak.
kitaba verdiği paraya üzülmek, ya da kitap bile almamak.

her şeyi unutuyoruz yahu, üzerinden bir gün geçiyor önceki şeyi unutuyoruz. her konuda ama.

türkiyede her şey zaten sorun da, elektrik kesintisinden donarak ölenler de eklendi şimdi listeye.

adalet yok.
ülke ekonomisi batmış durumda.
eğitim sistemi doğru dürüst hiçbir şey öğretmiyor, genel anlamda ezberden ve ezbercilikten ibaret.

en türk benim, en dindar benim, en kemalist, en atatürkçü benim, en kürt benim, en ama en demokrasi sevdalısı benim... bu kafadaki insanlara uyup onlara benzemeye çalışan, olmadığında sanki bir şeyler eksikmiş gibi hissettiren tipler bana göre. ya biri çıkıyor en kemalist benim, sen değilsin diyor. öyle diyor ki bunu, sanki bir yerlerde hata yapmışsın gibi hissettiriyor. sana atatürk ve cumhuriyeti yeterince sevmiyormuşsun hissini veriyor. bir diğeri en dindar benim diyor mesela. o kadar dindar ki rüyasında hz. muhammed'le konuşuyor sanırsın her gün. sen de dinden çıkmış gibi hissediyorsun tabi. adam çıkıp en türk benim diyor ya. sen sanki türk değilmişsin gibi konuşuyor. allah allah ya. çizgi o oluyor türklükte mesela. en abuk subuk şeyleri bile desteklemek zorundaymışsın gibi geliyor.

tek tipçi zihniyet. yukarıdaki yazar da güzel özetlemiş. herkesi tek bir tipte olmaya zorlayan, buna uymayanlara da vatan haini, dinsiz vb söylemlerle saldıran zihniyettir. bu zihniyet en türk, en müslüman ya da en kemalistin kendileri olduğunu iddia eder ama icraate gelince fıs çıkarlar. türkiye'nin gelişmesindeki en büyük engel bu zihniyettir kanımca.

güvenlik ve yanlış ekonomi politikalar en büyük sorunlar bence. güvenliği dış sınırlarda çözerken mülteci sorununu göz ardı ettiler ve ilerde bunun sonuçlarını bizler, bizlerin çocukları çekecek; sebep olanlar değil...
yanlış ekonomi politikaları hakkında konuşmak istemiyorum malum. (bkz: silivri soğuktur)

siyasilerin peygamber olarak görülüyor olması.

akşama kadar aylaklık yapıp, kimsenin işini doğru yapmadığından şikayetçi olmak.