vazgeçmesini bilmek

diğer türlü bilmediklerinle çıktığın yolda sürprizleri de yanında taşırsın. her bir an, bir önce ki andan farklı olmasının sebebi, nefeslerindi.
vazgeçmesini bilmeli, ki en büyük kazanımlar kayıpların ardın da gelendir. sanki bir eksikliği tamamlamış gibi. oysa ki bin bir türlü eksikliğin etkisiydi naif bir kayıp. nitekim binbir de olmuş oldu. gülüp geçmeli.
büyüklerinde sözlerini dinleyim, demiyorum. fakat yeri geldi mi durmalı ve farkına vardığın zamanı ötelememelisin. yas'ın önünü kesmemek gerek, gözyaşları da en az mutluluk kadar ihtiyaçtır. rahatlatır.
vazgeçmesini bilmeli, çünküler ve keşkeler geride kalmıştır. vazgeçmeyi gerektiren bir durum söz konusu, artık bunu öğrenmeli.

doğru yerde ve zamanda vazgeçmek belki size bişey kazandırmayabilir fakat emin olun daha fazla kaybetmenizi engeller, demeyin ki zaten kaybetmişim daha ne kadar kaybedebilirim öyle bir kaybedersin ki bir kere daha kaybetmek için bile elinde hiçbir şey kalmaz.

vaz geçilen olduğunuzda hiç de etik ve de duyarlıca hatta mutlu edici gelmeyen bilinçtir. ne demiş türk büyüğümüz yüce emir can iğrek ? gece resmimi öpüp vaz geçmişsin benden...

bağlanmayacaksın bir şeye öyle körü körüne diyerekten size bir şeyler zarar vermeye başladıysa ya da zarar verme olasılığı giderek artıyorsa en doğrusu vazgeçmektir. ben düzeltirim, ben yaparım çabalarına girerek kendinizi yormayınız. enerjinizi güzel olması muhtemel diğer şeylere harcayınız ve emin olun bu hayatta kendinizden daha değerli hiçbir şey yok.

türklerin yapamadığı şeydir. bir olgu ,bir yapı , bir değer, bir insan artık mutsuz ediyorsa zarar veriyorsa vazgeç arkadaşım vazgeç...hayatına kattıkları için teşekkür et ve olduğu yerde sevgiyle bırak...

olması gerekendir. kendini küçük düşürmekten kurtulmuş olacaksın en azından. zor geliyor bazen, hep bir yolu vardır gibi geliyor ama yoksa da uzatmanın ne anlamı var?