veda konuşması yapamadan gitmek

ani ölümlerde yaşanan acı durumdur. helallik istemeye , geçmiş hakkında konuşup acı bir tebessümle uzaklara dalmaya , hıçkıra hıçkıra ağlamaya fırsat bulamadan gidenler ; ardında kalanlardan çok şey götürür.

insanı değersiz , sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi hissettiren durum. fakat bazen insan karşılaştığı şeylere karşı söyleyecek hiçbir söz bulamayınca buna mecbur kalıyor.

ağır bir durumdur. insan son kez olmadan vakit ayırmalı, son kez olmadan sarılmalı, son kez olmadan sevdiğini, değer verdiğini söylemeli. çünkü ne zaman son kez olacak asla bilemeyiz ve sonun hüznü, sona varmadan bastırılır.

karşınızdaki insana dışkı kadar değer vermediğinizi göstermenin yoludur. *

harcanan vakte değmeyen kişilere yapılacak durumdur.

ya o kişi ölmediyse de veda etmeden gittiyse?

bu canı daha çok acıtır. öylese kurduğu son cümle kalır aklınızda. son tutum, son hareket.
paylaşılanlar, geçirilen zaman arafa hapsolur. boğazda kalır yutkunamazsın.

değmese bile her insan vedayı hak eder. günlerin hatrına, birlikte atılan kahkaların hatrına...

insanız en nihayetinde.
insan.

gitmiş artık, konuşsa ne konuşmasa ne...

çok kalp kırıcı.
ağlarım ben buna mesela evi terk eden bir babam olsaydı ve bana veda etmeden çekip gitseydi onu hiç affetmezdi sonra onun ardından annem içkiye sarılırsa onu da affetmezdim.
biz vedalar da iyi değiliz ve hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz düzgün bir şekilde terke etmeyi.

"ama hafta sonlarında bana bebeğim diyebilirsin seni terk etsem bile yine hafta sonları için senin olacağım."

annemle babamın son anlarını ve onlar için karaladığım bir kaç dizeyi aklıma getiren başlıktır.

son defa dokunduğunu bilemeden dokunmak sevdiğine...
sarılmak, ömrünün geri kalanında yanında olamayacağını anlamadan...
sesine hasret kalacağını düşünmeden seslenişine cevap vermek...
gözlerini bir daha gözlerine değdiremeyeceğini tahmin bile edemeden o kapıdan çıkıp gitmek ve senden gitmesi en sevdiğinin...
son anında yanında olamadım feryatları çınlıyor kulaklarda!
10 dakika sadece 10 dakika...
emanetin, en sevdiğin bizde babam sen rahat uyu...
kıymetlin kıymetlimiz...

bu fotoğraftan 10 dakika sonra babam aramızdan ayrıldı. ve biz bir veda bile edemedik. son anında yanında olmuş olmak bile çok kıymetliydi benim için. kalbinizdeyse eğer giden vedanın önemi kalmıyor dostlar.

gene kim gitti sözlükten diye girip üzüntülere gark olduğum başlık.

karaktersizlşktir. böle biri olursa asla bsrışmayın geri dönse bile. tecrübe konusuyor bazılrı duygusal paylaşım yasadıkşarı insanı bilet gişesi sanıyor. öyle işi varken uğrayıp gidebileceği kendine bile saygısı yok yani.

aklıma ' yere göre sığdıramadıklarım bir hoşçakala sığdırdı beni' sözü geldi. üzücü.

(bkz: bazı durumlarda) yapılmaması her ne kadar doğru olsa da bazı durumlarda bir veda bile etmeden gitmek hem kişiye hem de karşıdaki kişiye büyük haksızlık olabilecek çok can sıkıcı bir durumdur.
örneğin ölen bir insan için veda konuşması pek bir önem taşımasa bile geride bıraktıkları için belki de çok büyük bir öneme sahiptir.
neyse bence durumdan duruma değişiklik gösteriyor.

vedaları sevmeyen insanların yaptığı eylem. aklıma nedense doctor who'yu getirdi. doktor kitapların son sayfalarını yırtıp asla okumuyordu. nedeni sorulduğunda sonlardan hiç hoşlanmadığını söylemişti. vedalar biten şeylerin altına atılan imza gibi sanki. gerçi veda eden de etmeyen de gidiyor. tıpkı doktorun son sayfayı yırtıp okumamasının kitabın bittiği gerçeğini değiştirmediği gibi.

son söz önemlidir tıpkı ilki kadar. bence son bir söz söylenmeli. zira söylemeden gitmek hiç de romantik değil.

üzendir. iyi dileklerini iletecek iyi bir insan kalmamıştır karşında.

en az veda konuşması kadar acıtır.

asla. 1 yıldır metin hazırlıyorum sözlüğe edeceğim veda için. 2-3 ay tamamlanır. bomba bi şey

ben vedasız diğer odadan diğer odaya geçmeyen insanım.

edit: kısa bir süreliğine bay bay normal sözlük

vedaları sevmem. bir anda giderim.