vedalaşırken en sevilen kişiyi sona bırakmak

kadınsa mantıklıdır.

gece son bir sevişme.. haftada 7 gün var. excelde filtreleme yöntemi uygulayalım ki hatunlar karışmasın.. orada mahalleden hüseyin hoş durmaz. hüseyinle whatsapp'tan vedalaşmalı. dostları whatsapp'tan salladığımıza göre..

hazırlanmış bavulları kapının hemen bitişiğine yerleştirip, uzun bir yolculuğa çıkıyormuş izlenimi yarattıktan sonra birlikte olmayan kadını yatağa atabiliriz.

çok çok, sabah havaalanına gidip döneriz. çok kötü kalpli erkekler var. bu türden olaylar işitiyorum hep. adi herifler.

memleketine döndüğünde ilk başta en sevdiğin kişinin ziyaretine gitmekle özdeş durumdur.

vedalaşmak istediği son kişinin en sevilen kişi olmasından kaynaklanır. ama var böyle bir şey tespite yıldızlı pekiyi verdim.

çünkü hatırlanan şey; görülen en son şeydir.
neyi ya da kimi hatırlamak isterseniz onu sona bırakırsınız.

kokusu burnumda kalsın diye miniğimi hep sona bırakırım istanbul'a dönerken. canımın içisi, bu sefer istanbul'a döndüğümde çok ağlayacağız belli..

uzun uzun sıkıca sarılmak içindir. sende o kişi için en sevilensen muhteşem bir uyum olur.

sona bıraktığın sevdiğinden sonra muhakkak unuttuğun birisi çıkar, çok sevmesende ona da gereksiz uzun zaman ayırırsın.

gözlerinin doluşunu gizlemek içindir. en sona saklarsın ki dolan gözyaşlarını tutma fırsatın olur, dirayetli gibi gözükürsün çaktırmadan kafanı kaldırmadan arabaya binersin ve aracın içinde gözyaşlarını dökersin.

''son bakıştaki o sözler kaldı aklımızda...'' demiş sezen aksu. sona bırakılan kişi hatırlanmak istenen kişidir. unutmamak istediğin kişidir.

böylece uzun uzun veda etme fırsatı veren davranımdır.

yemekte etleri en sona bırakmak gibidir.

sırf belli olmasın diye ortaya karışık sarılıyorum ben. maksat birileri kırılmasın...

asla veda etmek istemediğim kişidir.

seni seviyorum demese de olur o kişi

en son onun kokusunu hatırda tutmak içindir.

var böyle birsey, daha uzun daha doya sarilirsin o insana.

sona sakladığınız kişinin, siz diğerleri ile vedalaşırken buruk bir şekilde sizi beklemesi, sizin de sevilen kişiye giden yolda veda ettiğiniz insanlara minimum düzeyde zaman ayırmanızla olagelen durumdur.

sona yaklaştıkça duyulan heyecandan ötürü vücut daha fazla dopamin salgılamaya devam eder. böylelikle vücut ısınız artar, mutlu olmaya evrilirsiniz. bu arada da siz vedalaşırken göz ucuyla sürekli onu süzmeye devam edersiniz.

çok bir şey kalmamıştır artık. işte birazdan sarılacağınızı bilmenin heyecanı ve ayrılığın burukluğu iç içedir o an. uzun bir zaman kavuşmamak üzere son kavuşmanızı yapıyor olacaksınız belki de. bu yüzden en çok ve en uzun ona sarılacaksınız.

bu günlük hayatımızda da böyle değil midir zaten? mesela  tatlılar hep sona saklanır. ya da en çok tatilin bitmesine ramak kalan günlerde en çok eğlenilir. en güzel şarkılar konserin sonuna saklanır. bu yüzden sonlar güzeldir. ama yine de herkesle ayrılırken bir miktar üzülürsünüz. belki de hiç üzülmezsiniz ama o en sevdiğinizle vedalaşmak hep çok zordur. vedalar zaten zor, veda edilmek istenmeyenle veda daha da zor. belki fazla mana aranmamalı sevilen kişiyi sona saklamanın altında. belki de sadece onla vedanın zor olmasından dolayı sona saklanmıştır.

aman neyse ne. tespite puanım 10/10. hem en son sarılınca kokusu da üzerinde kalır o insanın. bu konuda orhan pamuk'un masumiyet müzesi kitabında da benzer bir tespit var:

“füsun kolonyayı dökerken kemal'i sona saklamıştı. insan vedalarda en sevdiğini sona saklar.”

"bana en son gelsene" diye ağlamaklı bir veda tarzında durumdur.

karışık çerez yerken antep fıstığını sona bırakmaya benzer.

aklımda en son onun görüntüsü kalsın, en taze anı saniyelerle de olsa ona dair olsun diyedir.