wittgenstein'ın yeğeni

thomas bernhard’ın “bir dostluk” alt başlığıyla metis yayınlarından çıkmış kitabı. paul wittgenstein, ludwig wittgenstein’ın yeğeni. thomas bernhard ile ortak bir arkadaşın evinde tanışıyorlar ve sarsılmaz bir dostluk başlıyor.
bernhard’ın dili çok zor, okuması ve takip etmesi epey dikkat gerektiriyor. bazı yerlerde söylediklerini okuyucuya iyice anlatmak için tekrar tekrar aynı şeyleri söylüyor sanki. bilinç akışı diyebileceğimiz bir tarzda yazılmış bu kitap. bir de çok fazla mekan ismi var. başlarda bunları da takip etmesi zor oluyor.
bernhard çok öfkeli. hayata, topluma, düzene, her şeye karşı bir öfkesi var. paul da bu öfkesine ortak olmuş diyebiliriz.
kitap, ikisinin de hastanede yattığı bir dönemde başlıyor. paul, sürekli girip çıktığı akıl hastanesinde; bernhard ise akciğer hastalarının yattığı bir hastanede. bernhard, ikisinin aynı anda bu kadar yakın binalarda yatmasını kaderin bir cilvesi olarak görüyor deyim yerindeyse.
bu iki arkadaş çok fazla ortak özellik taşısa da ikisinin ayrıldıkları çok fazla nokta da var. paul daha duygusal bir adamken bernhard topluma duyduğu öfkeye sıkı sıkı tutunmuş bir adam.
insanda farklı hisler uyandıran bir kitap. bazen öfkeleniyorsunuz siz de yazarla birlikte bazen de onun öfkesine öfkeleniyorsunuz. tavsiye edeceğim bir kitap.