ya ölmeseydik

yaşadığımızı kanıtlayamazdık!

sonsuzluk tek beni mi korkutuyor.

öyle bir noktaya gelirdik ki bir sonu olsa da kurtulsam derdik.

iç ürpertecek kadar kötü olurdu.

allah'ım sen yazdiysan boz..

herkese olacaksa kötü, yalnızca bana olacaksa eh işte. idare eder.

açıkçası dünyayı seviyorum. gezerdim, okurdum, öğrenirdim, tanırdım. asla bitmeyecek bir şey bu.

bütün filmleri izlerdim, bütün kitapları okurdum. mis.

yaşamamızın bi anlamı olmazdı.

the man from earth filminde yeterince iyi anlatıldığını düşünüyorum bu konunun.

'hiç ölmeyecek olmak' şeklinde düzeltilmesi gereken başlık.
bu sefer de ölmenin yollarını arardık.

bu soytarılığın sonsuza dek devam edebilme ihtimali dahi midemi bulandırıyor. nasıl bir zavallılık, kendini bilmezlik zuhur ederdi kim bilir.

zamanın bir önemi kalmazdı

anlamsız yaşantımıza bir anlamsızlık daha eklenirdi.

söz konusu bir anda ölümsüz olmaksa eğer, muhtemelen insanların çoğunda olan erteleme huyundan dolayı yapılması gereken şeyler uzun bir süre yapılamazdı.
ölümsüz olanların çocukları da ölümsüz doğsaydı, nüfus orantısız bir biçimde artardı. dünya muhtemelen büyük bir krize girerdi.

ancak söz konusu olan ölümsüzlük varoluştan beri ölümsüz olmaksa, şu an nasıl ölümü kabullenip ona göre yaşıyorsak, ölümsüzlüğü de bir o kadar içtenlikle kucaklayıp, kendimize sorgulamadan yaşantımızı devam ettirebilmemiz adına bir meşgale bulurduk.
aynı şu an hayat adını verdiğimiz doğ-yaşa-öl döngüsü gibi, o zaman da aklımızın rahat edeceği bir döngü kurardık muhtemelen.

as intermitencias da morte (ölüm bir varmış, bir yokmuş) (saramago)

çok ilginç olurdu ve eskiden bu yana yaşayan herkes şu an var olduğunu düşünürsek dünyada kişi başı düşen toprak bir avuç kadar bile olmayabilirdi. ben bu ihtimali düşünürken kafayı bile yiyebilirim. eski zamanda yaşayan herkesin var olduğunu düşününce dünya bu halde olmazdı herhalde.

insan sıkılır ya o kadar uzun süre yaşamaktan.

bu acıyla sonsuza kadar napılırdı bilemem. ağır bir yükün bir yerde bırakılacak olması derin bir uykuda rahatlatıcı gelecektir. seçim şansımızın olmadığı ve bir intihar etmeme halini devam ettirdigimiz bulantı anlarında, sığındığımız insanların aciz şerefsizliğinden yansıyan çürük bedenimiz toprağa neyse ki kavuşacaktır, kavuşmalıdır. anlaşılacak değildir, yitip gidecektir.

'ya ölmeseydik', bu açıdan bakıldığında çok mükemmel gelebilir. hiçbir şey için acele etmezdik, daha çok ertelerdik. hep yaşayacak olmanın verdiği o güzel his bir süre devam ederdi. ınsanlar birbirinin kalbini daha çok kırardı, eminim. misal, ben ölüm var diye kimseye küsemiyorum. ama küserdik ölmeseydik, daha çok... peki bu kadar kalp kırıklıklarıyla yaşayabilir miydik? keşke derdik, keşke ölüm olsaydı. şimdi şu açıdan bakalım bu kısa kesitten sonra: ya sonsuza dek yaşasaydık? aynı anlam. ama bu cümle daha korkutucu.