yağmura yakalanmak

yağmursuz havada dışarı çıkıp ansızın bastıran yağmurdan nasibini almak.

ben genelde şey yaparım: kendimi yağmura bile isteye yakalatırım.

akdeniz veya egede yaşıyorsanız, yağmura yakalanmamak için kırk takla atarsınız.
bir anda gökyüzünden deniz boşalır üzerinize. ıslanmadık toplu iğne başı kadar yeriniz kalmaz.
hele de 2 tekerli bir araç üzerindeyseniz hayatınız kayar, yağmur tarafından kamçılanırsınız.
senede toplasan 10-15 gün bu tip bir yağmur yağar, şiddetini tahmin bile edemezsiniz.

ama yağmur kaçılası değildir ki. insan kaçtığı şeye yakalanır. yakalanır da basar feryadı. biz kaçmayalım ondan.

yağmura yakalanmak bir nimettir bence. sen her istediğinde yağmur yağmaz. ondan yakalan şu güzel yağan yağmura.

şanssızlık. hele üzerinize birşey almamışsanız.

yaz yağmuru zarar vermez. aksine saçları besler. yağsın barajlar dolsun.

metrobüsteyken yaşadığım için şimdilik etkilenmediğim durum.

romantik buluyorum. romantik komedi filmi gibi geliyor bana. yalnızsan iyi hissettirmiyor ama.

bez bebek nana'nın toplu ulaşımla bir bağı olduğunu düşünüyorum.sürekli aklı fikri duraklarda,metrobüste ,dolmuşta,metroda,tramvayda,troleybüste.her yerin duraklarını adı gibi biliyor.konum atma bez bebekten icazet al.
otobüs şöförü olmasından şüpheleniyorum.

neyse yağmura yakalanmayı çok severim ,hatta donuma kadar ıslanmayı daha çok.

koşuşturan insanları izleyerek usul usul, anın ve yağmurun tadını çıkartarak yürümek demek benim için.

hele bir de keyfime eşlik eden bir müzik varsa ıslak sokaklar daha bir güzel gelir bana.

çok sevdiğim olay. özellikle de yaz yağmuruysa...

yıllar önce, sürekli gittiğim bir mekâna giderken aniden bastırmıştı mübarek. etraftaki tüm esnafla arkadaş olma huyum vardı. gittim, çiçekçi bir arkadaş duruyordu çiçeklerin başında. az ötede de boyacı arkadaş falan... hangisindeydi hatırlamıyorum, şu dükkân önlerine dikilen kocaman şemsiyelerden vardı birinde. gideceğim yere de birkaç binalık mesafe kalmıştı. "hadi seni bırakayım" diyerek, üzerinde algida yazan koca şemsiyeyi aldı eline çiçekçi olan. başladık öyle yürümeye konuşa gülüşe. saçak altlarına sığınmış güvercin gibi insanlar da kenardan bize bakıyor "kim lan bu mallar!" der gibi. ne zaman yağmura yakalanmak dense o gün gelir aklıma. kim bilir nerede şimdi o arkadaş...

neyse. yürümek dünyanın en güzel eylemlerinden biri. yürürken yağmura yakalanmak ondan da güzel.