yataktan çıkmamak

hiçbir şey yapmak istemediğimiz ve enerjimizin 0 motivasyonumuzun ise eksilerde olduğu anlarda yaptığımız eylem.

yataktaki sıcaklığı yatağın dışında bulamama korkusuyla yatağı terk edememe.

kardeşim olan zat-ı muhteremin sahip olduğu kötü bir alışkanlık, hatta kanser sebebi.

şu sıralar sınavlardan dolayı içinde bulunduğum yoğun dönemde en büyük hayallerimden birisi olan durum.

hayattan zevk almamanın yanı sora üşümek istemediğim için asla çıkmıyorum.

en kötüsü de çalışman gerektiğini bile bile yataktan çıkmamaktır. insana kendini işe yaramaz bir çöp torbası gibi hissettirir.

bir depresyon belirtisidir.
aynı zamanda bütün hayatını yatağında geçirebilme potansiyeline sahip bendenizin bolca yaptığı eylemdir.
yataktan kalkıp salona geçsem de yastığımla giderim.

hava sogukken sicacik yorganin altindan cikmak istemedigim icin yapmak istedigim eylemdir.

yemek tuvalet gibi ihtiyaclarim disinda cikmiyorum. bi amacim yok. bi isim de yok. kimse de napiyosun demiyor. yasayip gidiyoruz.

arada bir balkona çıkın ya da pencereyi açıp kafanızı uzatın da oksijen alın, iyi gelir.

çıkamamak desek daha doğru olacak sanki. yatınca yatağa yapışıyorum adeta.

çiş gelmese benimde yapacağım keyiftir. kalktıktan sonra bir daha eskisi gibi yatağa giresi gelmiyor insanın.

uzun süreli ise depresyon belirtisidir

bir süre sonra kendini işe yaramaz hissettiren eylemdir. napıyorum ben ya, insanlar napıyor ben napıyorum, niye yaşıyorum diye hayatı sorgulatır.

yeni yüzyılın hastalığı denir ama hayır efendim, iskenderin "ulan acaba yarın nereyi alsam" diye yatakta saatlerce vakit geçirdiğine yemin edebilirim ama kanıtlayamam. ki fazlasıyla eğlencelidir. bundan daha iyi bir aktivite olamaz sanırım.

sabahları erken uyandığımda, alarm çalana kadar yaptığım küçük şımarıklık. bir de pazar günleri benim kutsal uyuma günümdür. tüm gün yatakta yuvarlansam sıkılmam

evli ise normaldir. bekarsa depresyondadır

bir haftadır maruz kaldığım, ne yaparsanız yapın nafile hastalık. varacağınız ilk yer yatak ve orada sonsuza kadar o şekilde var olabileceğinizi düşünüyorsunuz.

olur da bir gün annem tarafından yastığımla boğulursam yukardaki sebeptendir. arkadaş bir insan yatakla bu kadar mı vakit geçirir. acıksam bile giderim yemeğimi hazırlarım koyarım tepsiye yatağımda yerim az daha zorlasam tuvaleti de bir şekilde halledeceğim ama o kadar ileri gitmedim şükür. bir gün yatağım çok eskir de çöpe atılırsa herhalde beni de yatağın üstünde taşıyarak götürürler. bakın anlamıyorsunuz ayrılamıyoruz, kopamıyoruz birbirimizden. o da bana karşı boş değil biliyorum. ah o yeni çarşaf serildiği zamanlar o kadar tatlı oluyor ki bahar gelmiş gibi hissediyor insan. canım yatağım. yatağınızı sevin arkadaşlar. gün sonunda size kucak açan eğer döşekte veya koltukta yatmıyorsanız yatak olur. yastığınızı sevin arkadaşlar. ağlamak istediğinizde gözyaşlarınıza sünger olur. yorgan, battaniye, örtünecek ne kullanıyorsanız sevin arkadaşlar sarılmaya ihtiyacınız olunca yastıkla bir nebze olsun iş görüyor. onlar da ellerinden geleni yapıyor işte ne yapsınlar daha. birçok insandan daha faydalı oluyorlar. sevin dostlarım sevin. en azından ne olduklarını biliyoruz ve biz istemedikçe gitmeyeceklerini de biliyoruz. (tabi normal dışı bir durum olursa başka) neyse çok uzattım.

eğer yataktan aşağı kendini zorla atmazsan çook uzun saatler sürecek eylemsi. bağımlılık yapar, sırt ve bacak başta olmak üzere ağrılara neden olur. yattıkça hem fiziken ve ruhen uyuşturur. başlarda hoşa gider lakin sonu iyi değildir. tavsiye etmiyorum arkadaşlar ,atın kendinizi yataktan aşağı..