yazarların asla yapmam dediği bir şey

ıradem söz konusu olduğunda büyük konuşabiliyorum. asla bir akrabama aşık olmam, evlenmem, o tarz bir duygu hissetmem. uzaktan da olsa kuzen konumunda biriyle duygusal ilişki kuran insanları anlayamıyorum. zihniyetim algılamıyor. özellikle hala kızı, teyze oğlu, amca çocuğu, dayı kızı gibi yakın akrabalarla sevgili olmayı evlenmeyi hukuken bir mani olmasa da mide bulandırıcı buluyorum.

asla bilerek birinin kalbini kırmam.

ısrarı sevmem. yapım gereği hiçbir konuda kimseye ısrar etmem. kaybedeceksem kaybedeyim gurur benim için daha önemli başkasının egosu değil.

mansplaining.

bir insana dış görünüşü için kötü davranmam.

arızalı tiplerle asla muhatap olmam..atarlı tiplerden nefret ederim..

kokoreç yemem. nasıl yiyorsunuz ya bunu

yalan söylediğini bir kere anladığım birine bir daha asla inanmam.

yalan söylemek. çünkü hayatımın herhangi bir noktasında yalana ihtiyaç duymadım.
ihtiyacım olsa belki söyleyeceğim. ama şimdilik bu şekilde devam ediyor.

asla asla dememeye karar verdim bir süre önce. neden çünkü bir baktım asla dediğim ne varsa yapmışım ve oturup ful hd yaptıklarımı izliyorum. yaparım arkadaş ben. herşeyi yaparım.

asla kokoreç ve midye yemem galiba. hiç hoş durmuyorlar yav.

hayvanları dövmem.

kimseyi çıkarlarım için kullanmam.

"g*tten vermem." desem aklıma türklerin "o*ospunun tövbesi y*rrağı görene kadardır." lafı geliyor.

bungee jumping ve benzeri bir spor asla yapmam. o kadar adrenalini kaldırabileceğimi sanmıyorum.

asla asla demem.

çöpümü yere atmam.

asla kelimesi insan için çok esnek bir kelime. siz sağlam duvarlar ördüm sanıyorsunuz ancak onlar yine yıkılabilir, sınır yine değiştirilebilir. bunu hesap edemiyoruz.
bu başlığa çok denk gelir her seferinde düşünürüm.
asla şunu yapmam diye kuracağım cümlenin vaziyetinde bulunmadıysam daha önce bu cümleyi kurmak kolay. mesela aklıma doğrudan ülke zararına yapılan zibilyon tane saçmalık geliyor. ben düşünüyorum asla yapmam diyorum birisini bile. ama sonra diyorum ki taviz tavizi doğurur ve aklımı kaçıracak vaziyette bir parayla karşılaşırsam, vaziyetten sıyrılmak ise bulunmaktan daha pahalıya mal olursa bana, acaba o zaman yapar mıyım?
niyetim siyaset değil, hepsinin canı cehenneme. aklıma gelen bir durum demek istiyorum yalnızca.
sonra mesela aldatmak geliyor aklıma. empati yapsan çok çirkin bir durum. evet aldatan aldanmıştır, onun karakteridir diyoruz da aldatılan yerinde bulunmayı asla da istemeyiz yani, insan bunu memnun olduğu bir ilişki içinde olmasa dahi istemez. şimdi yaptım empatiyi ve diyorum ki asla aldatmam. ben iki aşk arasında kalmadım ki şimdi asla nasıl diyeyim? bu da bir örnek olarak gelir aklıma. bir zamana kadar aldatılan olmak üzerine düşünürdüm ama aldatan olursam fikri aklıma düşünce herkesi susturdum, çay içiyor ve random bir kanal izliyoruz şimdi.
aklıma en çok asla diyebileceğim hayvanlara zarar vermem geliyor da zarar veriyoruz ya bir şekilde, doğaya saygılı davranmıyoruz. yaptığımız her şeyi 'en azından şunu yapmıyorum. kedi öldürmüyor, köpek tekmelemiyorum' diye bakıyoruz. o en azından kısımlarını asla yapmam da işte asla hayvanlara zarar vermem demek olmuyor bu.
#2197289 bir de bunu demişim mesela. asla büyük konuşmam da büyük konuşmanın allahıdır.
kısacası her şey insan içindir. içimizdeki ses bizi haklı gibi hissettirir ama ona dönüp tekrar 'yahu gerçekten mi?' diye sorular sormak ve sarsmak gerekir bazen. insanın anlayışlı olması da burdan geliyor işte, biraz düşününce 'olur öyle, hoşuma gitse de gitmese de kimse bana gül bahçesi vadetmedi neticede. vadedilse ve ben inansam orda da kendimi kandırmışımdır, bilirim' diyor insan. sonra yaptığı saçma uğraşlara geri dönüyor ve hayatta vakit geçirmeye devam ediyor.
birkaç asla cümlesi kurabilir veya böyle uzatıp da asıl düşündüklerimi yazabilirdim. ben genelde düşünüyor ancak birincisini uyguluyorum. ama size ne diyeyim şimdi ey romalılar? sürekli böyle yazarsam çok sıkıcı olurum. hayat sıkıcı olmak için de kısadır.

asla bu başlığa yazmam...*