yazarların bu günlerde hissettikleri

bu kadar acele, bu kadar garip davranış, bazılarının için çok günü kalmadığını gösteriyor.

hic 1 sey

sarsıcı bir durum, iki ara bir dere.

doğruyu bulmak için aklımda yetmiyor.

sözüm meclisten dışarı dostlar
bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani dilim dilim doğrasalar beni
marmara, ege, karadeniz
ve hatta akdeniz cacık olur diyorum

derdim öylesine büyük ki dostlar
kırka yarıp yine kırka bölseler
ve kırk bostana gübre diye serpseler
kırk bin tane ot biter de
kırk bin derde deva olur diyorum

ne oldu bana böyle durup dururken
oğlan aldı başını gitti, kız zaten lafımı dinlemezdi

düğmem kopuk paçam sökük
oramda buramda çengelli iğneler
bir de çengelli iğne nazar bozar derler
hanımın çorabı kaçık başında bigudiler
karabaş bile, karabaş bile suratıma bakıp bakıp havlıyor
öğünmek gibi olmasın ama dostlar
kendimi hıyar gibi hissediyorum

hani ince kıyım doğrasalar beni
akdeniz cacık olur diyorum
ve hatta atlas okyanusu
ve hatta hint okyanusu
ve hatta hatta büyük okyanus bile cacık olur diyorum
böyle cacığa rakı mı dayanır

çivi çiviyi söker derler soğuktan donanı buzla ovarlar
ben zaten yanmışım dostlar peki beni fırına mı koysalar
zeytin suyuna kuru ekmek böyle gelmiş böyle gidecek

nasıl desem, olmayacak zamanda hasta oldum. müthiş bir sağlıklı beslenme azmim varken koşa koşa dondurulmuş gıda canavarı oldum. israfı hiç sevmem, meyvenin kabuğunu bile değerlendirmek istedim normalde. resmen dolapta meyve sebze çürüyor, çöpe atıyorum. fazla çöp çıkarmayı hiç sevmem, sadece benim evimden çıkan günlük çöp benim boyumda. poşet çay sevmiyorum, evde envai çeşit dökme çay olduğu halde poşet çay içiyorum aylardır. dizi izlemeyi sevmem, yine aylardır sezon sezon netflix ben onlineiz.

nasıl bir tezatlığın içinde debeleniyorum hiçbir fikrim yok. bu kadar da olmaz be kardeşim. tutarlı insan olmak övünç kaynağımdır oysa, eee ne yiyoruz? dondurulmuş bilmemne.

fazlaca özlem, biraz huysuzluk.

yorgunluk