yazarların çocukluk aşkları

(bkz: avril lavigne)

edward cullen, o zamanlar vampir seviyordum.

(bkz: yasemin hadivent). sevda çiçeği adlı dizide kendisini gördüğüm andan itibaren baya baya tutulmuştum.

(bkz: vedat inceefe)

(bkz: ayşegül aldinç)

özgü namal, nam-ı diğer elif eylül.

pembe power ranger

bir de anaokulunda ceren vardı. banabakın gülmeyin yemin ederim ağzınıza tanksavar kornet sokuştururum. gerçekten adı ceren'di skjdlfhsj

x-men çizgi dizisindeki gambit.
bir de kreşteki tuna vardı. x-men izleyen tek kız ben olduğum için birlikte takılıyorduk. ben rogue, o da wolverine... cidden merak ediyorum napıyor acaba şu an.

1. sınıfta imamın oğluna aşık olmuştum. minik ve laik kalbimin yediği ilk darbeydi.

ilk aşkım ve son aşkım teoman

melis diye bir kız vardı babası ziraat bankasının müdürüydü, benimde en fakfakir zamanlarım. o zamanlar çıkma teklifi vardı; bende iki yıl içinde altı kere teklif ettim. hepsinde reddetti. ama tekdüze takılmıyordum hepsinde farklı farklı; birinde gitar çalıp ona yazdığım şarkıyı söylüyorum, diğerinde apartmanın çatısından gül yaprakları döktürüyorum arkadaşlara, kızı balkona çağırmışım.. ama olaydan sonra babası bir hafta beni aramıştı okulda. dayak falan atarsa diye gitmemiştim bir hafta okula. bi tanesinde okulun yılsonu müsameresi var, çıktım sahneye aldım elime mikrofonu ve herkesin içinde ilan-i aşk. bu şekilde şeyler yaparak altı kez çıkma teklifi ettim altısında da reddetti. daha sonra liseye geçtik sıfır özgüvenle.
hey gidi..

müzik öğretmenim. hâlâ görüşürüz ve çok iyi dost olduk.

bitişiğimizdeki apartmanda oturan komşu çocuğuydu. hep duvarı kırıp oraya kapı yapacağımı, istediğim zaman gidip göreceğimi söylerdim bizimkilere.

(bkz: baba)

ilkokuldaydı elbette.

sonraları kısa bir dönem konuştuyduk, tabii son irtibat üstünden yıllar yıllar geçmiştir, evlendiğini biliyorum.

her hangi bir duygu ihtiva etmiyorum. iyi dileklerimi de her zaman dilerim herkese samimiyetle.

(bkz: lauralee bell)

lise 1 e kadar gerçekten aşık olmadım. ama hot bulduğum saturday ailesindeki bayan saturday idi.

ilkokulda gürkan diye bir çocuk vardı. zaman zaman soy adı bana uyuyor mu diye düşünüp kedi adımdan sonra onun soyadını söylerdim. ve soyadı benim adıma uyuyordu.*

ilkokuldayken taşınmak zorunda kalıp veda ettiğim kişiydi.sonra geçen yıllarda sosyal medya aracılığıyla tekrardan iletişim kurma şansımız olmuştu.sohbeti iyi bir insandı hala da öyleydi aslında.sonra bana çıkma teklifi etmişti de reddettim.aynı kişi değildim ve olmasını istediği kişi de olamazdım.arz talep meselesi gibi oldu birazcık.ama yıllar sonra da olsa geçmişten birisini bulmak ve o kişinin sizi her halinizle bilip tanıması gerçekten iyi hissettirmişti.çocukken daha saydam kişilermişiz.

anaokulu ogretmenim.