yazarların isimlerinin hikayesi

babam ile dayım çok yakın arkadaşlarmış. hatta babamın nişanını dayım yapmış ancak nişanlandığı kişi annem değil :d sonra babam annem ile tanışıyor anneme aşık oluyor nişanlandığı kişi ile ayrılıyor annemle evleniyor ve ben doğuyorum. dayımın eşi de aynı zamanlarda doğum yapıyor ve ben erkek beklenirken kız, kuzenim kız beklenirken erkek dünyaya geliyor. babam ve dayım isim değiş tokuşu yapıyorlar. babam dayımın çocuğuna bana koymayı planladığı ismi dayımsa çocuğuna koymak istediği ismi bana veriyor.
sonuç olarak adımı ve hikayesini çok seviyorum. zaten kuzenim bizim evin bir ferdi bense onların evinin bir ferdi gibi büyütüldük. yani dayımın gerçekten benim adımda bir kız çocuğu oldu aynı zamanda annem ve babamın isimini verdikleri bir oğulları.

annem evlendiğinde 6 tane kız çocuğu olmasını planlıyormuş.** söylediğine göre hepsinin adı belliymiş ama sadece 2-3 tane ismi hatırlıyor. ama benimkini ilk kızına koyacakmış öyle ayarlamış* aynı zamanda evcilik oynanırken herkes farklı bir isim alırken, annem bana vermeyi planladığı isimle oynarmış hep.
neysem sonra kıııskaaançç dayım* demiş ki o ismi ben kızıma koyacağım görürsün. gitmiş annemden önce evlenmiş. o aralarda bir tartışma falan yaşanmış sanırım tam hatırlamıyorum. annem de kendisine çok çok sinirlendiği bir anda senin hiçbir zaman kızın olmayacak o ismi de ben kendi kızıma koyacağım demiş.
sonra tabi dayımın bir oğlu oluyor sonrasında annem evleniyor. dayımın bu sefer bir kız çocuğu olacak, öyle bekliyorlar. yani benim adım konulacak. o sıra annemin de bir çocuğu oluyor ama cinsiyetini doğana kadar öğrenmek istemiyorlar. süprayz!
dayımın beklediği kız evlat, erkek gelmesin mi?
benin adım da elinde patlamasın mı?
annem de kız doğurmasın mı?
adımı kapmasın mı?
sonuç olarak bu hikayede yanan dayım oldu 2 erkek bebeyle**
adımı da çok severim ayrıca ama elzem ismi de çok hoş..

hikayesi yok dümdüz öpücük işte *

cinsiyetin doğumla öğrenildiği yıllarda doğduğum için hem erkek hem de kız için isim düşünülmüş.
annem, ananem, teyzem, dayım işte ful anne tarafı toplaşıp isim seçeneklerini görücüye çıkarmışlar.
sonunda kız olursa başak ayça, erkek olursa ömer tuna olacağını soranlara söylemeye başlamışlar.
kimse de babama sormamış fikrini. adamcağız nasıl içlendiyse neredeyse doğduğum gün gidip nüfus kağıdımı çıkartmış.
eve gelince yaşananları hesaba katmış olacak ki üç günlük babayken bir seminer için bir haftalığına başka şehire gitmiş.
on gün boyunca kah başak kah ayça denmiş bana, uzun yıllar bu iki isimle çağrıldığım zamanlar olmadı değil. ilk duyduğu ismi değiştirmeyen yaşlı akrabalar yüzünden kişilik bunalımı yaşadım.
babam dönmüş, önce getirdiği lokumu ve çikolatayı masaya koymuş. dikkatler dağılınca da nüfus cüzdanımı.
ilk teyzem bakmış ve yanlış nüfus kağıdı sanmış. çünkü kimlik çıkarılan bebeğin adıyla bana verilen isimler farklıymış.
babamın inadını hesaba katmayan anne tarafım bir süre dirense de mecburen babamın koyduğu isimle çağırmak zorunda kalmışlar.
babam da yıllarca okuduğu kitaptaki kahramanın adını koydum sana dedi ama buna hiç inanmadım çünkü kitabın adını hatırlamadı.
yahu çocuğuna isim verecek kadar benimsediğin kahramanın hangi kitapta olduğunu nasıl unutursun?
annemin öfkesini yeterince tavana çıkardığı için eskiden aşık olduğu komşunun kızının adını kendi kızına koyduğunu elbet söylemeyecekti.
ben 20 yaşına geldiğimde babamın çocukluk arkadaşıyla karşılaştığımızda hikayenin tüm parçaları birleşti ama annem ve babam neredeyse ayrılıyorlardı.
annem ismimi hiç sevmez. bu da babamın bana kazığıdır.

amcam ve babamın isimlerinin hecelerinin birleşmesiyle oluşturmuşlar. başka da bu isimden birini göremezsiniz zaten. çok hawalı lan. sadece ben varım

bnim ismim ayni zamanda eski bir bayan siyasetcinin ismi.ama babamin gencliginde gittigi tekvando kursundaki hocasinin da ismi ayni zamanda.yani bnim ismim unisex.zor bir durum unisex isim sahibi olmak :/

memleketime çooookkk uzak bir şehrin yine şehir merkezine çoooook uzak bir köyünde bir kız çocuğu dünyaya geliyor. o dünyaya gelirken annesi de dünyaya gözlerini kapatıyor maalesef. küçük kızın babası perişan oluyor tabii. hem eşini kaybetmiş hem de ardında 8 çocuk bırakmış. üstelik yeni doğmuş bir bebek de var. ne yapsam ne etsem diye düşünürken memleketime çooookk yakın bir şehirdeki akrabaları bu küçük kızı evlat edinmek istiyorlar. adam da ismini kendisi vermek şartıyla kabul ediyor. ardından küçük kızın esas dramı başlıyor. yeni ailesi kıza çok küçük yaşlardan itibaren ağır işler yaptırıyor. o evde hep hor görülüyor. gel zaman git zaman yaş oluyor 17. memleketimin ta içinden bir adam bu kızla evlenmek istiyor. evleniyor da. ne var ki o adam da gün yüzü göstermiyor. duyduk hep duyduk çok gaddar adammış. tam beş tane oğulları oluyor. iki kızlarını da daha bir iki haftalıkken kaybediyorlar. bu beş oğlandan biri annesini çok seviyor. diğerleri de seviyor elbet ama hikayemize bu çocukla devam etmemiz lazım. annesi daha torunlarını göremeden genç yaşta ağır bir hastalığa tutuluyor. bu genç adam allah'a her gün bir kız çocuğu olsun diye dua ediyor. ilk çocuk geliyor; erkek. ikinci çocuk geliyor; erkek. üçüncü çocuk geliyor; k.. ı ıh o da erkek. olmayınca olmuyor, kader. yaş oluyor 38. karısına gidiyor "evlat edinelim!" diyor. o da bir çocuk daha istediğini söylüyor. adaklar adanıyor, bekleyiş başlıyor. ve dördüncü çocuk geliyor; kız. adam diyor ki "anamın ismini vereceğim" öyle de yapıyor. işte ismimin yagami* olma hikayesi.

abimin adı büyük dedemden geliyor. o dönemler yine standart ailem maddi problemlerle uğraştığı için ikinci çocuğu düşünmüyorlarmış. neyse artık yırtık kondom mu olmuş nasıl olmuşsa annem bana hamile kaldıktan sonra bir süre küretaj düşünmüşler haklı olarak tabii kendilerince. bunu duyan "deli" lakaplı dedem zonguldak'tan kalkıp gelmiş tek atmış bizimkilere "olmaz öyle şey" diye. nitekim ben de erkek çıkınca isim babam da küçük dedem olmuş.

ismimi ruyasinda anneme hz. muhammed soylemis. boyle de nurlu bi insanim* bazilari duyunca guzel diyo bi keresinde birisi de neden boyle bi isim koymuslar hic sekuler degil demisti* ama ben seviyorum ismimi bana farkli bi hava kattigini dusunuyorum

vay be ne hikayeler dönmüş sizde millet, bana dümdüz öylesine koymuş babam. iki isim alternatifi sürmüş öne, ya gökçe olacak ya da burcu demiş. annem gökçe isminden nefret ettiği için burcu koymuşlar.

büyükbabam olay çıkartarak koymuş ama iyi koymuş hehehe

yengem rüyasında iki isim görmüş biri komşumuzun ismi diğeri de benim ismim. benim ismimi seçmişler. ismim ise didar

anacığım ve babacığım evleniyorlar. ilk çocuk üreyebilmenin madalyası olarak yolda tabi hemen. tabi isim falan sohbetleri esnasında babam tüm devrimci demokrat bıyıklarını aynı anda oynatarak* ' hanım ne isterse o olacak' gibi bir şey söylüyor. neyse ablam doğuyor ve benim sevgili anam eski arapca bir isim olan babannemin ismini ablama koyuyor. babam tükürdüğünü yalayamıyor tabiki. * ama başlıyor 2. çocuk sohbetine. doğumumdan 3 yıl önce herhangi bir kazaya kurban gitmeyeyim diye babacığım ismimi koyuyor sağolsun.

ilk ismim rahmetlik dedemin adı.* diğerini ise babam hoşuma gitti diye koymuş. sonra babannem anneme 2.ismimi sildirmesi için baskı falan yapmış. anam galip gelmiş bu konuda. bu kadar.

annemi büyüten ninesi ablam doğduğunda kendi isminin ablama koyulmasını istemiş. nedendir bilinmez koymamışlar. eh o da ciddi ciddi küsmüş. o sebeple onun gönlünü yapmak için ismini bana koymuşlar ben doğunca. çok becerikli ve eli hızlı bir kadınmış, annem ara sıra ona hiç benzemediğimden hayıflanır. bazı huylarım da çok benziyormuş. annem öyle diyor işte. zaten ben onu çok az hatırlıyorum, ben çok küçükken öldü. annem onu çok seviyordu. acaba bana seslendikçe onu hatırlayıp üzülüyor mudur, bilmiyorum. keşke ölmüşlerimizin ismini doğan çocuklara vermesek.

özcan diye saçma salak bir isim vermeyi düşünüyorlarken abim "sakız ismi o, dalga geçerler" deyince peder bey askerde çok sevdiği edirneli bir amcanın ismini veriyor.
sanırım bu yüzden trakyaya aşırı meraklıyım ve trakyada gezdiğim zaman evimdeymiş gibi hissediyorum.

babam bu ismi severmiş.

ben doğduğumda amcam en yakın arkadaşının ismini vermek istemiş. sonuç olarak başaramamış. nüfusa başka isimle kaydedilmişim. amcam inat etmiş ve bana ayhan demek konusunda ısrarcı olmuş. sonuç olarak bütün sülalem adımı ayhan olarak biliyor ve öyle sesleniyor. bense gerçek ismimi ancak ilkokula başladığımda, yoklamalarda ismim söylenince salak salak bakınırken öğretmenden azar yiyerek öğrendim.

örnek telefon konuşması.

teyze: alo, kimsiniz?
ben: ben rastrel
teyze: aa yanlış numara pardon...

doğmuşum, hastane yolunda babam koymuş. ismini sevenlerden hatta hayran olanlardanım.
sek arapça, arap aşığı değilik ama anlamı güzel.
allahtan ikinci seçenek tartışılmamış bile.

pastırma dananın bacağından ayrıldığı için çok yalnızdı, kokuşmuş ve kurumuştu. işte tam o anda iki devasa cismin onu sarı kuş sıvısı ve yumuşak beyaz bir şeyde yoğurduğunu farketti. ilk başta korkuyordu fakat daha sonra hamur olduğunu öğrenceği karışımın içinde kabarırken tek kabaranın hamur değil içindeki şefkatin de olduğunu anlamıştı. küçük bir güneş makinesinin içine girdiğinde hamurla olan bu arkadaşlıklarının kuvvetlendiğini hissetti. o artık pastırmalı çörekti. anlamı yemekten ibaret olan ve de olmayan. bu hikayedeki değişimler çöreğin ilham kaynağıydı. kokuşmuş esprileri çemene, gençliğini yumurtaya ve yemek sevdasını hamura bağladı. anlamsızlığınıysa gerçekte böyle bir yemek olmamasına bağladı. neticede o kadar anlamsız da değildi. hamurla pastırma buluşmuş paçanga böreğini yaratmışlardı. o zaman neden pastırmalı çörek olmasındı. çörek biraz tatlılıktır, pastırmalı çörek absürtlüktür. tabii hamurişini çok severdi yazar ama pastırmaya çok bağlı değildi. özellikle seçmedi ismini yazar ama sevdi.