yazarların kapak fotoğraflarının hikayesi

tüm hayatım boyunca kendimi en iyi, en mutlu, en huzurlu hissettiğim tek ortamın minicik bir parçası ve başrol oyuncuları. fotoda küçük versyonları var ama genelde en az 12lt.

(bkz: rogue one: a star wars story)

en sevdigim film limonata (film)

yaaaa çok güzel çok anlamlı gelmişti bana halada öyle geliyor hikayesi kendi içinde zaten anlatmaya gerek yok ki

ayrılık çeşmesi sokağı.

kadıköy'ün bu güzel ve sakin sokağı köşkleri ve renkli eski evleriyle hoşuma gidiyor. bu fotoğrafı da benim için özel, anısı olan bir günde çekmiştim. o yüzden hoşuma giden ve benim için anlamlı bir fotoğrafım. aynı zamanda bu fotoğrafım istanbul metrosunda yayınlanan modyo tv'de ki istanbul'un gözü programında da çıkmıştı. o açıdan benim için özel ve anısı var.

(bkz: in the mouth of madness)

en sevdiğim korku filmi ya. mesela the texas chain saw massacre "korkutuculuk" olarak bana göre zirvededir ama bu filmi ben çok daha fazla seviyorum ve ara ara hala izliyorum. yarın falan gene izleyeceğim hatta.

bana göre en iyi lovecraftian filmdir de aynı zamanda.

birçok kişi bu filmi carpenter'ın en zayıf filmlerinden biri olarak gösterir ve the thing'in kendisinin en iyi filmi olarak kabul eder. hatta birçok korkusever onu gelmiş geçmiş en iyi korku filmi sayar. itiraf etmem gerekirse o filmi izleyeli asırlar oldu. bir ara yeniden izleyip değerlendirmem gerekiyor sanırım.

in the mouth of madness'ı ilk olarak 90'lar ortalarında izlemiştim tv'de ve inanılmaz sevmiştim. ve hala bu sevgim devam ediyor. yani bazı filmler vardır ve ufakken izlediğinizde hayran kalırsınız ama yetişkinken bir daha izlediğinizde hayal kırıklığına uğrarsınız. örneğin carpenter'ın big trouble in little china'sını (bkz: küçük çin’de büyük bela) çocukken izlediğimde büyülenmiştim ama sonra 20'li yaşlarımda izleyince "bu muymuş yani?.." demiştim. kapak resmimdeki filmde ise hiç böyle olmadı; bende madness manyaklığı hala devam ediyor, haha.



yönetmeni john carpenter da en sevdiğim yönetmendir zaten. david cronenberg ile ikisi derdim eskiden de 1 numaramı seçeceksem artık carpenter diyorum.

yılın büyük kısmını geçirdiğim köyüm.. tam rakı saatinde.. başka ne olabilirdi ki..

encinitas/california. hikayesi henüz yaşanmadı.

tierra y libertad toprak ve özgürlük...
aynı ismi taşıyan vergara-camusûn kitabı var. zapatista * ve mst * neoliberalizme alternatif köylü hareketleri diye..
ama benim kullandığım tierra y libertad, 19.yy sonu ve 20.yy'ın başlarında barcelona'da çıkarılan anarko komünist bir dergi.

bundestag'a sovyet bayrağı diken kizil ordu askerleri.(bkz: kızıl ordunun berline girmesi)

hikayesiz, dümdüz bir fotoğraf.

godfather 2 filmi son sahnesi michael corleone yalnız başına oturup düşünürkenki kare.

#3379724 oyun içi npc ile benim karakterim, evlenecem inşallah.

bu hikaye biraz eskiye gidiyor. ben ygs lys sınavına giren son nesildenim. son sınavdan çıktığım gün çok rahatlamıştım. ben de bu rahatlamayı ifade etmesi bakımından sahilde kendine su fırlatan kepçe resmini profil fotoğrafı yapmıştım. sonra çok hoşuma gitti. o zamandan beri her türlü platformda sahilde kepçe fotoğrafları kullanıyorum.

zor bir süreçten geçiyordum. bir karar vermem gerekiyordu. verdim.

kim olduğumu unutmamaya çalışıyorum.