yazarların keşke dediği şeyler

keşke bir tecrübedir. bir insan keşke derse tecrübe kazanmış olur. keşke demezseniz henüz tecrübeniz yoktur.

ah olsada , keşkek yesem bugün.

keşke bir kez olsun aşık olsaydım.

keşke, makyaj yaparak kiloları da gizleyebilsek. böyle fondöten sürüp üç beden küçülsek.

duygusal bir insan olmasaydım.

eski sevgilimin gitmemesi için keşke çabalasaydım diyorum. ayrılığı o dönem benimsemiştim ama sonradan fark ettim de yok aslında gizlemişim

ne zaman bu başlığı görsem her seferinde düşünüyorum ve emin olmak için de bekledim ama artık farkedişimdeki istikrar ile yazmak isterim ki keşke dediğim hiçbir şey olmamış. bu demek değildir ki hayatım çok güzel ilerledi, hep doğru karar ve yargılar ile hareket ettim, dış etkenler de elimden tutup haydi eppurcuğum oturmaya mı geldik dedi. keşke dediğim an, sanki şuan bende varolan her şeye bir ihanet gibi hissediyorum. şuan yaptığım, düşündüğüm, yaşadığım * her şey öncelerin ürünü ve toplamıdır. elbette şöyle olsaydı daha iyi olurdu diyeceğim nice şeyler vardır fakat bunlar keşkenin yerini almamaktadır.
keşke kelime olarak bazen çıkar ağzımdan, belki keşke keşke demeseydim derim, o da kendim için.

daha önce bir yerlere yazmıştım galiba, tam hatırlayamadım şimdi. keşke dediğim belki de tek şey (en azından aklıma gelen) insanlara en azından onları tanıma fırsatı verseydim. hayatıma girmeye çalışan sevgili, dost veya arkadaş fark etmez bir şekilde benle bir bağlantı kurmak isteyen herkese olumsuz geri dönüşlerde bulundum. bir türlü geçinemedim insanlarla, geçinmedim. selam verene sıcak ve içten bir karşılık veremedim. ama benim elimde olan bir şey de değildi ki bu. olmadı işte her ne kadar istesem de yapamadım. bazen de zorunlu olarak fırsat verdiklerin, sözgelimi olarak akrabaların vardı da ne oldu? diğer insanlar da bir şey ifade edemez senin için diyorum fakat bu da geçiyor hemen içimden, bir yere oturmuyor. çünkü iflah olmaz biri olduğum için şimdiye kadar tanıdıklarım her ne kadar iyi birer insan olmasalar da hâlâ insanlara bir şans vermek istiyorum fakat bu öylesine silikleşti ki içimde dışarıya dökemiyorum artık, karşımdakine bunu aktaramıyorum, onla arkadaş olmak istediğim sinyalini veremiyorum. sonra da olmayan iyi bir dostun özlemini çekiyorum bazen. bazen de zorunlu olarak ayrıldığım ve artık hayatımda olmayan dostlarımın ve bazen de aslında eğer gerçekten isteseydim ya da şartlar uygun olsaydı pek de güzel ilişkiler kurabileceğim insanların.. bazı şeyler zamansız giriyor insanın hayatına, bazı şeyler de çıkıyor zamansız. bilemiyor insan hangisinin olduğunu ve davranamıyor aslında olmasını istediği gibi. fark edemiyor ne de çok aradığının karşısında olduğunu, fark edince de artık çok geç olmuş oluyor. ve tüm bunlar öylesine çok tekrarlandı ki hayatımda alıştım artık her şeyin olmasına, nasıl desem her şeyi o kadar önemsemez oldum ki anılarım bile tutunamıyor artık aklımın odalarına. ve en çok üzen de beni, öylesine delice yaşamak isterken, yaşadığım hayatı unutmak oluyor. hatırlanmaya değer olmadığının farkına varmak. sanki, çoktan ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar beni. öyle bir şey işte, daha fazla yazmak istemiyorum. klasik olarak; keşke dememeye bakın, en azından denedim demeye. ben de en azından denedim yaşamayı, sanırım..

tek keşkem, keşke doğmasaydım ve hayata sıkı bağlanıp yaşamak istemeseydim. onun dışındaki hayat keşkelerim yok olmaması için de uğraşıyorum. zıtlıklar...

her yazarın içinde ukde kalan şeylerdir. inanın klişe olsun diye yazmıyorum ama keşke demenin faydasızlığını bir süre önce idrak ettim. kişiyi aşağı çekmekten başka bir işe yaramıyor. o keşkelere takılmak bugünü ve hatta yarını insandan götürüyor. sonra insan giden zamana üzülüp bu sefer de keşke o günlerin kıymetini bilseydim diyor. ve açmaz kendi içinde sürüp gidiyor. keşke demek yerine ders çıkarmak ve bunu faydaya çevirmek elimizde ki buna da tecrübe edinmek deniyor.

bazı keşkelerimiz ya da edindiğimiz hayat tecrübeleri sonrasında işimize yaramayacak gibi görünüyor olabilir. olsun, belki biz faydalanmayacağız ama başkalarına o keşkeyi dedirtmenin önüne geçerek birinin mutlu olmasına yardımcı olacağız.

o yüzden siz heybeye atın bir gün mutlaka lazım olur.

keşke bu kadar anlam yüklemeseydim diyorum bazı şeylere..günü mutlu geçirmene sebep olan şeyden karşındaki kişinin haberi bile olmuyor çoğu zaman..
bizim suçumuz; çok anlam yüklemek,herkesi kendimiz gibi sanmak ve hiç gitmeyeceğini düşünmek.
inanın arkadaşlar bazen öyle bir an geliyor ki karşınızdaki kişi sizi hiç sevmemiş hiç sizi birakmayacagini yeminler etmemiş gibi bir anda defolup gidebiliyor
asıl şaşırtıcı olansa geride kalanı çok çabuk unutabiliyor olması (belki de hiç hatirlamamistir kimbilir?)

biraz kalpsiz olsaydım.

keşke olsaydık.

keşke olsaydı ile keşke olmasaydı arasındaki farkı idrak etmek ne güzel şey.

ikisinin pişmanlığı farklıdır.

keşke olsaydı bir yere kadar.

ama keşke olmasaydı pişmanlığı yer bitirir..

keşke dünyada kötülük olmasaydı.

gökyüzü daha mavi. ormanlar daha yeşil. tavşanlar zıp zıp zıplasaydı. iyilikle dolsaydı kalpler.

sısısısıısııs

hiç var olmasaydım keşke... ne gereği vardı, bütün bunlar niye, burada ne işim var anlamıyorum...

eğer kişi akıllıysa, sayısı kadar hayatına tecrübe katmıştır.

keşke daha cesur biri olsaydım

keşke seni tanimasaydim
murat göğebakan' ın dediği gibi.