yazarların yaşamak isteyeceği evler

hayatta evle ilgili hiç bir hayalimin olmadığını fark ettim. yaşadığım her evi sevdim, kimsenin evi bana benim evimden daha güzel gelmedi. kimsenin koltuğu, tabağı, balkonu bana benimkilerden daha güzel gelmedi. gittiğim hiç bir otelde sonsuza kadar yaşamak istemedim. her tatilin sonunda evimi, odamı, yatağımı, banyomu hatta çamaşır makinamı özledim. ister vizyonsuz deyin ister kanaatkar. belki de hep güzel evlerim olduğundan ya da bana yettiğindendir neyse ne? bu yazıyı yazarken gülümsememe sebep olan tüm evlerim için teşekkür ederim allah’ım.
doğduğum ev; benim için ev sözcüğüne karşılık gelen ilk görsel. her taşında anılarım var. her taşı beni tanır, her taşı beni özler ve bende her taşını özlerim. her taşı ne gülmelerime ne ağlamalarıma ne sırlarıma şahitlik etti, kim bilir!

wish'li hayaller kuruyorsak tam da böyle bir evde yaşamak isterim.

evi pek göremesek de burada yaşamak isteyeceğim kesin.

bana da bu yakisirdi zaten.

santorini/yunanistan - yunanistan'da yaşamak ister miydim bilmem ama "burası" çok güzel. evin içini göremesek de yaşanası bir yer olduğu belli.

durham/ingiltere

fotoğrafçı: steve robinson

kendi evim. evim evim guzel evim.

yo yoo, perili köşk değil.

rutland/ingiltere

brutalist mimari, iç tasarımları da gayet kullanışlı, bizim 90'larda yapılan orta sınıf apartman daireleri gibi odalar, balkonlar geniş. güzel yani gayet yaşanır.

stephen king'in bu victorian-style evinde yaşamak isteyebilirdim ama çok büyüktür orası ya. temizliğini falan kim yapacak... ben öyle temizlikçilerle falan da yaşayamam, yani zengin bile olsam öyle birileriyle kalmak veya evime sürekli birilerinin girmesini istemezdim. gene de o kadar güzel bir ev ki yaşanır ya. olmadı birkaç odasını kullanırdım sadece ve senede 1-2 kere temizletirdim diğer odalarını. haha.

fotoğraf 1982'den.



bu da herhalde daha yakın zamanlardan.

tlc idi sanırım, ekolojik evler var. aslında mekan olarak süperler, oralarda yaşamak isterdim. adam kendi elektriğini üretiyor, bir şeyler yapıyor sürekli. ahşap candır. uğraşmak lazım yalnız, o kötü. uyuşuk yemeksepeti hayatına alışınca, köye göçen beyaz yaka hikayeleri kısa sürüyor. bu durumu tartıyorum kafamda, henüz verimli bir sonuç yok.

cody lundin hocamın evi.

şatafatsız, minimal, herkesten uzak olsun yeter

tapusunda benim adımın yazdığı ev.