yazdığı anlaşılmayan tip

çoğunlukla bir yabancı dil bilen tiptir. başka dillerin tamlama kurallarını, öge dizilişini, kavramlarını yansıtır cümlelerine.

defalarca okursun. yarım yamalak bir şeyler kalır aklında. ne dediğini tam olarak anlayamazsın. çemkirir sonra sana orada " - de" birleşik yazılır, diye. he datlum onu doğru yazınca türkçe yazmış oluyoruz heee.

ben(bkz: ben)

çok güzel bir atasözünü beynimde döndüren insanlar.
(bkz: dam üstünde saksağan vur beline kazmayı)

kafasının içindekileri yazıya dökerken kendi hızına yetişemeyen insan tipi.

sonra tribe giriyoruz hiç yoktan niye anlamıyoruz diye. herkes anlaşılmak için yazmıyor.

el yazısı anlaşılamayan tip ise o benim.
dijital ortamda yazdıklarımı anlamayanlar varsa onlar için (bkz: okuduğunu anlamayan tip)

yazabilmenin önkoşulu okuyabilmektir bence. her bir cümleyi dönüp birkaç kez okumak, düzeltmeler yapmak, vurgulara dikkat etmek çok önemli. bunları fark edebilmenin yolu da dışardan bir göz gibi okuyabilmekte geçiyor. eski bir dostum yazılarımı çok önemserdi, beni de yazmaya teşvik ederdi. eleştirileri çok kıymetliydi benim için. ay şimdi ağlayacağım, durduk yere özlemim depreşti. neyse efendim bir gün kendisine hiç içime sinmeyen bir öykümü gönderdim. defalarca kez okuduğum hâlde asla beğenmiyor, hatta her seferinde daha da kötü buluyordum. bir ses kaydı gönderdi. benim için öyküyü seslendirmişti. öyle güzel, öyle acele etmeden okudu ki çok beğendim. sanki başka biri yazmış da ilk kez duyuyormuşum gibi geldi. iç sesimle okurken cümleleri kopuk ve anlamsız bulmuştum. bazen de tam tersi oluyor. yazdığım şeye çok güveniyorum. anlaşılırlığını sorgulamıyorum ya da kopukluğu fark edemiyorum. ama birkaç gün sonra okuduğumda bir bakıyorum "yazdığı anlaşılmayan tip" olmuşum meğer.

paragraflara bölemedim tanımı, çok gerginim.