yazmaktan keyif almak

sözlük gibi ortamları ayakta tutan insanlardır, sadece yazmak için yazmazlar bilgi birikimlerini paylaşmak için yazarlar ve diğer yazarlara hem keyif hem bakış açısı kazandırırlar.

sözlükte bahsedildiğinde özellikle yeni bir sözlük için varolması gereken özelliktir. kafa sözlük bunu sağlar. edebi metinler yazmak için düşünülürse bir hayat felsefesidir.

yazı yazmaktan tanım girmekten küçük öyküler yazmaktan mutlu olan insandır. yazmanın kendini geliştirmeye çok büyük faydaları vardır .

yahu, kendi başına sayfanın başına oturmuş, bir elinde kalem varken ya da bilgisayarın başında klavyenin tuşlarına basmaktayken, hele de bir roman, hikaye yazıyorsan, yazdığın her şeyin tanrısı olursun. kontrol tamamen sende, içine kapanıklar için harika hobi. hal böyleyken keyif almamak imkansız ki.

valla arzuladığım ama henüz uzun mana da blog dahi yazamadığımdan alamadığım keyif. ama sözlükte yazmaktan her geçen gün daha fazla zevk alıyorum o ayrı konu.

yazının kısa versiyonları için sözlük, sosyal medya gibi mecralarda; biraz daha uzun versiyonlar için blog, kitap gibi mecra veya olgular üzerine yazarken alınan haz.
yazmak ve bundan keyif almak, şu zamanda düşüncenizi dile getirebiliyorsunuz ve bunu da içinizden geldiği şekilde yapabiliyorsunuz demektir.
eğer durum buysa ve sadece eleştirmek için yazmıyorsanız bence çok güzel bir yoldasınız.

sıkılıyorum, bunalıyorum ve bunlara karşı yapabildiğim tek şey yazmak. kiminin hoşuna gidiyor, kiminin de gitmiyor ona yapabilecek bir şey yok. benim sıkıntım biraz olsun azalıyor ya o bana yeter.

karantinada sevdiğimi fark ettiğim, buraya üye olduktan sonra neredeyse bağımlısı olduğum bir şey yazmak. özellikle söyleyemediğim, içimi kemiren şeyleri bir şekilde dökebilmek inanılmaz rahatlatıyor beni. herkese iyi gelmez belki ama bana çok iyi geliyor, ruhumu kemiren şeyleri bir şekilde akıtmış oluyorum.

kafamdaki bir sürü sesi hizaya getirmek gibi. yazmanın her türlüsü mutlu ediyor.

rahatlatan ortam kafa sözlüktür. içimdekileri buraya yazmak aşırı keyifli...

huzur verir. eğer kendini iyi hissetmiyorsan iyi hissetmeni sağlar. aklın çok doluysa rahatlamanı sağlar. sinirliysen sakinleştirir. kendini bulamıyorsan kendini bulman sağlar. anlamsız şeylere anlam katar. hayata değer katar. kendi dünyanı yaratanı sağlar. bir çok hayatı yaşıyor gibi hissettirir. bazen bulutların üstünde yürürsün, bazen uçarsın, bazen hayaller alemindesin, bazen değil her zaman her şey sana bağlıdır ve bu güvende hissettirir. yazmak okyanusun ortasındayken hiçbir zaman olamadığın kadar güvende hissetmektir.

klavyede yazmak güzel. kitap üzerinde yazmak değil. ellerinden ter akıyor insanın.

çok uzun yazıları geçerken çok utanıyorum kendimden. "cahil cühela" diye bi fısıltı geliyo kafamın en derinlerinden. onun haricinde yazan herkesi hem tebrik ediyorum, hem de teşekkür ediyorum

düşünceleri paylaşmaktan keyif almaktır. hatta nefes almaktır. hayatınızın en sıkıcı bölümünde hayal gücünü kullanıp renk katmaktır..*

keşke keyif olsaydı. ama mecburiyet bu. yazmaktan keyif alanlar arada yazar. simli kalemlerle , renkli yapışkanlı kağıtlara. yazmadan da yaşayabilir onlar. ama mecburiyet olanlar her gün her an yazarlar.
peçeteye, toprağa, suya, her yere yazarlar. yazmaktan keyif almak hem kolay hem zordur.

yok bee kim diyosa yalan demiş, bıkmışız her şeyden bundan da bıktık. maksimum üç cümle. siz bakmayın sait faikin öptüm kalemi tuttum filan demesine. hep yalan.

-dedi ve gazelin bir beyitine üç sayfa şerh girdi.

ben çok zevk alıyorum. çünkü konuşacak kimsem yok, anlatacak kimsem yok, paylaşacak kimsem yok.
ben zevk alıyorum yazmaktan, görülmekten. fark edenlere selam olsun...

bu nesil bilmez. eskiden çizgi film voltran vardı. 5 aslan robot birleşir son robot da başını oluştururdu. en sonunda da ışın kılıcı çıkarırdı.

işte ben de cümlenin sonuna nokta koyunca ışın kılıcı parlıyor gibi hissediyorum.

can sıkıntısından, normalde pek fazla arkadaş edinemediğim için ortaokulda yazmaya başlamıştım. insanları ve çevreyi fazla gözlemlememin de bir faydası oldu tabii yazmamamda. yeni karakterler ve tiplemeler yaratıp onları istediğim olay çevrçevesine göre şekillendirmek dışarı çıkıp gezmekten daha çok keyif veriyor bana. kafam rahatlıyor. bir şekilde her şeyi kafasına takan biri için herhangi bir konuda veya edebi olarak bir metin yazmak en büyük nimet. ama benim için bir öykü ya da deneme metini yazmak ne kadar kolay ve keyifliyse şiir yazmakta bir o kadar zor. belki biraz daha yaşım ilerleyince bunu da başarırım. iyi yazıyor muyum bilmiyorum fakat okuyan çoğu kişi beğeniyor da yazdıklarımı. umarım bırakmam.

yazmazsam,okumazsam, duymazsam, konuşmazsam nasıl yaşanır bilmiyorum