yirmili yaşlar

yirmili yaşlar değil, üniversite hayatı güzel olan. iş hayatına atıldıktan sonra o güzellik kalmıyor. iyi ki 2 üniversite okumuşum. o kadar özledim ki.

1 yil 12 gun sonra tatmaya baslayacagim yaslar. ablam icinse son 2 ay kaldi. sadece bikac sene once kendimden kucuk kimseyi gormuyorken, simdilerde herkes benden kucuk. kesfetim alfa kusagiyla dolu ve bana abi cekiyolar.

bu surec zor olcak, her gun, her sene hayattan kopusa yaklasmak demek, yani olume....

18'den sonra hiçbir şey anlamadığım,şu ana kadar hep stres ve düşüncelerle geçen yaşlardır.şu an ortalarındayım sonlarına doğru göz kırpıyoruz tüm samimiyetimle söyleyebilirim hiçbir hayrını göremedim gibi.

ne olduğu , ne yaşandığı belli olmayan yaşlar benim açımdan.
bir şeyler oluyor ama her şey benden bağımsız bir şekilde yaşanıyor , yine de yaşanan şeylerden en çok etkilenen de ben oluyorum.

isteğim dışında yaşanan ve benden bağımsız olan şeylerden neden bu kadar etkilendiğimi de bilmiyorum ama olan şeyler her ne olursa olsun bir şekilde bana bağlanıyor.
aslında bana bağlanmasından ziyade ben de kendime bağlıyor olabilirim ama her neyse işte.

en güzel yaşlar olduğu söylense de en çok kazık yenilen,en kaygılı,en stresli,en yanlış alınan kararlı,en baskı altındaki yaşlardır.
25'ten sonrası sarmıyor.

düzenli uyuyun, düzenli beslenin, birikim yapın ama eğlenceye zaman ayırın, kimseyi çekmek zorunda olmadığınızı unutmayın ama kalp kırmayın.

yirmilik dişler gibidir. dişler yani. ısırır. zorludur, ağrı da verebilir 20'lik dişler gibi. ama heyecanlı ve güzeldir de. özellikle üniversite yılları. yani okunduysa/okunacaksa. herkes için aynı şeyi söyleyemeyiz tabii ama benim açımdan üniversiteyi ailemden uzak bir şehirde okumak çok değerliydi. 20'lerin başları benim açımdan süperdi ama sonları pek de hoş değildi diyebilirim. benim için artık çok geride kaldı tabii 20'ler. yine de benim için özeldir zira çocukluğumla birlikte hayatımın en iyi dönemi üniversite okuduğum dönemdi.

öylece gelip geçiyor.