yngwie j. malmsteen

çalmadığı enstrüman kalmayan ve dünyanın en iyi gitar virtüözleri arasında adı geçen sanatçı. sanıyorum en hızlılardan biri. tekniği aşmış. ancak müziğinde bir şey var; beni hastası etmekten alıkoyuyor. belki de gitarıyla girdiği olağanüstü narsist ilişkidir buna sebep.

hızlı çalmaktan melodiyi öldüren virtüöz. ben pek sevmem kendisini. ayrıca parmağına, boynuna takmadığı şey kalmamıştır.

melodik olanı için (bkz: joe satriani)

sanılanın aksine melodik çalan gitar virtöüzüdür. joe satriani tarzı gitar çalmasını beklemek anlamlı değildir. bu adam klasik müzikle büyümüş, klasik müziğe uygun sololar atıyor.

gitar çalmayı çocuk oyuncağına dönüştürmüş ultra gitarist. her ne kadar hızlı çalarsa çalsın saygım sonsuz ancak bir türlü sevemedim seni. gilmourumla jimmy pagemle köpek gibi hissetmek varken... müzik kulağı süperdir gitarı yalamış yutmuştur o ayrı.

eşi ebru adında bir türktü, son durumu bilmiyorum.

sadece stüdyo albümü sayısı bile 20'yi geçen; bunların dışında gırla derleme* ve canlı albümü bulunan, 1963 doğumlu isveçli gitar virtüözü ve besteci.
ismini okuyamıyorsanız, gerçek adını boşverin zaten: lars johan yngve lannerback.

"fender stratocaster'ı dünya üzerinde deli gibi iyi çalabilen bir efsane söyleyin" gibi bir soruyu cevaplama ihtiyacı hissetsem, ilk başta aklıma malmsteen gelir. bu adamın virtüözlüğü hemen hemen bütün metal müzisyenlerini etkilemiştir. etkilenmediğini söyleyenlerse, yüksek ihtimal kıskançlık içerisinde gaflete düşmüşlerdir.

ilk dinlediğim albümü ve şarkısı seventh sign'dı. canlı performans üzerine doktora yapmış, sweep tekniğinde ferhat olup dağları delmiştir. malmsteen, büyük bir egoya sahip olsa da, ders niteliğinde videolar da çeker. zamanında arpeggios from hell'i tekniğini göstermek için çekmiştir. üzerine şarkı yazdı mı sonradan; bilmiyorum. ayrıca bazı şarkılarını da aynı şekilde çalarak eğitici olmaya çabalamıştır. örnek olarak far beyond the sun verilebilir. genç metalcilerin fellik fellik nota aradığı bir dönemde böyle bir eğiticilik üslubu çok değerliydi.

klasiklere de ilgilidir. beethoven'ın 5. senfonisi'ni sahnede çalmışlığı da vardır.

aka. malmistin.

müziği bir kenara meşhur videosuyla aklımdadır.

dünyada sweep picking tekniğini gitarda en temiz , en kaliteli uygulayabilen 1. virtüöz diyebilirim. attığı melodik, bazı bazı melankolik sololarıyla kendi tarzını oluşturmuştur. shred soloları yüzünden herkes bestelerini icra edecek kadar iyi gitarist olmayabilir. bir takım bestelerini çalabildiğim için şanslı sayılırım. adamın felsefesi de zaten bir solo yazayım benden başka kimse çalamasındır... sevdiğim bir müzisyendir. brothers en sevdiğim solosudur. çalabilenler kendinden geçer aşk yaşar gitarıyla. yine de bu manada ve bu kalitede en sevdiğim müzisyen gary moore ve steve vai'dir..

seveni ve sevmeyeni ile buralarda ilgi odağı olduğunu görmemle şaşırmam bir olan müzisyendir.

perdeleri scalloped olan fender gitar kullanan, garip bir gitarist.

1963 isveç doğumlu olan müzisyen neo klasik metal akımının en iyi temsilcilerinden birisidir. dinlerken elektro gitari keman gibi çaldığı hissi uyandırır. müzik konusunda kendisini tekrar ettiğine dair eleştiriler bulunmasına rağmen (bence) çalma tekniği ve bestecilikte mükemmeli tekrar etmektedir.detaylı bilgi için buradan

aşırı hızlı çalan kilolu dayı. kendisine bir çaksam merdivenlerden saatte 200km hızla yuvarlanacak gibi duruyor.

her düşünceye saygım var kimse alınmasın lütfen., sadece fikrimi yazacağım. bana göre güzel çalmak demek saniyede beş nota basmak değil, saniyede bir notayı duyguyu vererek çalmak , david gilmour bu yüzden hep bir numara, üstelik müzik tarzı hiç gitarı çok öne çıkaracak tarza uygun değil. ben isveçli ve onun gibileri biraz sirk topçusuna benzetiyorum, seyrederken eğlenirsin ama bir süre sonra hatırlamazsın bile, izlemesi, dinlemesi güzel ama kapasitesi belli.

not: sıkı bir metal müzik dinleyicisiyim buna rağmen metalci olmamasına rağmen david gilmour benim için hep bir numaradır, isterse daha dün annemizin kollarında şarkısını çalsın.

adını yazmadan önce elini yıkaması gereken kitlenin beğenmedi efsane. sözlük yerine yüz yüze sohbet esnasında böyle cahil cahil eleştireni deynekle kovalarım.

(bkz: april) adlı bestesini hayatının aşkına, eşine ithaf etmiş virtüözdür. eşinin asıl adı da ebru bu arada,evet türk ve evet izmirli ve evet ilk görüşte aşık olmuşlardır vs vs (gerçi kendisi bile türk olduğunu kabul etmeyecek kadar mallaşmıştır) neyse bu başka bir konu. malmsteen aşırı cool bir müzisyendir fakat bir o kadar da burnundan kıl aldırmayan bir şişkodur. **

hiç sevmem yani öyle böyle sevmem. hızlı çaldığından dolayı değil, tuşesi gerçekten adamı irrite ediyo. biz bi kere mahallenin kahvesinde 'steve vai' demişiz, napıyım ben allah'ın isveçli motorunu.

bu günlerde son çıkartacağı albümü olan (bkz: parabellum)'un ilk single ı olan wolves at the door u yayınlamış olan gitar üstadı yani virtüöz.
klasik malmsteen tınıları ,hızı ,heavy metal ve klasik müziği harmanlayan tadıyla bana göre ne bir eksik ne bir fazla ve bence tam da olması gerektiği gibi bir albüm çıkartmış havasını sezdiren cool, karizmatik aynı zamanda burnu havada bir insan evladı (o halde seviyoruz sorun yok)

estetik dünyasının nimetlerinden de yararlanmış azıcık kilo vermiş şüşko, yüzüne botoks yaptırmış vs vs her neyse

wolves at the door

her dinlediğimde affetsin ama aklıma hüstad hasan cihat örter’i düşüren çalgıcı.

bililillülülülü sweep ve shredlerinden öte birşeyler yapmadığı sürece dinlemeceğim gitar firütözü. bi ilerleyin yauu