zaman geçsin diye sürekli uyumak

nereye gidiliyor cidden anlamıyorum. bu insanlık, insanlar, bu kaos.. zaman geçsin geçmesine de çarkta koşan fareleriz her birimiz. uyuyoruz kalkıyoruz, ne değişen bir şey var, ne bir motivasyon..

böyle zamanlarda da kadın olası geliyor insanın. hiç bir şey yapmasan memelerinle oyna.. ne kadar zevklidir kim bilir onlarla oynamak.. oje yap, kıllarını al.. ufak bir kıvılcım her şeyi çözüyor kadında.

sonra neden iyi kadın yazar yok. olmaz hacı abi tabi. kadınların bir ton işi var. oturup düşünmeye zamanı mı var.. yataklarında bile kaş arası alıyorlar, devamlı bir aksiyon.. sıkıntıları hep aynı şeyi yapmaktan, hiç bir şey yapamamaktan değil..

vücudumda o kadar erojen bölgeyle dolaşsam bırak uyumayı, oturamazdım bile belki.. aşırı zevkli bir olay değil mi cidden.

zaman değil de acı geçsin diye yapılabilir bir eylem. en etkili ilaç bu. çok boştur uykular. öyle uzun ve yorucu bir günün ardından kafanızı koyduğunuzda hissettiğiniz o güzel rahatlama olmaz bunda. içinizde bir boşluk vardır. rüyalar ne korkunç ne de mutludur, gridir. kısacası zindan gibidir. en tatsız ama en etkili ilaçtır. gerçekten canınız yanınca koşarak deneyeceginiz eylemdir kendileri.

(bkz: acıyı dindirsin diye kadehlere koymak)
(bkz: bu sensizlik bitsin diye beklemek)
(bkz: seni özlediğim kadar beni özlemek)
(bkz: sen de rüyalarında beni görmek)

uyuduğumu zannediyorum bi bakıyorum 3 dakka geçmiş sadece .

mutsuz dönemlerde yapılabilicek ideal aktivitedir

depresif dönemlerde bünyede hasıl olan durum.

alternatifi daha iyi değil, yine de kurtulmaya çalıştığım durum, gelin görün ki bugün 14 saat uyumuşum. inanılmaz.

beni uzun zamandır düşünmediğim hususlarda düşünmeye sevk eden başlık. başlıktaki bu duyguyu uzun zamandır tatmadığımı farkettim. sabırsızlıkla ve heyecanla bir an önce gelmesini beklediğim günlerde , sırf zaman daha çabuk geçsin diye uyurdum. çünkü o heyecan o kadar büyüktü ki , başka bir şey düşünemez halde olurdum.

şimdi durup düşünüyorum: ben bu duyguyu en son ne zaman tattım? o bekleme heyecanını hangi ara kaybettim?

okul hayatından iş hayatına cuma günlerini iple çekmekle benzeşen durum. sürekli günler geçsin de tatil gelsin bir nefes alalım derken bir ömrün varacağı esas bir nokta olmadan heba olup gitmesi. ulan günler geçsin de ömür de geçiyor işte böyle böyle. sonunda eline ne kalıyor? sadece kaybedilmiş, israf edilmiş zaman.

beklemek ve bir şeylerin sanki kendiliğinden değişeceğini ummak bu hayattaki en boş ve sonuçsuz avuntudur. çoğu zaman nasıl bir değişim olmasını istersin diye sorsan buna bile cevap yoktur. değişsin işte, bir şeyler oluversin işte, iyi şeyler olsun da nasıl olursa olsun... bu sadece bir avuntudur. plansız, hedefsiz ve iradesiz bir romantizm. fakat iyi avunduk.

bunun bir de zaman geçsin ve insanlar onu yalnız görmesin diye uyuma numarası yapanları var.

lisedeyken yaptigim eylem

yapıyorum, yapmam lazım. konuşacak kimse olmayınca napalım.?

oruç için yapılıyorsa eğer cübbeli ahmet in bu konuda meşhur bir sözü var " orucu uykuya tutturan sevabı rüyasında alır" demiş.

zaman geçsin diye uyumak tembelleri. işidir. aynı zamanda sıkıcı olur. birşeylerle zaman geçirmek, kitap okumak, kendini geliştirecek şeylere yönelmek insana güven kazandırır.

iki günü denk olan zarardadır. düsturu ile hareket edip çalışmayı, bilgilenmeyi uykuya tercih etmeliyiz.

öyle bir şeyler.