hipotiroidisi olan bir hastada soğuk,travma,enfeksiyon gibi bir faktörün provoke etmesi sonucunda hipotiroidi tablosunun abartılı olması ile karakterize tabloya verilen addır.
klinik olarak bilinç bulanıklığı,koma,ciddi hipotermi,bradikardi,ciddi hipotansiyon görülür.

tedavide levotiroksin verilir.
ısı kaybını önlemek için battaniye kullanılır. vücut sıcaklığı 30 dereceninde altına inerse o zaman ısıtıcı kullanılmalıdır.

restoranda , cafede oturduğu yerden kalkarken, sandalyeyi veya koltuğu masanın altına yerleştirmek.
ben çok dikkat ediyorum buna.

3 büyük şehir tiplemesinin son halkası olan izmirin başına gelmeyen hadisesi durumu. akşam istanbula kar düştü. şimdi de ankaradan haberleri alıyoruz. e hani izmire? adamlar yağmur bombasını bile yağmur yağmayan istanbula düşündüler. bizim başımız kel mi kardeşim? biz babası belli olmayan çocuk muyuz hı?

çok düşünüyorum. her olayın en ince ayrıntısına kadar. sonra o ayrıntılarda boğuluyorum

kafamı balkon demirlerine sıkıştırmak. ana habere konu olmadan halletmişti babam demirleri bükerek.

kendimin olduğunu öğrensem belki bu kadar koymazdı.

ama babamın son emanetinin kanser olduğunu öğrenmek, belki kurtulur diye düşünürken 4. evresinde olduğunu bilmek çok ağır geldi bana.

söyleyemedim bile, henüz ikinci evredeymişsin kurtulma şansın var diye yalan söylemek zorunda kaldım anneme. hayatımda masum da olsa söylerken en çok zorlandığım yalandı bu sanırım.
ama mecburdum, onu diri tutabilmek için bir umut vermem lazımdı.

şimdi oturmuş bu sinsi hastalığın onu nasıl erittiğini izliyorum. bir taraftan umut aşılamaya çalışırken bir taraftan ızdırabımı saklamaya çalışıyorum. bu çok ağır bir yük.

düşünsenize her yüzüne bakışımda acaba ne olacak? yaşar mı? yaşarsa ne kadar yaşar diye düşünürken bunu gülümseyerek kelimelerle gizlemeye çalışıyorum.

ölüm allah'ın emri amenna, biz buna iman etmişiz. ama ha bugün ha yarın diye beklemek yani bu duyguyu tarif bile edemiyorum.

28 yaşında babam öldü, o da çok hastaydı ve çekti. onun da bu sürecine şahit oldum. aradan on yıl geçti zalim hayat beni yine aynı noktaya getirdi.
üstelik bunun önüne geçme şansım bile yok.

tek tesellim, her ikisininde evlat olarak her daim yanlarında durdum dualarını ve rızalarını kazandım.

dalım budağım kırıldı sanki ama, yıkılmak veya çökmek gibi bir şansım yok. çünkü geride eşim ve çocuğum var.

onlar için yaşamalı, onlar için savaşmalıyım. yani bu mücadele mezara kadar devam edecek gibi.

ne diyebilirim ki, içimden geçtin sen benim hayat.

güzel anılarımın hepsini unutturdun geriye bakınca hep mücadele ve dert görüyorum artık.

başka sözüm yok, bitti.

kiraz yaprağı sarması.

bence bırakmak. bazen öyle tutunuyoruz ki bazı şeylere, tutunduğumuzu bile farkında olmuyoruz.

bu ürünleri alan, satan insanlar hep vardı. senelerdir sayısız insan bu ürünlerle besleniyor. bayat simit, kırık peynir, kırık yumurta, yarı çürük sebzeler satın alınıyor. akşam pazarında satıcıyı gözlüyor insanlar, satılmayan meyveyi sebzeyi nereye atacak diye. çoğunluk o mecburiyete talim olmadan önce görünmezlerdi ama, konuşulmazdı doğru düzgün. yeni bir şeymiş gibi bahsedilmesine şaşırıyorum. çoğunluk da kötüye gidince fark edilir olmuş demek ki bu alışverişler. orta gelirli insan bu duruma düşünceye kadar her şey normal miydi ki?*

ayrıca bilinçli olarak bu ürünleri satın almayı tercih edenler, yiyecekte estetik aramayanlar da yok değildir.

gül gibi bir sorunumuz daha olmuş. vatandaşı olmasan hakikaten eğlenceli ülke. yahu kadın, soyadı bu, adı üstünde. çocuk hangi adamın soyundan geliyorsa onun soyadını alacak elbette. baba değişince soyu da mı değişiyor.

--- alıntı ---

eşinden ayrılan ve çocuklarının velayeti kendisine verilen kadın, yeniden evlendi. kadın çocuğuna yeni eşinin soyadını vermek için mahkemeye gitti, dava kabul edildi. yargıtay "türk hukuk sisteminde böyle bir uygulama yok" diyerek kararı bozdu. yerel mahkeme kararında direnirse dava yargıtay genel kurulu'na gidecek.

--- alıntı ---

kaynak: www.memurlar.net/haber/9488...

herkesin ne yaptığına baktığım için "herkese benden bildirim... şakir'e bildirim yok." sonucuna neden olacak bildirim türü.

baştan sona bakıyorum kim ne yapıyor diye bazı günler, sıkıntıdan. hayır, sapık değilim ve hayır, kimse üzerine özel olarak alınmasın.

annelerin garip huyları anketine naziredir. hem bence babaların daha garip huyları vardır.
başlayalım:
jason statham ı televizyonda her gördüğünde adamın rus olduğunu iddia etmesi. bu gece de son şans filmini izlerken rusya yla savaşa girsek bu adam yener bizi dedi. kapattım televizyonu aldım karşıma "baba" dedim "neden?" vay mistır endırsın vaay dedim. "adam ingiliz dedim ya neden tutturuyorsun neden ısrar ediyorsun" dedim. "hep rus mafyasıyla takılıyor filmlerde" dedi, haklı. yani ben ikna oluyor gibiyim, jason statham ın anne tarafı rus bence.

yeni mi yeni radyo programı. tam vaktinde yetiştim. koşun koşun başlıyor*.

benimmm. ama kontrol edemiyorum. istemsiz yükseliyor kaptırıyorum kendimi. hele arkadaş ortamındaysak hiç kasmıyorum, salıyorum gidiyor.*

ressamı ve ismi aynı iki eser bırakmaya geldim.

1600'lü yılların başında roma'daki bir kilise caravaggio'dan bir melek figürünün de yer alacağı "aziz matta" tablosu resmetmesini istiyor. ressam; aziz matta'yı ne yapacağını bilmeyen, sıradan, kıyafetleri özensiz, halktan biri gibi yansıtmak ve meleğin resimdeki yol göstericiliğini vurgulamak istiyor. şöyle bir tablo sunuyor kiliseye:


tabii dönemin sanata, özellikle din temalı eserlere, katı bir bakış açısıyla yaklaşması nedeniyle bu resim bir saygısızlık olarak algılanıyor ve skandala dönüşüyor. ardından caravaggio yine 1602'de şu ikinci "aziz matta" tablosunu yapıyor:

bir frederic tuten kitabıdır.

herkesin bir edebi zevki vardır. kimi insan psikolojik çözümlemeler dolu kitaplardan başını kaldıramazken, kimi insan ucuz polisiyelerle huzur bulur. bazıları roman okumayı gereksiz bulurken, bazıları sadede roman okur. benim gibi edebiyat oburu bir insansanız her bulduğunuzu okursunuz. içinizdeki huzursuzluğu atmanın bir yoludur haksız bir rekabete karşı zaaf göstermek.

ama benim de diğerlerinden ayırdığım kitaplar var. en acı olayları bile ince bir mizahla yoğuran kitaplar baş tacımdır. bu da o kitaplardan biri.

frederic tuten 1934-1935 yılları arasında çin’de gerçekleşen uzun yürüyüşü kendine has muhteşem üslubu ile öyle bir anlatmış ki romanın belli sayfalarında kahkaha atmamak elde değil.

uzun yürüyüş, çin komünist partisinin koumintang güçlerinden kaçmak için yaptığı bir çekilmenin adıdır. büyük kayıplar verilen bu yürüyüş en sonunda mao zedung’un partinin başına geçmesi ve bildiğimiz çin halk cumhuriyetinin kurucu başkanı olması ile sonuçlanacaktı.

kitabı herhangi bir araştırma yapmadan okursanız da keyif alacaksınız elbette ama biraz araştırma ve dikkatle tuten’in bıraktığı ipuçlarını takip ederek başka büyük yazarları ve deforme edilmiş bazı paragrafların orijinalini bulup aldığınız keyif kat be kat arttırabilirsiniz.

düşünmeye cüret edin, harekete geçmeye cüret edin.

biz yine cuma gecesi klasiğimizi gerçekleştiriyoruz ve ailece bu dinlendirici yayını dinliyoruz. istek parçamız yok. yeterince keyifli bir liste var zaten.