karikatür kitabı olsaydı ne güzel olurdu. ince mesajları fark edenler hem güler hem anlardı beni. fark edemeyenler ise en azından gülümser ve mutlu olurdu.

yoğurdu buluyordu, yunan çalıp adını 'yunan yoğurdu' koysun diye...*

ikindi vaktiyle başlayıp gece yarısına kadar olan zaman diliminde arkadaşlarla çay ocağı sohbetine bayıldığım, gündüz vakti güneşe maruz kaldığım herhangi bir an bütün aile efradına rahmet okuduğum mevsim. yine de özellikle kış mevsimi ile kıyaslanınca güzellikleri çirkinlerinden çoktur. çocukluğum yaz tatillerini beklemekle geçti ve yazın sıcağından şikayetlenerek kışın gelmesini istediğimi asla hatırlamıyorum. çünkü kış her şeyden önce okula gitmek demekti. van’ın küçük bir ilçesinde geçmişti ortaokul yıllarım ve sürekli kar suyu kaçtığı için üşüyen ayaklarımı ısıtma çabası ile hatırlıyorum o yılları. hele yedinci sınıfta, sınıfımız soba ile ısınıyordu ki tam bir çileye dönüşüyordu her şey. ilçede kapalı halı saha henüz yoktu ve futbol oynayamıyorduk. evin boruları ikide bir donuyordu ve daha bir sürü tiksinç iğrenç berbat mesele. ayrıca o yaşlarda yaz mevsimi diğer bütün güzellikleri bir kenara bırakılırsa sınırsız hovardalık demekti. ondan hep yazcıyız, biraz da ortamcı.

“aldanmak, yaptığımız her işte
şaşmaz yazgısı hepimizin. her sabah parlak işler tasarlar, gün boyu budalalık ederim.” voltaire

seneye de 'afganları seviyorum' ünitesini görürüz. ali ile ayşe zaten yurtdışında artık.

the matrix isn't real.

sponsor işini falan boşverelim bence ama gerçekten birbirimizi artılasak hoş olabilir. insan artılanınca içindeki yazma isteği alevleniyor, motive oluyor, mutlu oluyor. yazdığım bir tanım artı almayınca kendimi yazdıklarımı duvara anlatmışım gibi hissediyorum, kimsenin ilgisini çekememişim, kimse tarafından onaylanmamışım, umursanmamışım. pek de iyi hissettirmiyor artılanmamak yani. tahminimce diğer yazar arkadaşlarım da aynı hissediyordur. etkileşim güzel şey, sözlükte yazmaktan daha önemli şey yazılanları okumak zaten bence. bence tabii.

şöyle görünmektedir:

kötü günler geçirdiğim zamanlarımda güzel bir şarkı dinlediğimde sonrasında bir daha asla açıp dinleyemiyorum. güzelim şarkıyı o ana harcıyorum bir nevi.
ne bileyim tekrar dinlersem o zamanlara geri dönermişim gibi hissediyorum. rahatsız oluyorum o hatıralar aklıma geldikçe.

dönme dolap.
heyecanlandırır, başınızı döndürür ve sizi en tepeye çıkarmasıyla en dibe indirmesi sadece birkaç dakikasını alır.

median sinirin tuzak nöropatisi olarak bilinen hastalıktır.
el ayası,ilk 3.5 parmak da ağrı, uyuşma, karıncalanma,elektriklenme şikayetler arasında yer alır.
geceleri uyuşma ile hasta uyanır ve çok spesifik bir bulgudur.
sıklıkla menopozal dönemdeki kadınlarda görülür ayriyeten uzun süre diyaliz alan hastalarda da görülebilmektedir.
bilek bandları analjezikler kullanılabilse de cerrahi tedavi semptomları en çok azaltan yöntemdir.

bu gidişle yakında tıp mezunları da böyle başlıklar açacak hükumet bunu bilerek yapıyor. sadece bizim 400 kişilik fakültede en az 60 tane yabancı var. hepsi bilinçli olarak alınıyor. çevrenizdeki aile doktorlarına uzmanlara bakın hep pakistanlı somalili falan. afrika 'daki bir doktor bile 2300 dolar maaş alırken türkiyede bir pratisyen 900 dolarla çalışıyor. çin' den bile ucuz iş gücüne çalışıyoruz. 4 yıl sonra mezun olacağım ama umarım bu işsizlik sırası bana gelmeden defolur giderim buradan. ben de aşırı doldum, bıktım, öfkeliyim. sırf bir yerlerde dayısı var diye porscheye binip kokain çeken insanları gördükçe ne ders çalışma hevesim ne meslek aşkım kalıyor. onların yaşam standartlarının yanına ulaşamayacağımı bilmek mahvediyor beni. dünyada onca ülke varken doktorun tek maaşıyla iphone ya da ps5 gibi bir cihazı alamadağı tek ülke olmak, 1000 dolar etmeyen maaş için 6 yıl çalışmak enerjimi tüketiyor. keşke elimden bir şey gelse ama gelmiyor da çok üzüldüm senin için de malesef. tek önerebileceğim şey bankalar pandemi dönemine özel faizsiz ya da düşük faizle 6 ay ödemesiz kredi veriyor
kendine iyi bak umudunu kaybetme.

çatırdamayan ne var ki, akşam olunca dile geliyor hepsi.

nerede bir karpuz görsem cezalandırmak istiyorum, tutamıyorum kendimi.

ilk defa prof. nicola scopinaro tarafından gerçekleştiren obezite cerrahisinde yapılan biliyopankreatik diversion isimli operasyona verilen özel isimdir.

bu operasyon malabsorbsiyon etkisi en yüksek bariatrik cerrahi seçeneğidir.

cafe'de yalnız başına oturan kişi.
bakış açısına göre değişir!
bilgeye göre - düşünür.
cahile göre - tekinsiz.
aptala göre güvensiz.
aşığa göre - yaralı.
duygusala göre-masum.
resmiyette - potansiyel suçlu.
yaşlıya göre-avare.
gence göre-tehlikeli.
liste uzar gider, belkide aslında aradığı birazcık iç sessizlik iç huzurdur, aslın'da yalnızlık bazrn hürriyeti.
rahat bırakın şu yalnız takılan şahısları, şahsen en sevdiğim aktivitedir, hoş bir mekan'da birbaşıma oturup zaman geçirmek.

kesinlikle whiskas değildir.

küçük bir çocuğa bağımlılık yapıcı abur cuburu dayayıp bunu sevdiğini gördüğünüzde durumdan memnun kalmaya benzer bu.

bunun dışında kullandıklarım ve dolayısıyla tavsiye edebileceklerim özelinde konuşmak gerekirse:

(bkz: felicia)

not: sadece tekir ev kedisi için kullanılmıştır.

işini profesyonel yapan biridir. yaptığımız işlere inanmak zorunda değilizdir.

pazartesi günü tüm sınıfın mis gibi koktuğunu hatırlayan nesildir.

okuma oranının düşük olduğu ülkede şaşırmayacağımız bir durumdur.
sosyal medyada yorum okuma oranımız daha yüksektir. *