zaman tüneli

türk köylüsü. ne sütüne ne otuna güvenilmez.

1,50 boy ve düzceli olanlar kar yağınca sokağa çıkamaz herhalde. alimallah bi yuvarlanmaya başlarlarsa soluğu gölcük'te alabilirler.

1986 yapımı gerilim filmi.

yorganı yüzüme kapatarak 10 dakika daha gözüm kapalı bekleyeceğim anlamına gelen durum.

alarm çalmadan kılımı kıpırdatmam.
çünkü neden yani.

ömründe çocuk sahibi olmayı bir an dahi arzu etmemiş kişilere uğramayan istek. aksine bu tip bebekli manzaralar nahoş görünüyor olabilir bazısı için. (başkalarından bahsediyor gibi konuşayım da linç edilmeyeyim)

insanın tüm hayallerini yıkar. gene mi lann diyerek isyan edesi gelir insanın.

avukatlık. çok net.
tarikat liderliğine de şüpheli bakıyorum.

sokakları tarih kokar. bir kere gittiniz mi hep gitmek istersiniz.

büyük nimettir kıymetini bilmek lazım.

(bkz: zırtçı)dır. işi gücü palavra olan ama hakikaten çok planlı, gerçekçi hikaye anlatanlardır.
(bkz: zafer algöz) abimiz çok güzel, keyfli anlatıyor.

ruh hali alakasında masumiyetle çok yakın bir yerde duruyor aslında.

görmeden de gelen istektir.
bir çocuğum olsun isterdim. hatta iki tane isterdim. bir kız bir erkek.
ama sırf bunun için de evlenilmez.

çocuklar safi masumiyettir. gizlisi saklisi yoktur, yalanları, küçük hesapları yoktur. hele ki iyi yetistirildiginde ömür boyu hatta öldükten sonra bile gurur kaynağı olurlar.
çocuklarının ellerine tablet telefon sıkıştırıp huzurusuzluk çıkarmasın diyen anne babalar ne kadar da aptal ve acınası. sahip oldukları hazinenin farkında bile değiller.

benim ortaokul numaram olur

allah korusundur.
geçen cuma iki arkadaşım ve iki veletle birkaç saat takıldım. veletlerden biri 4 diğeri 2.5 yaşındaydı.
“kızlar pazartesi gidip tüplerimi bağlattırıyorum” dedim. o nasıl bi şey ya? bir insan nasıl sever de yapar o organizmayı? safi dert.
hayır çocuğu da anlıyorum o da bombok bi yerde olmanın sıkıntısını çekiyor.

artık vücudumun alarm vererek bana göstermeye çalıştığı hal.

bunun kronik olanı iğrenç bi şeydir. resmen sel suları arasında savrulan bir odun parçasıymış gibi hissettirir insana. kirpiklerimin bir kısmı dökülmüş bugün fark ettim mesela. en son eylül ayıydı “bi ara eczaneye gideyim” demiştim. bugün gözlerimin halini görünce kendime geldim biraz olsun.

sürekli bir yerlere yetişmeye çalışıyorum ama kendime geç kalıyorum o ara. uyumak istiyorum ama artık onu da yapamıyorum uykularım kaçıyor sözlük. daha şimdiden yeni yaşımdan 2 ay yedim. ne yapıyorum ben? sürekli bir şeylerin yanına tik işareti atıp kendimden eksiltiyorum. bıktım yetişememekten. bıktım her şeyi 5 kala kaçırmaktan.

zenginler için güzel bir istektir. fakirler düşünmesin zaten.

duygularımı bir köşeye bırakıp aklı başında düşününce bu zamanda evlenmenin riskli/mantıksız olduğu(özellikle türkiye anayasası dahilinde) ve çocuk yapmanın bencilce bir davranış olduğu aklıma geliyor ve eski halime dönüyorum. şahsen evlensem bile çocuk yapmak çok büyük bir sorumluluk, çocuğumun ekonomik güveni(bankada ne benim ne annesinin dokunabileceği, sadece kendisinin 20-25 yaşına gelince belli bir olgunluğa ulaştığında teslim edeceğim yüklü miktarda para ve bu yaşına kadar harcanacak potansiyel eğitim/sağlık/eğlence/özel ögretmenler/kurslar vs masrafları) ve benim ve annesinin duygusal ve psikolojik yeterliliği olmadan çocuk yapmayı düşünmüyorum.

iddialara göre bugün akşam saatlerinde öğrenci evleri j blokta kalan bir öğrenci intihar etmiş. nur içinde yatsın.

gittikçe zorlaşan yaşam şartları geleceğimizi intihara sürüklüyor, ilk olmadığı gibi görünüşe göre son da olmayacak.

bu kuzen de hiç iyi bir şey yazmaz. nerede itlik bu burada.

(bkz: günah keçisi)

prag, eski çekoslovakya'nın ve şu anki çekya'nın başkenti. yaklaşık 1,3 milyon nüfusu olan prag, aynı zamanda avrupa'nın kalbi olup franz kafka gibi ünlü edebiyatçıların doğum yeridir ve slavia prag futbol takımıyla ünlüdür. prag'ın mimarisi, dünyanın en güzel mimarilerindendir.
çekya'nın başkenti prag
çekya'nın(çek cumhuriyeti) başkenti prag'ın avrupa haritasındaki coğrafi konumu