zaman tüneli

nispeten huzur veren filmli anket. şu an, sadece anlık olarak teaser izleyip gazlanıp durduğum için final destination diyeceğim. yoksa hertürlü giderimiz olur. bir hayalkırıklığı olarak cube da diyeyim hemen.

her halimi anlatan görsel ektedir

dayakla düzeliyorlar.

üstüne gidince korkup kibarlaşır.

blues seviyorum ya köle de seviyorum belki ondan kaynaklı ama blues ve jazz ile her şey çok şükela

yakında bu soruyu sormak yerine şarkımı göndereceksiniz.
amme hizmeti :))

yakında bu soruyu sormak yerine şarkımı göndereceksiniz ! böyle hizmet görülmedi daha ne yapayım.

(bkz: russian institute)

hoş bir klibi vardır, hoş dediğime bakmayın, şarkı eşliğinde her an gözyaşları akıtmaya başlayabilirsiniz.

muazzam ötesi bir nick ya, haşmetli nick dediğin böyle olur

sevgisini belli etmeyen de kendi kaybedeeeerrrr djknfkdfkf *

birileri var, şebnem ferah'ın od isimli albümünde yer alan şarkısıdır. 2013'te çıkmıştır.
sözleri:

biz eski toprağız be yeğen.. bizde dövme yüreğe, derinlere nakşolunur.. bir ustası bilir onu, birde yüreği dövülen.. süs değildir bizimkiler, göremezsin.. yeğeeenn..! :)

seni çok favorilemişim normal sözlük arıtk favorilendirmeme izin vermiyor. evet bu şarkıyla nirvanaya ulaştırdım.

bu sorunun çeşitli mantıklı yanıtları olmakla birlikte, aklıma en çok yatan şey zaman ve arama şeklimizin yetersizliği. uranüs'ta bir yıl 84 dünya yılı demek, satürn'de 30. diğer galaksileri düşünün bir de...oraya zaten uydu gitmez (araç su kaynatır). radyo sinyalinin gidip gelmesi 1 milyon yıl sürer anasını satim. velhasıl, şöyle dünyadan hallice yani 7-8 milyar yıllık bir yer varsa, orada da uzaylı varsa bile, ne malum adamların radyo sinyali kullandığı. kullansalar bile bize gelişi zor onun. var bence, umutsız olmak istemem fakat iletişim zor.

(bkz: sen şimdi kızıl elmayı yemedin mi)

yani simdi bir donumluk arazi icin kardesin kardesi katlettigi bir duzenekte koca koca devletlerin kisisel cikarlarini, diplamatik anlasmalarini bir kenara birakip kardeslik gutmesini beklemek de ne bileyim, bir miktar duysalliktan kaynaklanan bilincsizlik sanirim. bir iki hafta once de ilham aliyev’in “turkiye azerbaycan'in dostudur” lafina epey icerlenmisti. ne diyecekti acaba israil’e racon kesip o benim gardasim, ayagini denk al mi denilecekti?
bizim bu milletin her olaya hatta artik siyaset gibi mantik ve akil dogrultusunda yurutulmesi gereken bir alana dahi duygularini karistirarak karar alinmasini beklemesi dumur ediyor gercekten. neredeyse 300 kusur senedir rusya’nin hem esareti hem asimilasyon politikalariyla sekil degistirmis devletlerden türkiye’nin cikarlarini kollamasini beklemesin kimse.
bize gelince, kendimize de sunu bir soralim bence; bir türk devleti olarak dogu turkistan’i savunabildik mi hic?

ülke gündemine dair her şey.
kendi gündemime dair her şey.
genel olarak herhangi bir gündemdeki her şey canımı çok sıkıyor birkaç aydır.

hangi birini düşüneceğimi düşünürken bile yoruluyorum.
sonra hepsi bir olup beynimin içinden geçiyorlar. o anlarda yok olmak istesem de yok olma olayını hâlâ başarabilmiş değilim.

bazen gerçekten düşünmekten kafayı kırmamak için kafamı komple bir kenara bırakasım geliyor.
bunu da hâlâ başaramadım.

*
neyse ya halledeceğim.