zaman tüneli

birlik ve beraberliğe çok ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde (yıllardır bitmedi o günler zaten) varlığından memnun olduğum kızdır.

kurumsal şirket personeliyseniz her iş gününüz bir mobing hikayesidir. hangi birini anlatayım bilemiyorum.

toprağa yatınca gökyüzünü izlerken bir rahatlama gelir ya da denize girip sırt üstü uzanınca
bırakırsın kendini olduğun yere olduğun gibi hafif bir ürperti dolaşır bedeninde. kendiliğinden gülmek istersin içten.
fevkaladenin fevkininin de fevkinde bir şey olsa gerek.

neyi kabullendiğinize göre değişir. yapılan haksızlığı, kötülüğü kabullendiyseniz daha beteri gelir.

vurduruyordur

kabullendiğin an özgürleştiğin andır, ben mesela bazı şeyleri kabullendim. yalnızlığı mesela, acı çekmeyi, hiçbir şeyden zevk alamamayı. hepsini kabullendim. ama artık umursamıyorum biliyor musun sakız (kedimin adı)? zira insan bazen tamamen vazgeçer. ölmek ister mesela, kabullenir. kendini buna hazırlar ve işe koyulur. olması gereken de budur aslında, fazla uzatmanın bir anlamı yok. bazen insan şerefi ile tadı tuzu fazla kaçmadan "ben gidiyorum." diyebilmeli.

iş yerinde ilk maruz kaldığımda büyük bir şoke yaşamıştım.
hiçbir şey söylemeden anlamamı bekliyorlardı ya ne kötüydü skk. sonra da yapamadın deyip yerin dibine sokuyorlardı.
en son çıktığım yerde de bir nevi beklemediğim yerden kovulunca aynı etkiyi bıraktı hatta daha fazlasını hissettim.
insanoğlu çok kötü ya çok berbat insanlığını yitirmiş.

ayakları geri geri giden yazarlar. sıcak yatağına doğru geri geri.

ben değilim. işimi seviyorum. herşeyimi işime borçluyum. çünkü herşeyimi işime verdim.

ne kadar gönlü kırık yazar varmış sözlük ailem :(
yok mu lan şöyle şen şakrak eğlenceli mutlu azıcık hararetli bir ilişki yaşayıp mutlu olan?

bir dönemi kasıp kavurduktan sonra yeni döneme uyum sağlayacak mı sorusunu sordurmadan
yeni dönemde de kasıp kavurmaya devam eden televizyon starı olarak nitelendirebilirim.
bütünüyle hatasız diyemeyiz
günahsız hayatta diyemeyiz
fakat bir dönem hepimizi geceleri televizyona baktırdı
televizyona bakarken yaptığınız en salakça şey nedir ?

tam bi bebek yaa..

bilmem ki, bana en son mobbing yapan patronu elde yaralayıcı bir aletle adliyenin etrafında kovalamıştım. sonra mobbing yapmaz oldu. kovmadı da pez. ben ayrıldım.

bazı tanıdıklarım eskiden bana şunu derdi: mesela bu psikoterapist çok zengin sınıf farkı var gitme derim tavsiye etmem vb gibi bana göre bu bir yere kadar geçerli bazı insanların hayatında hiç fakirlikle sınanmadıklarını varsayarsak fakirliğin sebep olduğu soruna da bu bahsettiğim zengin sınıf psikologlar yardımcı olacak fikirler bulamayabilirler ama diyelim zengindir fakirlik görmüştür o zaman tavsiye verebilir o zaman sorun ve sıkıntımızı anlayabilir

göt ve piç serbest ama...

her mesaj atana cevap verip buluşuyor musunuz arkadaşlar ya?
bana niye eğreti geliyor böyle şeyler?

kullanıcı adını belirlerken muhtemelen aynaya bakan birisiydi

motosiklet aldıktan sonra daha bi sevmemeye başladım. ulan kampüse giderken her hafta buca yolunda çevirme yiyip duruyorum. bakıyorum kenarda 5-6 motor daha var. ne kadar motorcu varsa gözlerine batıyor hepsini çeviriyorlar. neyse ki adam gibi kullandığımdan ondan bundan ceza yazamayacaklarını biliyorum. ama her hafta ehliyet ruhsatmış, yok bu egzoz neymiş ehh bıktım la! fabrika egzozu bu diye anlatana kadar canım çıkıyor. o sırada çakarlı mercedes emniyet şeridinden babasının yolu gibi gidiyor ona hiç bi laf yok. anca halk çocuğuna şekil yapabiliyorlar tabii. barajı zar zor geçen adamlar bizim emniyetimizden sorumlu fıkra gibi valla.

olmuyor be hacı. küfür hayatın içinde var. hatta bazılarına küfür yemek çok yakışıyor. edemiyoruz, kem, küm diyoruz. ı-ıhhh tat vermiyor. misal, adam günlük hayatta yeri geldi mi, hak edene, koyuyor, çıkartıyor stresini bir nebze atıyor ama aynı adam burada salon beyefendisi. olmuyor.