zaman tüneli

kabullenirsem kabüllendiğim yerde yanlış anlamakta ısrar edeni bırakıp arkama bile bakmadan uzaklaşırım.

zorunlu ayrılık durumu ya da ölen biri haricinde özlemek boş iştir. cidden.

özlediğiniz de sizi özlese zaten özlemek zorunda kalmazdınız. sizi umursamayan, özlemeyen birini özlemek bomboş iştir.

izmir oto sanayide tüvtürk logolu oto ekspertizi görmüştüm.demek ki oto ekspertiz işine de girmişler.rekabet kurulu uyuyor galiba.

finance , right?

varoluşsal sıkıntıları olandır. net.
ilk ve son ziyaretimde bu mesleği, demiştim ki: ....
bak yine de burada demem, ona ne dediğimi işte.
demek ki dedikodusu yapılamayan biri olmuş kötü de olsa.
psikologlog ketumluğunda yaklaşmak lazım.

modçuluk yapan psikolojisi bozuk takıntılı tiplere verilecek en iyi cevap.

şimdiye kadar facebook gruplarından , sosyal medya platformlarına kadar nice topluluk gördüm. insanların özgürlüğünü alan kim varsa onun topluluğu çöktü. geçte olsa çöktü...

insanlar hiçbir şeye mecbur değildir. her şeyin alternatifi var. zaten bilimsel olarak düşünürseniz özel biri değilsiniz. soluk , ruhsuz ve kaos dolu uzayda mavi noktayız sadece. o yüzden havalanmayın. insanların canını bu kadar sıkmayın.

konuşmaktan ve düşündüklerini dile getirmekten utanmayan, çekinmeyen insandır. patavatsızlık ve saçmalamakla, düşüdüklerini açık bir şekilde dile getirmek karıştırılabilir. aradaki fark kişinin düşüncelerinin ve bilgi birikiminin seviyesi ile doğru orantılıdır.

2017 yaz olsa gerek ama sonradan gitti bu özellik hatırlıyorum faturasızlar 3g'yi açıp interneti olmasa bile mesaj yazıyordu ama
sonra gitti bu özellik

olaya bilimsel yaklaşmak ve dinlediklerinden bilimsel bir sonuç çıkarmak yerine mahalle arkadaşı gibi "o seni hak etmiyor", "ondan olmaz" minvalinde yorumlar yaparak saçmalayan psikologlar. çekiştirme, gömme istenildiğinde arkadaşlar arası yapılır, dedikodu ihtiyacı varsa danışanla giderilmez.

gerçeği nadir bulunan, çokça sahtesi gösterilen içten olma durumu.

dorothy ft. slash - tombstone town

kato feat jon - turn the lights off
hadi iyi geceler.

kendisine "merhaba" demenizin dahi sizi aşağı çektiği ya da öyle hissettirdiği insanlar var.
ve merhaba demek zorunda olduğunuz.
bu ya "kader" ya da "layığınız"

insanlar alglerden beridir epey mesafe kat etmiştir. tarafgirlik gibi anlaşılmasın ama insanlar samimiyet konusunda da epey yol almıştır. yeniden dünyaya gelseydim samimi bir insan olmayı isterdim. kısacası insan olmayı isterdim. işim gücüm şov. tanrı hakkı için yaptığım hiçbir şey yok desem yeridir. yalan dolan. yalnızca yalnızlığımın duvarları içersinde samimi olabilirim, kendimle baş başa kalmayı başarabilmişsem. ya da beni anlayamayacağına emin olduğum insanların yanında. of. kötü bir şeyim ben. çekemezlik gibi bir şey bu galiba. başarılı insanların yanında, mutlu insanların yanında, kanaatkar insanların yanında samimi olamam ben. onların hepsini atlatmaya çalışırım. rezilliğin, kokuşmuşluğun evini özlerim. orada dilediğimce çalar, söyler, vakti gelince bir köşeye sızar kalırım. sabah uyandığımda "bir çorba içeyim" derim. güneş ne güzel, dünya, evler, tüm o bana göre olmayan insanlar ne güzel! işte ben bunu düşlerim. çekilin önümden güzel insanlar, ben mezbelelerin esiriyim

hayır, silmekle amaçlanan ne.? yazdıklarını sen seni okuyacak olanlara yazmadın mı.. ola ki sözlük yönetimi veya birileriyle hırlaştın da sözlükten ayrılıyorsun, kolejli ergen tripleriyle ver yazdıklarımı, al verdiklerini vb tavrı niye.. ola ki sözlük istatistikleni kendince geriye kımıldattın, ne geçer eline.. geçmişteki kendi emeğine de haksızlık ettiğini, onları sen olmasan da okuyabilenler ve olumlayanlar olacağını, onları cezalandırmanın anlamsızlığınıdamı göremiyorsun. yazdıklarını o kadar önemsiyorsan bırak kalsınlar ki, okuyanlar senin kaybını, yazmamandaki eksikliği duyarak sana hak verebilsinler. eksikliğin hissedilsin.
( yanlış anlaşılmasında. kimseyi yadırgamıyor eleştirmiyorum çünkü tanımıyorum. ancak ayrılanlardaki bu kendini "silme" çabasını anlamlandıramıyorum. silinenler sizin herkese duyurmaya çalıştığınız düşünceleriniz. yani sizsiniz.)

sözlükte kendi halimde sessiz sessiz duruyorum, girdileri okuyorum falan, hiç kimse sormuyor: kim bu çocuk? bu bana çok saçma geliyor. örnek bir davranış değilmiş gibi geliyor. örnek olarak kim bu çocuk diye sorulmasını isterdim. sonuçta tarih bilgimi şaşaalı bir şekilde sunamam belki, çünkü çok bilgili değilim ama belki de bu sorunun sorulmasıyla birliktelik öğrenmek için heves gelir içime. illa ben de buradayım ben de buradayım mı demeliyim? tamam ben bir görme görevlisiyim tamam. da. görünmeden görmeye ne kadar dayanabilirim?

sevgisizlikten kimse sağ çıkamaz

biliyorum ah biliyorum
tutulumlar benim kaderim
bu oyunda vezir değilim
piyon değilim
bi bok değilim
bu şiiri teneşire tebeşirle yazdım
biliyorum böyle bir dize de yazılmıştır
benden önce kesin
bu şiiri normal sözlüke dijital harflerle yazdım
bak bu yazılmamıştır kesin
zorumdan ağladım ağladım
kimseler görmesin istedim
herkes bilsin istedim
alçaklığımı, benden gözlendiğiniz
veya açık ettiğiniz
sözüm meclisten dışarı.
burası meclisten dışarısıdır bana göresi.
onun gözlerinin olmadığı yerdir bana göresi.
şimdi bu ıssızlığın ışığında.
kime ne anlatıyorsun be amca.
off
dijital harflerle yazıyorum bunu normal sözlük'e
iyi ki varsınız dostlarım
gerçek harflerle, gerçek seslerle, gerçek nedenlerle.
aşk...
ah, aşk olur mu dersiniz?
kelimelerle?
görüntülerle?
olmaz mı dersiniz?
olur mu dersiniz?
neyi beğenmiyor özüm?
neyi çok biliyor özüm?
neyden kaçıyor gözüm?
ne bakıyorsun?
neyi beğenmedin?
kırk yıl boyunca sessiz gezindim
biraz hata etmiyeyim?
tamam, anlaştık
sıkıntıdan çatlıyıyam.
güzel antlaşma
sıkıntıdan çatlıyıyam.
bu ağların örüntüsü

kötü kalpli kim o zaman kim
of
bu kalabalıklar
beni sessizce gözler
kim dokudu bu kilimleri?
o aşk nerede?
of
kim kötü kalpli
dikildiğinde gözler üzerime:
"seni kart zampara"
benim kötü ben
kırk yıl sessizce bekledim
hah, bu gururlu inziva!
hiç bırakmadım evimin devinimini

şimdi onlarla süslü sözcüklerle söyleştiğimde:
"üf yine geldi şu feylosof özentisi"
şimdi sadelik üslubunu benimsediğimde:
"üf yine geldi bu s.timin silik tiplemesi"
şimdi hiç konuşmasam:
"kim bu çocuk"

konuşmak istiyorum
karşılıklı.
ben küp şekeri bile ikişer ikişer atarım ağzıma
katur kutur yerim
at gibi kişnemek istiyorum belki de
sadece
sadece...
kalıbımın adamı olmak istiyorum.
ne idüğü belirsiz bir cisim olmak değil.

ve efsaneye göre insan
insana buladığında her yeri
dünya bir insan evi olduğundan beri
bu yavanlık
bu renksizlik
daha da saracak bizi.

hani nerede hafifleme?
hani nerede rengarenk habitatlar?
ben dünyanın kaç bucak olduğunu unuttum
öğretir misiniz lütfen?
bu yüzler, yüzler, yüzlerce yüz
ele avuca sığdı mı dil maddesi?
tilcik.
ne bulduk?
ne bulamadık?

yediğimiz ekmek aşı, içtiğimiz alın teri,
işte geldik gidiyoruz, şen olasın halep şehri

olmayı dilediğim kişi. idolüm.

ne desek bilmem ki.. her konuyu her yerde konuşmak zaten başlıbaşına bir yanlışken, birde bunu her insanla yapmak, nasıl bir akıl sağlığı işaretidir artık varın düşünün.
( ilginç olansa: başlık kurgusundaki ima, bunu sanki sınırsız bir özgüven, kültür ve cesaret sahipliği gibi göstermeye müsait olduğundan onay ve alkışta almış ha..)
yapman guzuuumm.!