samimiyet

az samimiyet, fazla samimiyetten daha fazla samimidir. kimi ne kadar çok severseniz sevin arada her zaman bir mesafe olmalıdır. samimiyet dediğimiz kavram kişiden kişiye veya toplumlardan toplumlara değişen bir kavramdır.

samimiyet ekmeği yemeğe banmaktır

ben

insanlar arasındaki yakın ilişki diye tanımlarsak çok genel bir tanım olur tabi, ne diyelim sıcak ilişki desek tuaf gelebilir, resmiyetten uzak ilişkide garip geliyor. tanımlayamıyorum şuan ama samimiyet her neyse bu saygıdan yoksun bir sosyal ilişki biçimi olmamalı. insanlarla samimi olmadan önce onlara saygı göstermeyi ve onlarında saygısını kazanmayı her şeyden önemli bulurum. saygı kavramı dışarıdan bakınca resmiyet veya mesafe kokan bir ilişki biçimi gib görünebilir ama saygı denen şey olmadı mı insanlarla ne sağlıklı bir iletişim kurulabilir ne de sağlıklı sosyal ilişkiler sağlanabilir.

kendimi her şeyden önce bir hayvan olarak kabul ediyorum, iç güdüleri olan, maddi ihtiyaçları olan bir canlı olmam hasebiyle, ben en başta bir hayvanım. hayatta kalmak, rahat bir yaşam sürmek ve ihtiyaçlarımı gidermek isterim. hem fiziksel hemde psikolojik sağlığımı korumam gerek. bu yüzden ormandaki diğer hayvanların yaşam alanına girmem bu bir orman kanunudur, onlarında benim alanıma girmeye yetkileri yoktur. bu saygıdır. yani beni kendi otoritesi olan bir canlı olarak kabul ediyor, bende onu kabul ediyorum. eğer onu tanımazsam o da beni sorgulamaya başlayacak. ormanda kimse yargılanmaz, hatanın bedeli hayattır. ormanda herkesin önce kendi yaşamına duyduğu bir saygı vardır. yaşam bir bütündür ve kutsaldır.

birde insani yönümüz var tabi, sosyaliz, öyle olmak zorundayız, bazı durumlarda kendimizi diğer insanlara açmamız gerekiyor. birbirimize muhtacız özel alanımızı paylaşmamız gerekebiliyor. samimiyet, bu ortak yaşamın yeterince paylaşılıyor olmasını ifade ediyor olabilir. bunu yaparken hayvani yönümüzü unutuyoruz. birine sizinle istediği gibi konuşma yetkisi verirseniz ve asla kaldıramayacağınız bir şey söylerse o kişi, bunun sorumlusu sadece siz olursunuz. hatanızın bedelini psikolojik sağlığınızla, itbarınızla ve bozulan bir sosyal ilişki ile ödersiniz. samimiyet kurulmadan önce saygı tesis edilmeli unutmayın heppimizin bir yanı vahşi bir hayvan. benimki asosyal bir boz ayı.

insanların suistimal etmeyi en çok sevdiği şey.

insancıl, sıcak davranırsın adını çıkarır ya da hemen flörte başlar.
bu coğrafyada insanlara insan gibi davranmak 'romantik ilgi' algısı yaratıyor.

bir büyüğün sözünü dinler gibi, kalbi dinlemek, kalbe karşı gelmemektir, samimiyet.

yok öyle bi şey..

ihtiyaç olduğunda, yumurtalarının üzerinde kuluçkaya yatmış olan tavuğun güven veren sıcaklığı gibidir. serinlik ve yalnızlık arandığında ise, büyük bir piton yılanının avını yavaş yavaş sarıp kucaklayarak boğmasına benzer ruhî bir sıkıntıya vâbestedir.

samimiyet bizim kimliğimizdir, şahsiyetimizdir; samimiyet biricikliğin bir parçasıdır. biz insanlar birbirimize benzediğimiz kadar değil, benzemediğimiz kadar “iyi” sayılırız. kendimizi ne kadar kamuya ayarlar isek samimiyetten o kadar uzaklaşırız. biricikliğimizi feda ettiğimiz yerde kamunun kazancı artar; ama bu kazanç razı olunmuş bir yalanın ifadesinden başka bir şey olmaz.

kendimizi yapaylıklardan, sahte süslerden, gerçek ihtiyaçlarımızın yerine koyduğumuz ikame eşyalardan ne ölçüde arıtabilirsek o kadar yükseleceğiz. insanlık olarak, türkler olarak, tek başımıza “kendimiz” olarak...

ön yargıyı bir kenara atmak durumudur.

sevmediğim bir kavram. başkalarıyla asla olmadığım bir durum. hatta onlarla diyalog kurmamak adına sağır-dilsiz taklidi bile yapabilirim. apartmanın merdivenlerinden inerken hasbelkader birini görmemek için üzerine para bile veririm. zaruri durumlar haricinde kimseyle diyalog kurmuyorum. bilhassa iş ortamında bile mecburen konuşmak zorunda kaldığım durumlarda yerin altına girip kendimi imha etsem yeridir.

günümüzde sahtesi sahte paradan çok olan davranış.

yanında olması gereken ( istediğin) kişilerin yanı başında olması durumu

ülkemizde karşılığı özelini paylaşmak ve özelinin paylaşılmasını beklemek olan kavramdır.

neydi samimilik?dürüst olmalıydı yoksa ruhumuzda sızılar olunca omuz ovalamakmıydı...
harbi neydi bilmediğimiz şayet kayıp ettiğimizi farkettiğimizi öğrendiğimiz bu duygu?

ana akım diye, genel geçer diye bazı kavramların bokunu çıkarmak bunun olumsuzluk halidir. herkes yalnızlıktan dem vuruyor, iyi satar, iyi prim yaparım diye yalnız olmayanın yalnızlık edebiyatı yapması; sıcacık odasında kahvesini içerken kar yağsa da edebiyat yapsam diye bekleyenlerin olması; doğrudan çay ve kahve edebiyatı yapılması...samimi değildir. pazarlamadır. siz yalnız falan değilsiniz, üşümüyorsunuz, hatta bazılarınız çay falan da sevmiyor.

hayırlı işler.

eskisi gibi kıymetli bir değer değil artık. artık nerde samimiyet orda bi 'koparma' çabası. maalesef.

bir arkadaşlık ilişkisinde dile kolay ama aslında tam olarak gerçekten elde edilemeyen şey. iki arkadaşın birbiri yanında rahatlıkla içinden geldiği gibi davranması, hissetmesi, konuşmasıdır.

gönül kapısının en sağlam anahtarıdır.

hızlı başlayan hızlı biter