benburdangitmeyegeldim yazar profili

başkalarını bilmem ama ben mutlu olmak için. mutlu olmadığım zamanlarımı yaşanmış saymıyorum. kahvemi mutlu olmak içerim, paramı mutlu olmak için kazanırım, yaptığım her şeyin amacı mutlu olmak.

kadın üniversite mezunu, erkek ortaokul terk. kadının maaşı dolgun, erkek kuaför dükkanında çalışıyor icra dosyaları var borç içinde. ama gel gör ki sevgi var. kadın vazgeçmeli mi?

tüm bunlar ne içindi?

geçende burda da oldu. çok şaşırmıştık.

benimki hep "böyle" gidiyor.

sana bakmak bir mucizeyi anlamaktır;
sana bakmak..allah'a inanmaktır!..
yılmaz erdoğan

baklava. aslında yediğim en güzel baklavaydı ama canımdan çok, bu dünyada en çok belki de tek sevdiğim insanın bir daha onu göremeyeceğimi, başka şehre taşınacağı haberini verdiği gün getirdiği baklavaydı. bir tatlı bu kadar acı gelmemişti bana hiç. bir daha hiç baklava yemedim.

ölüme yakın deneyim(öyd) kalbin durması ve bir süre sonra çalışması sonucu bazı insanların yaşadıklarını söyledikleri bir takım metafiziki olaylardır. ölüp tekrar yaşama geri döndüklerini iddia ederler ve gerçekten enteresan vakalar vardır içlerinde. benim bir arkadaşımın başına böyle bir olay geldi. babasını ziyarete gittiğinde hastaneye kan tutuyor kendisini ve birden yere düşmesi ile birlikte kalbi de duruyor bir süre.kendisini bambaşka bir dünyada buluyor. o kadar güzelmiş ki ve öyle güzel duygularla çepeçevre sarıldığını hissetmiş ki.. etrafında ölen tüm tanıdıkları da varmış. bir ses buna geri dönmesi gerektiğini daha zamanının gelmediğini söylemiş. itiraz etmiş. burası çok güzel dönmek istemiyorum demiş. ses yine, dönmelisin bak annen ağlıyor arkandan, seni bekliyor, çok üzüldüler dönmen lazım diye arkadaşımı ikna etmeye çalışıyormuş. arkadaşım oranın güzelliğine kapılmış. burda da şu abi var, bu var, burda da tanıdıklarım var diye yine itiraz etmiş. üçüncü defada birden kendini hastanbe odasında bulmuş. bir şekilde istemese bile geri döndürülmüş. buraya kadar tamam. bilim insanları bunu bir şekilde açıklamaya çalışıyor. belki gerçekten gidip geri geliyorlar belki de beynin bir oyunu bilemiyoruz. fakat sonrası garip.. bunu bilimsel yollarla açıklamak mümkün değil. gidip gelenlerin bazıları döndüklerinde farklı yeteneklere sahip olabiliyor. arkadaşım da öyle olmuş. hastanede kendine gelip de birkaç gün kaldığı süre boyunca olacakları bilmeye başlamış. birazdan kapı çalacak şu kişi içeri girecek, telefon çalıyormuş arayan şu şeklinde sürekli yanındakilere olacakları söyleyip durmuş. ve dediği gibi de oluyormuş. herkes şaşırıyormuş. üç gün sürmüş bu durum. sonra kaybolmuş bu yeti.içinizden bu şekilde ölüme yakın deneyim yaşayan varsa bu başlığın altına yazmasını rica ediyorum.

13 yaşındayım, henüz ergenliğe girdiğim bir zaman dilimi. mahşer yerindeyiz. ben çok kalabalık gördüm ama böyle bir kalabalık gerçek hayatta görmedim. herkes çıplak ama burdaki çıplaklık hani şu resmedilen gri uzaylılar var ya, onlar gibi. çıplaklık göze çarpmıyor farkında da değiliz ve bir önemi yok aslında. kafalarımız çekirge kafası gibi biraz sivri şimdikinden. gözlerimiz gömgök bir yeşil renginde. tenlerimiz ise kese kağıdı renginde. bilmem gözünüzde canlanabildi mi tarif. mahşer yerinde herkes ellerini kaldırmış "allah'ım beni affet!" diye korku ile yalvarıyor. allah karşımızda yukarda bir yerde imiş ama görünmüyor, sadece orda olduğunu biliyoruz. ben utandım af dilemeye. bilerek işlenen günahlara nasıl af dilerim diye geçiriyorum içimden başım öne eğik. hiç umudum yok. sona gelmişiz. ötesi berisi telafisi yok artık. içimde bir sevgi var ona. her şeye razıyım mecburen. acizim çünkü. belli cennet değil hakkım. bu duygularla " bari bir defa sarıl bana" diyorum, o kadar hasretini çekmişim ki. sonra ne yaparsan yap gibisinden. işte o anda ben bir yıldıza dönüştüm ve allah'a doğru kaydım, yok oldum onda. hiç beklemiyordum bunu. cehenneme giderim diye düşünürken allah'a dönmek, kurtulmak.. müthiş bir rüya idi. ama şunu söyleyeyim izlediğiniz bütün gerilim filmlerini ,mahşer tariflerini unutun.mahşer rüyamdaki gibi bir yer ise çok çok ürkütücü. tarif edilemez dünya kelimeleri ile.hele o pişmanlığı yaşamak..

kalimera (günaydın) yunanca

sana bakmak bir beyaz kağıda bakmaktır
herşey olmaya hazır
sana bakmak, suya bakmaktır
gördüğün suretten utanmak
sana bakmak,
bütün rastlantıları reddedip bir mucizeyi anlamaktır
sana bakmak,
allah'a inanmaktır!...

yılmaz erdoğan

bu benim değil, bir arkadaşımın başından geçen bir olay. birgün 3 yaşındaki oğlu ile mutfakta iken çocuk birden masanın altına giriyor. başlıyor konuşmaya:"biliyor musun anne bizim öğretmenlerimiz vardı doğmadan önce orada, bizi eğitiyorlardı. arkadaşım şaşkın."nerde oğlum?" "doğmadan önce işte, orda. beyaz, sarımsı bir yerdi. sıcak değildi ama üşümüyorduk. öğretmenlerimizin başında yuvarlak ışık vardı. ben babamla seni görmüştüm. bana gösterdiler." arkadaşım bana bu olayı anlatınca doğmadan öncesini hatırlamak mümkün mü, mümkünse anlatılanlar tutarlı mı diye araştırdım. ilk kez böyle bir şey duymuştum. evet ülkemizde bile ne çok hatırlayan varmış. internette ilgili videoların altındaki yorumlarda anlatmış insanlar. hepsi dünyaya gelmeden hazırlık için bir eğitimden geçtiğini söylüyor. kimisi bu olaydaki gibi anne babasının kendilerine gösterildiğini anlatıyor. eğitmen ruhların başının üzerindeki hare (ışık) ise çok dikkatimi çekti. hz. isa ve havarilerin ikonlarında farkındaysanız hep başlarının üzerinde böyle bir hale vardır, kapadokya'da resimlerde hep böyle resmedilmiş. olabilir mi acaba? hatırlayan varsa içinizde benimle irtibata geçsin lütfen. hala çok merak ettiğim bir konu çünkü.

hoş buldum ve mutlu oldum bu sürpriz başlığa. çok teşekkür ederim. ben de sizi tanıdığım için mutluyum. ilgi alanlarının benzer olduğu insanlarla bilgi paylaşabilmek harika! * (bkz: zynpgvnbjk)

ananemi kaybetmiştik. çok severdim ve sevdiğim birini ilk kaybımdı. her sabah uyanınca mezarına gider yasin okurdum. rüyalarımda tam ölecekken bir şekilde hastaneye yetiştirir, ölümüne engel olurdum. anlayacağınız ölümünü bir türlü kabul edememiştim. ananemin hayatta kalan 4 kardeşi vardı.biri erkek diğerleri kadın. yıllar sonra bir gece rüyamda en küçük kız kardeşinin ananemle gittiğini gördüm. üstünde durmadım. o yıl o kız kardeşi kanser oldu ve vefat etti. birkaç yıl sonra yine rüyamda ananemin yanında diğer kız kardeşini gördüm. bir arabaya biniyorlardı birlikte bizim evin önündeki boş arazide. ben de uğurluyordum onları. sabah uyanınca acaba dedim psikolojik bir rüya mı yoksa geçenki rüyam gibi bir şey mi bu? evet, kısa bir zaman sonra o kız kardeşi de vefat etti. birkaç yıl sonrasında bu kez erkek kardeşini gördüm rüyamda. beni çok severdi, ananeme benzetirdi. beni görünce onu görmüş gibi olurdu. en hüzünlü rüyam onunkiydi.yine mahallenin yolunda ilerlerken ananeme doğru arkasını döndü bana gülümsedi sevgi dolu gözleriyle el salladı. veda etti. o an gözlerimin önünden gitmiyor. sabah uyanınca anneme dedim artık. ananemin kardeşlerinden sırada ali dayı var, bu kez o vefat edecek, ananem almaya geldi onu dedim. o zamana dek hiç bahsetmemiştim anneme hem rüyalardan emin olamadığım için hem de teyzelerinin vefat edebileceği fikri onu üzmesin diye.artık emindim ananem kardeşlerini karşılamaya geliyordu
olanı biteni anlattım anneme. birkaç gün geçmeden kanser olduğunu öğrendik dayının, yatağa düştü. ille beni görmek istemiş. ben aynı şehirde değildim. kalkıp görmeye gittim. yine nasıl sevgiyle bakıyordu bana. ertesi gün vefat etti. hepsine allah rahmetiyle, merhametiyle muamele etsin. sanırım ananemi çok sevdiğim için bana malum oldu. ananem.. beyaz zambağım..mayıs masalım..
çok özledim seni...

sıkıcı bir şey yapmak ya da sıkıldığın bir yerde bulunmak. geçmek bilmiyor öyle zaman adeta duruyor.

tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.

kürk mantolu madonna, sabahattin ali

lütfen olmasın öyle bir şey, tekrar gelmek istemem. ben bu hayattan bile sıkıldım bitse de gitsek modundayım.

mahkum dizisinde bir kez daha oyunculuğunu alkışladım. özellikle ikiz kardeşlerde birbirine iki zıt karakteri başarıyla canlandırması, insanları iki ayrı kişi olduğuna ikna etmesi iyi oyuncu olduğunun göstergesidir benim için. ayrıca bu yolla bir insana bakışımızda olumlu ya da olumsuz duygular hissetmemizin dış görünüş değil, kişilik, mimikler, davranışlar, konuşma gibi insanın sahip olduğu diğer donanımlarla ilgisi olduğunu da açıkca ifade eden bir çalışma olmuş. ileride başarılı duayenler arasında anılacağını düşünüyor başarılar diliyorum oyunculuk hayatında.

kesinlikle en temel beceri olarak cinsiyet ayrımı gözetmeksizin insanlar yemek yapmayı, yaşadığı ortamı temizlemeyi, ufak tamirat işlerini, yaşamını sürdürecek derecede çarşı işlerini görmeyi ve geçimlerini kimseye yaslanmadan sağlamayı bilmeli. gerçekten saygı duyamıyorum bunları yapamayanlara ya da yapmayanlara.