gecelotus yazar profili

sık sık gelen bunalımlarımla baş etmeye çalışıyorum. yazın bir şeyler, merak ediyorum. bir değer bulamama yardım edin.

nasıl iş buluyorsunuz lan? muhabbet ortamında iş buldum diyor biri, yani nasıl diyorum? soramıyorum da. nasıl iş buluyorsunuz?

homıfobik bir insan değil aksine eşcinsel bir bireyim. cinsel kimliğimi belirlemek ve gerçekten hemcinsimden/karşıcınsimden hoşlanıp hoşlanmadığımı ya da aseksüel olup olmadığımı kesinleştirmek yıllarımı aldı. bunda insanların saldırganlıklarının da parmağı vardı lakin, özellikle günümüz yüzyılında yaşayan çocuklar özentilikten eşcinsel olabiliyor. bu tıpkı ateist,satanist ya da cellat babacı olmayı havalı sanmak gibi bir durum. çocuklar eşcinsel olmayı havalı sanıyor ve bu çok yanlış. cinsel bir hayata atılmalarının çok çok yanlış olduğu bir dönemde böyle bir kararı ani bir şekilde vermek büyük hatalara yol açabiliyor. tabi eşcinselliğe teşvikten kast edilen lgbtq yürüyüşleri,haklarımızı savunmak ve özgürce yaşama isteğimizi duyurmaksa bu yasa sonuna kadar canice ve cahilce. bu tıpkı gökkuşağını yasaklamak kadar aptalca bir durumdur. bu durumu normalleştirmek yerine anormal hale getiriyorsunuz. bunu devlet tarafından konuşulmuş olması dahi yanlış ve saçmalık. dediğim ve anlatmaya çalıştığım şekildeyse eğer yine de yanlış bir karar. bu çocuklarının öyle olmadıkları halde bu duruma özenmeleri ebeveynlerin hatası. bu durumu eğer vahşilik ve canilik olarak görmeseler ve çocuklara özellikle ergenliğe girmeden önce cinselliği anlatmak gibi anlatsalar bu durum buraya kadar gelmez. son olarak eşcinsel olmak lgbtq bireyi olmak bir hastalık değildir. aşk aşktır. ve anlatmak için g*tüm*zü yıttığımız şu lafı anlayın artık; kimin altında yattığımız ya da kimi altımıza aldığımızı tartışmanız kadar cahilce bir durum daha yok.

adam olması için abime vaad edilen hediye. kendisi sırasıyla "kaleci olacağım/üniversite okuyacağım/ istabulda yaşayacağım/kaportacı olacağım" laflarıyla yıllardır serserilik yapmakta. en son annem ile babamı araba için ayırmaya çalışmasından sonra annem hariç tüm aile umudu kesmiştir. üniversite için de çalışmamıştır kendisi ve kaybetmiştir sınavı. neden bilmem aklıma geldi yazmak istedim. vaad uğruna iş yapmayın bence. ama araba için kazanılır üniversite. ekonomimiz sağ olsun, tek başına almak hayal artık.

aslında tüm komutlarımızı anladığı ve işine gelmediğinden yapmadığını öğrendiğimden beri her gördüğüm yerde bana miyavlağı sokağa kadar küfrettikten sonra 'sevmiyorum lan seni bir daha, git duvar sürtün' demlerim iki saniye sonra ayağıma sürtündüğü için geçtiyor. kediden önce benim bir şeyler öğrenmem icap eder..

çoğunlukla sosyal medyayı bahane olarak göstermek bir yana insanın ihtiyaçlarından biridir. sosyal varlıklarız, illaki birinin bizi beğenmesini isteriz. öncelik kendimizi beğenebilemizdir tabi. genelde bu ikisinin çakışmasından özgüven eksikliği doğuyor. sen benlerini çok seversin, biri gelir hoş durmadığını söyler laf arasında ya da kaba bir üslupla. sonra acaba beğenilmemesi gereken bir durum mu dersin kendi kendine. gibi gibi bir çok örnek verilebilir. o yüzden sizi olduğu gibi seven arkadaş ya da eşler bulun kendinize. sizden başkasına bürünmeyin yavaş yavaş. sizi eleştirenin aklını sorgulayın. sen kimsin ulan deyin. sen kimsin ulan? ben böyle mükemmelim kardeşim. böyle iyiyim ben. sana mı güzeleşeyim. gözüne hitap etsem ne vereceksin bana?!

dünyada 1.5 milyar insan ingilizce öğrenmiş ve konuşabiliyorken arkadaş ortamında kafasındaki örümcek ağlarından cümle oluşturmayan insanların 'iyi ki ingilizce öğrenmişsin/anladık ingilizce biliyorsun/canım vatanımın bu güzel dili varken..' gibi tavır alınmış cümleler geldi aklıma cümledeki ingilizce kelimelerden anlam bütünlüğü oluşturmayan itici arkadaştan önce. günlük hayatta artık türkçesi absürt geldiğinden veyahut telaffuzunun hoş gelişi, cümleye yakışmasından kullanılan ingilizce kelimelere karşı tavır alan insanlardan daha çekilmez bir tip yoktur kanımca. ingilizce bilmeden, konuşmadan ya da konuşabilip bildiğini göstermek istediğinden neredeyse ingilizce konuşanlardan bahsetmiyorum. normal bir sohbette işitilen ingilizce kelimenin ona 'ben gavurum' gibi geldiğini düşünüyorum artık. başlıkta bahsedilen itici insan kişini tanımlarsak ingilizce dersinde 'here' yerine 'present' diyen aykırı öğrenci.

okumaya başlayacağım. okuyan varsa farklı bakış açıları ve yorumlarınızı duymak isterim.

buradan

tanrı'nın şekli şemalı, cinsi ırkı olmaz diye sürekli beyaz bir ışık şeklinde hayal etmişimdir. şimdilerde sorgularken olimpos tanrılarının tapınaklarının birinde 19.yydan kalma eski koltuğun tekinde oturmuş kendimi izlerken o ise görünmez bir halde kararımı bekler gibi zihnimde. (şimdiye kadar kime anlatsam 'haşa' derler ve ne kadar saçma bir savunma olduğunu anlamak zor değil sanırım)

soğuk değil olması gereken tutumdur. soğuk davranıştan anlaşılan tek tük konuşan, saçma şakalara ve muhabbetlere ortak olmayan, ilk sohbette teyzesinin altın dişinden bahsetmeyen kişi ise o soğuk değil karakteri tam oturmuş insandır. insanlarla arasına tam olması gereken boyutta bir duvar örmüştür ve gereksiz samimiyetten uzak durur. dışarıya uyumsuz bir tavır sergiler gibi dursa da doğru arkadaş kişisine karşı mükemmel bir dosttur. muhabbeti dedikodu değil kalite kokan bir kültür patlaması yaratır. bazıları için tam da böyle olmak soğukluk olsa da benim açımdan ideal arkadaş karakteridir.

iki günde bitirmek zorunda kaldığım ama keşke zorunluluk yaratmadan, tembellik etmeden okusaydım dediğim yeri bende ayrı olan en iyi kurtuluş savaşı romanlarından. romanda geçen kezban'ın yüzünü ne zaman resmetmeye kalksam aklıma o bilindik yeşil gözlü çocuğun fotoğrafı gelir. ayşe'yi de ne zaman düşlesem canımdan çok sevdiğimin siması canlanır dimağımda. bu satırları yazarken de hafiften unuttuğum için tekrar adam akıllı okuyacağım kadar güzel bir roman. fakat aslında peyami'nin zihninde yaşadığı yalan ve halüsinasyon bozması hayaller olmadı beni hem yıktı hem de garip bir mutlulukla sarmaladı.

ortaokulda türkçe kitabımın köşesinde gördüğüm tablo. yıllardır unutmam ismini de şeklini de.

bir kaç gün önce bitirdiğim stefan zweig romanı. çoğu kitabında olduğu gibi aşıkların kaderleri ellerimize kalmış; zihinlerimizde ya evlendirerek birleştireceğiz onları ya da ayrıp anıları da aşkı da öldüreceğiz. 11. sayfada dikkatimi çeken ve manası hoş gelen bir alıntı vardır hatta aralarına giren mesafede ludwing'in yanlız kalmaktan korkup evlenmesi aşkı o an zaten öldürmüştü. şahsımca bir kadının karşısında bu hallere düştüğün aşkta yanlız kalmazsın. araya ölüm dahi girse kalbinde yaşayan sevgilinle bir ömür yan yanasındır. ludwing ikinci kez aşkı öldürdüğünde zihninden yayından fırlamış ölümcül bir ok gibi şu cümleler geçti hışımla ben zihnimde anılarını ve aşklarını öldürdüm. ludwig bundan rahatsız olmamıştı. o yanlızca kendi karar veren, acıyı yanlızca kendi çeken ve sevgilisinin aşkı yüzünden her zaman onun dediklerine bir şekilde itaat edeceğini bilen bir vebaydı benim için. ve sevgili ise bu aşktan kanadı kırık ayrılan bir güvercin. bu benim onları için kaderim.

virüsten sonra gidemediğim, açık mı değil mi öğrenmek için gitmek istediğim lakin sosyal anksiyete yüzünden yapamadığım mükemmel aktivite. kitap sever arkadaşım olsaydı ilk günden sorna gizli gizli kalacağım mekan.

ufak bir hatada çok da sırıtmayan ama ekler harici kelimeyi dahi düzgün yazamayan insanlardan soğuma hali. muhabbetin dışında 'yanlız o öyle yazılmıyor' cümlesi genelde erasmusla yurtdışında çıkıp döndüğünde ingiliz kesilen egoist etkisi yaratsa da biz türkçe sınavında yazım yanlışında 10p silen öğretmen değiliz. lütfen anlayın bizi..

yolu kendi yürümüş gibi poşetin ya da kabın içinde terden su olmuş obez tost.

alışmışın dışında oluşuna karşılık şaşırma ve kendi isminin abdulrezzak oluşuna yakarış. aslına anlamları çok güzel olan isimlerin değerini bilmeme durumu.

aralarında bağı olmayan iki farklı kavram. kendine ve bedenine saygısı olan,onu en güzel şeklide kullanmayı amaçlayan kimse veyahut yanlızca içkinin ya da otun tadını beğenmediği için kullanmamak, kötü alışkanlıkların ona zevk vermemesi durumu.

tercihim jamie oliver, o adamla ancak ekrandan tahammülüm var. maharetli fakat kulağımın dibinde son ses bağırmasını isteyeceğim son kişi.