zümrüdüanka83 - en beğenilen tanımları (1. sayfa)

öyle kırıldım, öyle üzüldüm , öyle incindim ki artık hayatıma ne karşı cins ne de hemcinsim birini almak istemiyorum. yalniz yaşayıp, yalniz ölmek istiyorum. kimseyle önemli bağ kurmak istemiyorum. hele anne olmak artık hiç istemiyorum. eskiden annem gibi bir anne olmanın hayalini kurardım ama artık yok. hayatımda benim için o kadar kıymetli kimse olmasın istiyorum...

bence tek bir yolu var , mutlu olmayı istemesi...

yaşadığın acıyı derinleştiren şey.

kendisini ilk defa bir köşe yazısında tanıdım. bir edattan bahsediyordu. çok emin olmamakla birlikte o edat "gibi" ydi. çok etkilenmiştim. yıllar sonra bir çeşit arayış içindeyken "yol hâli " adlı kitabının arka kapak yazısında kendimi buldum ve öyle başladım pek çok kitabını okumaya. zaman sonra farkettim ki ben o köşe yazısından daha da önce yazarın "yusuf ile züleyha " adlı kitabını okumuştum. lise yıllarında iken edebiyat hocamızın tavsiyesiyle. ama demekki doğru zaman o zaman değilmiş.
hayranlıkla okuduğum, kelimelerle kurduğu büyülü dünyanın ahengine kapıldığım bir yazar.

bir çeşit rahatsız olma hâli. "bu böyle olmamalı bence " yada "allah kahretsin ki bu da böyle" deme hâli.

dinlerken her seferinde kendimi çocuk gelin gibi hissettiğim, kendime gelince 30 yaşında evlendiğimi hatırlatan , sezen aksu tarafından muhteşem yorumlanan ve az önce öğrendiğim üzere aysel gürel tarafından sözleri yazılmış olan harikulade toplumsal mesaj veren bir eser...

varoş??? herhalde kelimenin sözlükteki anlamı değişmiş. öğrenmiş oldumm

tek bir nedeni yok bence. hatta bunu tek bir nedene bağlamak en büyük problem. birden fazla neden ve birden fazla düzeltilmesi gereken şey var. ve bunu bence bir kişi değil hepimiz düzeltebiliriz...

ben bayılıyorum. öyle okumayınca keyif alamıyorum. hatta bazı satırların yanına kendimden notlar da düşerim. " hiç aklıma gelmemişti." ," bende böyle yapmistim. " gibi geniş bir yelpazede kısa, uzun notlar düşerim.

harika bir fikir. yanı böyle bilinçli olarak ve düzenli olarak yaptığım bir şey değil ama arada bir bende yaparım..

benim için sinirlendiğim konuya göre değişir. ama en genel çözümüm müzik dinlemek, mümkünse yüksek sesle eşlik etmek...

ne hissettiğini daha net anlamani sağlar. kelimelere dökerken hersey daha netleşiyor.

ben aslında bir sorunun cevabını öğrenmek için bi başlığı açtım. yaklaşık 13 yıllık bir su kaplumbağası var eniştemin. 2 yaşındaki yeğenim yarım kutu yem boşalttı hayvancagizin akvaryumuna. bir şey olur mu? sanki hayvanın hareketleri azaldi. bilgisi olanlara sorulur....

hiç böyle bir isteğiniz oldu mu? olduysa da eminim çok güzel bir anda kalmayı istemişsinizdir.
ben annemin öldüğünü öğrendiğim o ilk anda kalmak istiyorum hep. o ilk an ve o en büyük acıda. kız kardeşimin bizi sakinleştirmeye çalışan insanlara "hayır, olmaz" diye haykırdığı, erkek kardeşimin yere çömeldiği, benim ayaklarımın altından merdivenlerin kaydığı o ilk an. hep orda yaşamak istiyorum. çünkü o andan sonra yaşanan hiçbir şey yaşamaya değer değil. hiçbir şey o kadar üzülmeye değer değil. hiç bir mutluluk gerçek ve doyurucu degil. hayat orda durmalıydı benim için.

en vazgeçemediğim isteğim. ve en imkânsiz isteğim. kimse kimseyi gerçekten anlayamaz da zaten. bazı şeyleri anlamaya empati kurmak yetmez , cılız kalır.

ayna grubunun çok sevdiğim bir parçası. her dinlediğimde severek ayrılmışım gibi hissettiriyor hiç öyle birşey yaşamadığım halde.
"seni görmek icin geri geldim , sen gideli çok olmuş..."

onun yolu buralara düşmez, o kadar vizyon sahibi bir insan değil çünkü. olurda düşerse eğer ; "umarım yaşattığını yaşamadan ölmezsin."

anlam demek. kaybettiğinde daha da iyi anladığın anlam. onu kaybedince hiç birşey yaşamaya değer gelmiyor artık .seni üzen şeylerin üzülmeye değer olmadığını anlarsın...