kitaplardaki cümlelerin altını çizmek

sıkça yaptığım eylemdir. bana göre bir kitabın değerini arttıran ve gösteren şey altı çizilen cümlelerdir. kitabın neden özel olduğuna dair bilgi verir.

altı çizilen cümlelerde çoğu zaman kişinin başkalarından sakladığı duyguları gizlidir. ya da kendisine uyan düşünceleri belli eder.

--- alıntı ---
altı çizili olan kitabı biri ödünç isteyince yaralarını, anılarını da istiyor gibi hissettirir.
--- alıntı ---

kitapları ödünç vermekten çekinmeme neden olan genelde de ödünç vermemele sonuçlanan cümlelerdir. arada açıp o bölümleri okumak bayağı iyi hissettirir.

kitabı mahvetmektir. indir 1000kitap'ı gir alıntılarını kanka.

hiç yapmadığım eylemdir.
genelde fotoğrafını çekip işaretlerim.

altı çizili olan kitabı biri ödünç isteyince yaralarını, anılarını da istiyor gibi hissettirir.

bazen, eğer yazar elimdeki kalemle kitabı yazmış olsaydı benden daha az kalem tüketmiş olurdu dedirten iyi kitaplarda, aşırı gerçekleşir bu durum.

bir kitap, hissedilince güzel, düşünsene senin yazdığın bir cümlenin bir de altı çiziliyor.
harika caddesi, mükemmel apartmanı resmen!

güzel bir harekettir. sonraki yıllarda kitabı çıkarıp da tekrar okumak isteyebileceğinizin yanında sadece kitabı alıp altını çizdiğin yerleri okumak isteyebilirsiniz. her kitabı ikinci defa okumak maalesef mümkün olmuyor. gidip de sefiller kitabına vereceğim zamana (maalesef) yazık. en sevdiğim kitap olmasının yanında 1700 sayfayı tekrar okumak yaklaşık bir ayımı alacaktır. onun yerine alırım kitapları, çizdiğim yerleri okurum. kitap yeniden kafamda canlanacaktır, zamandan da tasarruf etmiş olup başka kitaplara zamanını harcamış olacağım.
edit: lütfen kütüphaneden aldığınız kitapların altını çizmeyin. onlar size ait değiller.

hep çizesim gelir ama bir türlü elim gitmez. kıyamıyorum.

bic markasının ince uçlu pastel fosforlu kalemleriyle yapmış olduğum eylemdir. bazen yıllar sonra okuduğum kitaplarda ben burayı neden işaretlemişim ki diyorum. işte o zaman ne kadar büyüdüğümü anlıyorum.

kitabıma kıyamadığım için yapmadığım ve asla yapmayacağım eylem.

kitabımın ucu kıvrılsa üzüldüğüm için asla yapmayacağım şey.

kitaplarımı her zaman okuduktan sonra başkasına vereceğim için asla yapmadığım eylemdir. buradan kendine kütüphane yapan lollik arkadaşlara sesleniyorum; okuduğunuz kitapları başkalarına verin. kim olduğu önemli değil, verecek biri yoksa gidin bir kütüphaneye bağışlayın. çok hevesiniz varsa başka bir şeyin koleksiyonunu yapın. kitabı boş boş evde tutmak ne zevk veriyor. oda güzel gözükecek diye o kadar kitabı ziyan etmeyin.

geri döndüğümde onları yeniden yeniden okuduğumda bir kitabı 30 dakikada bitirdiğim hissini yaratır. bir de bunun çarpı atılan versiyonu var ki kitabın eleştirel okunduğunun göstergesidir bu da. ayrıca neyi önemli gördüğüm neyden hoşlanmadığım nereye eklemeler yaptığım da kendimi tanımama yardımcı olur. mümkünse çizilmiş kitap almayı tercih eder insanların önemli gördüğü şeyleri de merak ederim. arkadaşlarımdan kitap alıp okumayı çok severim bu yüzden. kenarlarına not da alınmışsa tadından yenmez.

asla yapmadığım eylem. benim için anonim kalmak gibi bir şeydir bu.

ayrıca neden ve ne zaman edindiğim bir alışkanlık bilmiyorum ama kitaba canlı muamelesi yapıyorum resmen. 180 derece açamam mesela kitabı. bir ara arkadaşım şömine için kendisine ait eski ve kullanılmayan bir kitabı yakmak istediğinde ufak kalp krizi geçirmişliğim de var.

bazı kitaplar o kadar güzel yazılmış ki, "bu insanlar bu cümleleri nasıl nereden buluyor ya" diyerek hayranlıkla okuyorum ve tekrar tekrar okumak için altlarını çiziyorum, ya da bazı durumlar vardır siz 1000 kelimeyle falan belki açıklarsınız ama kitaplarda tüm durumu bir iki cümleyle öyle özetliyor ki hayat gayesi haline getiresin gelir. şuan ki dünyamızda ise bunlar bol bol tweet atılıyor.

e-kitap okuyucudan kitap okuduğum için vurgulayarak yaptığımdır.

eğer kitap kütüphaneden veya başka bir kimseden ödünç alınmış ise terbiyesizliktir.

severek yaptığım, kitapla haşır neşir olduğum, kitapla iletişime geçtiğimi hissettiren eylem. okuduğum kitapların olay örgüsünü bir süre sonra unutmaya başladığımı fark edince ben de bu yola başvurdum. çünkü, “tüm kitaplar eşittir ama bazıları daha eşittir” ve tekrar okunmayı hak ederler. bu yüzden de kitaplarımı evimde, kendi kütüphanemde bulundurduğum sürece açıp tekrar tekrar okuyup, her seferinde farklı hisler alabiliyorum kitabımdan.

ayrıca atatürk de sık sık yaparmış. anıtkabir müze bölümünde bu şekilde çalıştığı, üzerine işaretler koyduğu kitaplarının örnekleri de sergilenmektedir. gözlerimle görme şerefine nail olduğum için kendimi şanslı da sayarım.

atatürk’ün kitaplarına yaptığı eklemelere gelirsek; yeniçağ gazetesinin “kerrar esat atalay’la zaman tüneli” başlıklı köşesine bakalım:

- alıntı —

atatürk’ün okuduğu kitaplarda dikkatini çeken cümleler altına özel işaretler koyardı. şimdi bu işaretlerin anlamını açıklayalım:
"xx": önemli.
"xxx": çok önemli.
"müh.": mühim.
"ç. müh.": çok mühim.
"d.": dikkat.
"?": belirtilen fikri kabul etmiyor, ya da şüpheli görüyor.
cümlelerin altını bazen kırmızı, bazen da mavi kalemle çizmiştir. kırmızı kalemle çizdikleri fikri kuvvetli bulduğu ve kendisinin de katıldığı mavi kalemle çizdikleri ise o fikri beğenmediği anlamına gelir.

- alıntı —

hoş olan ama edinemediğim alışkanlıktır. başlarda kıyamadığım için çizmiyordum şimdilerde çizmeye kalkıyorum etrafta kalem yok zaten sonra da çizmeyi unutuyorum. böylece hiç çizememiş oluyorum.

ders çalışırken yaptığımdır. üniversite yıllarından beri alışkanlığımdır. o yıllarda ders çalışmak icin vaktim varsa cetvel yardımıyla, yoksa elimin ayarına güvenerek kitaptaki önemli yerlerin altını çizer, sınav öncesinde de altı çizili yerleri gözden geçirir sınava öyle girerdim. bu nedenle envai çeşit renkli kalemler alıyorum, hatta yine sırf bu sebeple kalem satın alma hastalığım var. kendimi durduramıyorum ahahjkfsh.