agora meyhanesi radyo yayını

yalnızlığı neden hali vakti yerinde, yalnızlığı lüks olarak seçen insanlar konuşuyor?

sokak çocuklarına sorsanıza, ailesiz büyümüş insanlara...

sokak hayvanlarına sarılarak uyumuş insanlara. yalnızlık hakkında ahkam kesmek, çıkarım yapmak oldukça kolay. elbette kahve fincanınla da konuşabilirsin ama yalnız değilsin ki?


dört yirmi piem* dörtyüz yirmi peme değil arkadaşım.

yalnızlığa alışmak diye bir şey var bir de. benden başka biri evde bardağın yerini değiştirdiğinde bile rahatsız oluyorum. banyo sadece benim mutfak benim kumanda benim. başka bir insanı dahil etmek çok hoşlandığım bir şey değil. sosyal olarak yalnız değilim ama kişisel alanım çok dar ve başkasının girmesi de oldukça zor. yalnızlık tamam tercihim ve şimdilik mutluyum.

yalnızlık bir lanet bence; alışınca en ufak bir müdahale en ufak bir öneri batıyor insana. kesinlikle yalnızlığın kader olduğunu düşünmüyorum bence yalnızlık seçimdir. burada kendini toplumdan soyutlaştırıp izole olmayı kastetmiyorum. insanın kendini bulabileceği, keşfedebileceği ve bunu bir süreç içinde sağlıklı bir şekilde yapabileceği en rahat durum. yeter ki bu anın kıymetini bilip uygun şekilde değerlendirsin insan.

kahvemi kapıp büyük bir keyifle dinlediğim yayındır. yalnızlık çok fazla açıdan ele alınabilecek derin bir konu, bunu kıymetli üç yazarımızdan dinlemek benim için bir zevk!
tercih edilmiş yalnızlık ile mecbur kalınmış yalnızlık arasındaki fark da uçurumdur. kimseyle paylaşamasan bile bir şeyleri kendinle paylaşabiliyorsan bunun yokluğunu daha az hissedersin. bu da değindiğiniz gibi kendini tanımaktan geçiyor. kendini tanımak sonu olmayan bir yolda yürümek gibidir, hiçbir zaman tam anlamıyla bitmez. ancak bu yola adım atmak bile çok büyük farklılık yaratır. hiç kimseye sahip değilsen bile kendine sahipsin aslında. ancak tabii ki dediğiniz gibi insan sosyal bir varlıktır, insan insana muhtaçtır, bu da yadsınamaz bir gerçek.

bir de çok beğendiğim bir cümle var cemal şakar’ın “ seçilmiş yalnızlık olgunlaştırır, içine düşülen yalnızlık ise çürütür.”

hassas insanlar başkalarını kendi dertleri ile boğmaktan çekindikleri için yalnızlığı tercih ederler çoğu zaman. yastığa kafalarını koyduklarında yalnız olduklarını fark ederler. oysa çok kişinin kimsesidirler o hassas insanlar.

özellikle daha hassas insanlar, kırılganlıklar, hayal kırıklıkları yaşadıktan sonra daha fazla etkilenir, bu durumda kendilerini korumak için bir duvar örmeye başlayabilirler daha fazla kırılmamak için. bu nedenle daha hassas insanlar daha yalnız kalıyor bence.

'mutlak yalnızlık mümkün değildir' ifadesinin sahibi, sevgili tutankamon'u tebrik ediyorum.

bence, anlaşılmanın da dindiremediği şey, yalnızlıktır. herkeste hiç geçmeyecek bir yalnızlığın uyandığı bir an var. yalnızlığın korkunç olmaktan çıktığı an da, bence bu süreçten sonra gerçekleşiyor.

26 yaşıma kadar mutsuz bir şekilde hep yalnız hissetim. bir gün çok sevdiğim birini, çok genç bir kadını, yerin 2.5 metre altında yalnız bırakıp gidince, hissettiğim şey artık yalnızlık değil, yoksunluktu. yoksunluk nöbetleri geçince, yalnız hissetmek, belki de onunla paylaştığımız bir şey olduğunu düşündüğüm için benim için özel olmaya başladı.

belki de daha kötüsü vardır, edip cansever'in deyişiyle;

bilmem ki nasıl anlatsam?
yalnız bile değilim.


kaybedenler kulübünden brit'e bağlamadan kaçıyorum, iyi yayınlar.

izninizle yalnızlık olgusuna yeniden modern zamanlar bakış açısıyla yaklaşmak istiyorum. genç yaşlı ayırt etmeden, özellikle son on yılda sosyal medya dediğimiz mecralar hepimizin hayatına girdi ve kendini sadece bu mecralarda paylaştıkları hayatları üzerinden tanımlayan pek çok insan var. öyle ki, kimilerimizin sosyal medyada arkadaş olarak gördükleri insanların sayısı, binler ve on binlerle ifade ediliyor. burada merak ettiğim konu ise sosyal medya dostluğunun, ne ölçüde gerçek dostluğun göstergesi olduğu. hissiyatım o ki, günümüzde dostluk da giderek yüzeyselliğe kayıyor ve bu insanların çoğu da temelde buyük bir yalnızlık çekiyor olabilirler.

sizlerle duygularımı çok paylaşmak isterdim ama bu aralar o kadar yalnız ve üşengecim ki.

size can babanın bu güzel şiirini paylaşıyorum.

yalnızlığa dayanırım da, bir başınalığa asla,
yaşlanmak hoş değil, duvarlara baka baka.
bir dost göz arayışıyla,
saat tıkırtısıyla….
korkmam geçinip gideriz biz mutlulukla,
ama;
“günün aydın, akşamın iyi olsun” diyen biri olmalı.
bir telefon çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
yoksa, zor değil, hiç zor değil,
demli çayı bardakta karıştırıp,
bir başına yudumlamak doyasıya.
ama; “çaya kaç şeker alırsın?”
diye soran bir ses olmalı ya ara sıra…

can yücel

hassasiyet erkek için duygusal olarak güçsüz görüleceği için kadınlar tarafından otomatik olarak elenirler. kadınlar güç sever.

o kadar zor bir konu seçmişsiniz ki bir kamyon bira içsek sabaha ülkeyi kurtaramayız.

yalnızlık bir sudur ve içilip içilip kudurulmalıdır.

sesini hafif açın alttan vursun ...

çok teşekkür ederim mesajımı seslendirdiğiniz için. ağzınıza sağlık efendim, güzel program oluyor vesselam, bravo..*

ben sokak çocuğuyum kankam bana sorabilirsiniz.

ilk defa dinlediğim ve inanılmaz keyif aldığım radyo yayını. o kadar kaliteli ve interaktif bir yayın oluyor ki pc başından kalkamadım, telefonum çaldı müziğin sesini kısmaya kıyamadım, çağrıyı sessize aldım.* şarkı seçimlerinin başarısı ve tartışılan fikirlere gösterilen saygı, farklı fikirlerin üzerinde konuşulması takdir edilesi, emeğinize sağlık diceyler.*

edit: diceyin sorduğu soruya cevap; evet bence hassas insanlar yalnızlığa daha meyillidirler. cünkü kırılmaktan incinmekten korkarlar. kırılmak yerine sessizliği ve yalnızlığı tercih ederler. kırılmaktansa kendi güvenli bölgeleri olan yalnızlığın güvenli kollarına bırakırlar kendilerini.

sevgili meja'nın "odamdaki çöp kutusuyla bile konuşabilirim." cümlesi aklıma cahit sıtkı tarancı'dan "yalnızlığa dair" şiirini getirdi. şuraya iliştireyim efenim;

eveeeet kafam 7.den sonra geldiği için bana yalnızlığın hissettirdiklerini size paylaşmayı bir borç bilirim.
yalnızlık bana göre sessiz çığlık,hıçkırıklı ağlamak ... yalnız kalmaktan çok korkarım ama etrafta yaşayan iğrenç insanlardan ötürü çoğu zaman sürüklenirim bu yola.evet siz insanlar iğrenç varlıklarsınız. ben de mi ? evet sen de ! kendimi düşündüm cümlesi altına saklanmaktan bıkmadınız mı ? tek parmağınız ile güzelleştirecek kapasiteye sahipsiniz dünyayı, güvensizlikler küçük ya da büyük sapıklık düşünceleri , bencillikler daha aklıma gelipte sayamadığım bir sürü şey. haklı olduğunuz ufak tefek kavramlar olabilir ama arkasına saklanmayın savaşmaktan kaçmayın korkak olmayın. insanları üzmeyin, sizi üzenleri de çizginizi asla bozmayın . size ne kadar kötülük gelirse gelsin çizginizi bozmayın.