aile baskısı

ebeveynlerin çocuklar üzerinde kurmak istedikleri hakimiyet anlamına gelmektedir. ebeveynlerin çocuklar üzerinde oluşan baskılarına karşılık çocuklarının hata yapmalarına, daha çok asi olmasına sebep olabiliyorlar. aile evinden kaçmak için erken evlenen kızlarımız, erkek çocuklarına verilen gereksiz ağır sorumluluklar ve belirli kalıplara sokma durumu hiç iç açıcı değil.
bu tarz anne babalar çocuklara oluşturduğu baskı yüzünden yaşadıkları travmaları gelecek hayat tarzlarına düşüncelerine etki etmektedir. çocuklarımıza her alanda her anlamda saygı göstermek ve bazı şeyleri denemelerine izin vermemiz gerekmektedir. bırakalım istedikleri şeylerin yanlışlığını doğruluğunu kendileri anlayabilsin.

25 yaşın sonunda iplenmeyen baskılar...
aile ile yaşamak zordur. hele ki kendi hayatınızı kurduktan sonra mecburen yanlarına dönüp onlarla yaşamak zorunda kalmak daha zordur.

türkiye şartlarında çoğu insanın maruz kaldığı durumdur. bazen okuyacağınız bölümü etkiler, bazen seveceğiniz insanı, bazen eğlenme şeklinizi, bazen de hayallerinizi... bir süre sonra yapamadıklarınızın hırsıyla asi bir insana dönüşebilirsiniz.

genel olarak nesilden nesile devam eden durum. genel olarak anne babalarımızın bize yaşattığı şeyler kendi yaşamadığı şeyler değil.

baskıcı toplumun bir ürünü. mahalle baskısı ve arkadaş baskısı gibi türevleri de vardır.

çok zor bir durum sürekli bir çatışma,bir şey yapmak için verilen binlerce savaş.

çocuklara baskı yapıldığında her zaman kaçarlar. oyun oynama dersin sen onu yasakladın diye oynama isteği daha çok artar. sigara kullanma dersin inadına kullanır. serbest kaldıklarında doğruyu görüp o yöne gideceklerdir. siz bir yöne ilerlemeye çalıştıkça baskı gören kişi doğru yolu kaybeder. anne olarak yap dersin, baba yapma der. peki ortada hiç olan hayat ne olacak düşünmezler. çocukları serbest bırakın ve gözlemleyin. göreceksiniz kendisi sizin yolunuzdan dahi daha güzel bir yol bulacak. çocukları kafese kapatmayın, bırakın istedikleri gökyüzüne uçsunlar.
siz yol göstermeyin, hangi yol iyi hangisi kötü sadece bunu öğretin.

aileden ayrılınca ilk başta gelen özgürlük hissi ne kadar güzel olsa da gördüğü baskı insanlarda bir şeylerin eksik olmasına yol açıyor. buna kendin çözüm bulmak da yorucu bir süreç oluyor. yaşadım oradan biliyorum. *

ebeveyn olamamış bireylerin baskıyla kontrolü elde tutması.

psikolojik,duygusal gibi çeşitleri olan kimine göre adı korumak,kimine göre görev,kimine göre bilmem ne...ama değişmeyen tek birsey var o da orantısız davranışların kişinin ruhunda açacağı derin yaralardir. yine aynı noktaya geliyoruz bilinçsizce üremeyin. ebeveynlik komşuluk gibi bisi değildir. çiçek bakmaya yada kopek beslemeye benzemez. ıyi eğitimli (ki eğitimden kastım üniversite vs degil ) değilseniz lütfen anne baba unvanı almak için bir canın günahına girmeyin

uzun zamandır çalıştığım çalışmaktan zevk aldığım ortaklığımızdan ; artık dayanılmaz hale gelen ve çekilemeyen amcam yüzünden ayrılmış bulunmaktayım. ohh diyorum. yerler ulan aile baskısını. kırk yılda işimiz düştü kötü olduk. böylesi daha güzel.

arkanızda durmayıp karşınızda dikilmeleri olayıdır.

yeri gelir çocuk üzerinde allahlık taslayarak yaparlar bu işi. cahil hallerine bakmadan insanı kanser ederler.

aşırısı intihara neden olabilir.

patates baskısı gibi eğlenceli ve renkli değildir. ayrıca şekillerine de siz karar veremezsiniz.

hayatınızın içine eden baskıdır.umutları söndürür,geleceğinizi yok eder.aileye olan sevgi minimuma iner.

birçok kültürde yaygın olan ve genellikle kişinin yaşamını etkileyen hatta direkt kişinin hayatına müdahaleden oluşan, aileni seçmek gibi bir imkan olmadığı için bazı kişilerin yetişkin yaşında bile maruz kaldığı şey. benim gördüğüm şey; kimi aile tutucu fikirleri olduğu için onların normali o olduğu için (öyle gördük vs) çocuğu kaç yaşında olursa olsun sürekli üzerinde bir baskı kuruyor. kimisi ise başka şehirde yaşasa giyim, dışarı çıkma saatleri, farklı hayat tarzı gibi şeyleri çok umursamayacağı, çocuğunu sık boğaz etmeyeceği halde kendi memleketinde ya da tanıdığın çok olduğu bir yerde ‘akraba konu komşu ne der, falancanın çocuğu şöyle böyle der arkamızdan’ düşüncesiyle çocuğuna hayatı zehir ediyor.

aile üyeleri tarafından yapılan baskılar, genellikle belirli bir hayat tarzını veya kendi gelecek gördükleri meslek ya da kariyer yolunu izlemeye zorlamak, evlilik , eş seçimine müdahale etmek veya belirli kültürel veya dini inançları benimsemeye yönlendirmek, o dinden uzaklaşmaması için manipüle etmek gibi çeşitli şekillerde kendini gösterebiliyor. bu baskılar, kişinin özgürlüğünü sınırlayan ve psikolojik olarak zarar veren türden. bu sebeple, sağlıklı aile ilişkileri ve bireysel özgürlük arasında denge kurmak bu noktada çok önemli. aile üyeleri arasında açık iletişim ve saygı temelli bir ilişki, bu dengeyi sağlamanın çözümü olabilir.


son olarak şu çocuklarınızı gerçekten kısıtlamayın üniversiteye başka şehire gidince ya da ekonomik özgürlük kazanıp size eskisi kadar bağımlı olmayacakları zamanlar geldiğinde içlerinden bambaşka bir kişi çıkabiliyor. sonra vay efendim biz ne emekler verdik , bir dediğini iki etmedik diye dövünmeyin. aslında biz nerde yanlış yaptık diye düşünseniz iyi olur da biraz geç olur o saatten sonra.