ailenin suçu olan şeyler

çocuklarına şefkati ,doğaya ve hayvanlara saygıyı aşılayamamış olmalarıdır.

sokakta kedilere taş/ tekme atan, piknik yapmaya geldiği yeri kirleten ,ormanları yakan kişileri görünce ,bazı ailelerin gerçekten çocuk yapmaması gerektiğini düşünüyorum.

çocuğu sarıp sarmalama adı altında hayata hazırlamamak.

pek çok psikolojik kuramcıya göre insan kişiliğinin oluşmasında ve yaptığı ettiği şeylerde yetiştirilmiş tarzının ve dolayısıyla ailenin payı çok büyük. ama olumlu ama olumsuz yönde. ben de aynı kanaatteyim .
diğer yandan hiç kimse de kendi s....o kişiliği ya da kişiliksizliğini ailesine ya da başkasına yüklemesin . hayat biraz da senin seçimlerinle şekillenir aslan parçası ...

sıcaklar.

bitmek bilmeyen kas eklem ağrılarım.

ailemin en önemli mirasıdır fibromiyalji.

buraya yazıp ana babama gıybet edecek halim yok ama kendi çocuklarıma asla davranmayacağım şeylerdir.
sevgili gençler özgüven çocuklukta başlar. ana babanız da olsa saygısızlık yapmadan hakkınızı mutlaka arayın.
ileride acısını çekmeyin zira hayat acımasız.

çocuğu kendi kendine yeten bağımsız bir birey olarak yetiştirmemek. çocuk bir şey yapmaya çalıştığında sen yapamazsın demek veya direk elinden almak.

çocuğu sürekli azarlamak, ilgi ve sevgi göstermemek. sonuc olarak narsist, kompleksli ve ilgi bağımlısı bireyler yetişiyor.

çocuğa fiziksel şiddet uygulamak. fiziksel şiddet gören çocuk özgüvensiz ve davranış bozukluğuna sahip olur. zeka seviyesi ve beceri seviyesi düşer.

anne tarafından nur topu gibi migren hediye edilirken baba tarafından pimpirik, her şeyin en kötüsünü düşünerek hareket etme, tatlı can, bir de her türlü otu kavurarak etle buluşturma gibi fantastik skiller eklendi.

o iş günah işleyen adem pzvkine kadar gider

beni yapip besleyip buyutmeleri.

eğitim
ahlak
görgü

çok kısıtlamak ya da birşeyler için zorlamak

(bkz: marmarayda yayılarak oturmak)

değişiklikten korkmak

yalan söyleme alışkanlığı.

(bkz: aşırı korumacı aileler en iyi yalancıları yetiştirir)

ayrıca, zamanında yapma imkanı olduğu halde bazı güzel şeyleri yapamamak, fırsatları kaçırmak.

özgüvensiz, sevgiden ve hoşgörüden uzak bir çocuk yetiştirmek.

ezikliğim.
keşke şımarık bi * kurusu olsaydım.

çocuğu ile yakın olmamak, çocuğunu ele güne itmek.
20 yaşına kadar çoluk çocuğun sırdaşı olabilmeli o olamıyorsa yakını olmalıyız, henüz korteksi gelişmemiş çocuk/genç yanlış insanlarla yanlış kararlar alabilir. sonra bi bakmışız o kişiler almış onu neler neler yaptırmış.

bu ne idüğü belirsiz karakterlerin kimliğini çözene kadar yamulmamız.

benim ailemle çok zamanım geçmedi. özellikle annem ve babam aciz insanlardı. yine de bu dünyaya gelmeyi ben istedim ve onları beni dünyaya getirmek üzere dürttüm, insanlar buna cinsellik ya da seks diyorlar. zaten o dürtmelerime karşı koyamadıkları için buradayım. ben kendim gelmeyi istedim ve geldim. gerisi de yine bu kendi istememin sonuçları. onların bu işle bir alakaları yok.

ben kendi sorumluluğumu alıyorum. ne yaptıysam veya başıma ne geldiyse hepsi benim yüzümden, başka kimsenin hatası değil. ayrıca başıma gelenler de benim hatam olmasa bile buraya gelmek istememden dolayı oldu. bir kere doğduktan sonra geriye yapacak bir şey kalmaz. çünkü calderon de la barca'nın dediği gibi; insanın en büyük suçu doğmuş olmasıdır. ben suça inanmıyorum, o yüzden bundan dolayı suçlu hissetmiyorum. ama doğmaya inanıyorum, bundan dolayı da kimseyi suçlayamam. ha. bir de suça inanmadığım için de kimseyi suçlayamam.

annem intihar etti. kendi bileceği iş. kız kardeşim de öyle. ben ailemdeki kişilerin işlerine de hiç öyle çok fazla burnumu sokmadım. ben her zaman haddinden fazla bireysel bir insan oldum. o halde? yapıp ettiklerimin sorumluluğunu başkalarına atarak benlik sahibi olamam. benlik sahibi olmayacaksam neden geldim? en azından geldiğimin hakkını vermeliyim. ne yaptıysam ben yaptım. hiçbir pişmanlığım yok.

benlik sahibi olan "istedim" der. olamayan sorumluluğunu alamaz, mızmız çocuklara benzer. ben çocuk olmak istemem.