aileyle asla anlaşamayıp hep farklı kafalarda olmak

ergenken başa gelen, dahası başa gelmesi gereken şeydir. böylece kendi karakterinizi oturtmaya ve kendi hayat yolunuzu çizmeye başlarsınız. bazı aileler bu süreci doğru yönetemezler maalesef, daha da zorlaştırırlar, biliyorum. kırıp dökmemeye çalışın. ailenizle yakınlık ve uzaklığınızı optimum seviyeye çekebildiğinizde artık yetişkin olmuşsunuz demektir. benim bu duruma varmam otuz yaşını buldu, acele etmeyin.

ergenlik dönemi bitince geçecek olan süreli isyan durumu. ben de varım bireyim ve beni kabul edin demenin ergence ifade edilişi. büyüyünce geçiyor rahat olun.

kafalarımız hep farklıydı ailemle ama hep bir orta yolun olduğunu düşünen bir insanım.yani bir konu da anlaşamazsak o konuyu bir daha o kişiyle konuşmam.yani burda sadece daha az konuşan bir insana dönüşürüm ve bu kalp kırmaktan daha iyi bence.

5 yabancı aynı evde yaşıyor gibiyiz o kadar farklıyız ki bazen bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi karar veremiyorum. zor bir olay. küçükken farkında olmuyorsun ama büyüdükçe anlıyorsun ailen olsa bile ne kadar yalnız olduğunu. bu seni bir yandan olgunlaştırıyor ama bir yandan da normalden daha ağır geliyor her şey işte

herkes farklı kafadaysa yine iyi de ben tek siz hepiniz gibi bir durum varsa ev artık er meydanına döner