201.
meursault'u yazarken askerlik zamanlarında tanışıp yoldaş olduğu matisse tautou hanımdan esinlendiğini söylemiştir zamanında. freud buna karşı çıkıp, "askerde kadın olmaz, bu kişinin kadınlaşmasının yönelgesidir" demişti yine kokainli kafayla. fakat o zamanlar cezayirli erkeklerden hoşlanan fransız kadınlar, "çavuş, denizci kadın, armacı melek" gibi rütbelerle askere alınıyordu. camus, sonradan aşık olduğu matisse'nin, halasının ölümüne olan kayıtsızlığı karşısında ağlamış ve yabancı'yı yazmaya karar vermiş. halam ölmüş geçen hafta ya da şu an demiş kadın. "bir arap öldürmek" meselesinin çıkışı budur yani. "sonunda ölen bendim" demek istemiş büyük üstad. cezayirliymiş çünkü. ezilirmiş bu yüzden hep. matisse, fransız yüzbaşı ile evlenmiş o dönem. son kurşunu da sıkmış camus'a. bu olaydan sonra, romanda bol bol sohbet ettiği rahip olarak tanıtmış kendisini camus. bunu askerdeki arkadaşları yememiş tabi. geyik şakaları yapmışlar camus'a hep. "yengeyi de ne kemirmiştir komutan hehehe" diye şaka yapmışlar. intiharı bile düşünmüş. sartre böyle değil bak. matkapmış o bam bam. bulantı'da anlattığı bulantı, kadınlar zaten. kadından bıktım demiş açık açık sartre. "içim sıyrıldı kadından, yalnız da olmuyor anasını satim napcam ben" demiş. camus yumuşak kalpliymiş. kırılgan insanmış camus, içine atarmış hep.
devamını gör...
202.
sisifos söyleni kitabında kibarca "ulen köftehorlar! sanki çok da matah bir varlığımız var da bu genel abzürdeye bir de anlam verip int***rımıza bir mana atfetmeye çalışıonuz" dediğini düşündüğüm goalkeeper.
devamını gör...
203.
bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının yirmi yılını verdi, her şeyi feda etti ona, dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile, ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. canı sıkılıyordu, hepsi bu, insanların çoğu gibi canı sıkılıyordu.
bu sözleriyle gelir hep aklıma. sonra yavaş yavaş diğerleri gelir.
devamını gör...