albert camus

zamanının iyi kalecilerindendir. aslında futbola orta saha olarak başlar, bayağı iyidir*. ancak ayakkabıları topa vura vura yırtılır ama fakir oldukları için yenisini alamaz, futbolu çok sevdiği için mecburen daha az topla aynayacağı mevkii olan kaleye geçer.

futbola büyük bir aşk ile bağlıdır. futbol ile ilgili bir kaç sözünü bırakayım buraya :

“dünyaya bir daha gelseydim ve bir tercih şansım olsaydı, yazarlık ve futbolculuk arasından ikincisini seçerdim.”

“ahlak ve insanın yükümlülükleri hakkında güvenebileceğim ne biliyorsam onu futbola borçluyum.”

“nihayetinde topun asla beklenen yere gitmediğini öğrendim. özellikle, söylendiği gibi gerçek olmayan insanların yaşadığı büyük şehirlerde bunun bana çok yardımı dokundu”

yabancı isimli eserinde beni konu almaktadır.

varoluşçu değildir, nihilizme yakındır. absürdizmin temsilcisidir. trafik kazasında öldüğünü düşünenler bu tür adamların eceliyle öldüğünü düşünebilir. intihar etmiştir.

yabancı isimli romanını okumuşumdur. durgun ve olay örgüsü olmayan bir kitaptır. ama ne olacak sonunda diye merak ettirir.

veba romanı ile bu dönemde pek popüler hale gelmiştir.

sisifos söyleni, düşüş, başkaldıran insan, yabancı, mutlu ölüm, sürgün ve krallık kitapları olan büyük edebiyatçıdır.

yabancı ile yarattığı ahlaki sorgulama mükemmeldir. kürsü de bir süre sonra cinayetten değil annesinin ölümüne üzülmediği için hem toplum hem de mahkemece yargılanmaya başlar.

veba kitabı özellikle bu zamanlar okunması gerekli yazar. salgın hastalıklara ve toplumun tepkisel süreçlerine çok ince göndermeler barındırır.

o kadar kitabını okudum ama hala ismini görünce "albert kamuş" diyorum. sonra düzeltiyorum. özür dilerim "yabancı"

yabacıyla beni darmaduman etmiştir.kitabında bir dostoyevski karamsarlığının,dip duygusunun tadını almadım değil.sonra baktım iki yazarın vikipedi'ne gördüm ki ikiside akrep burcu.vayyy ne çektik be dedim...sonra gittim yattım.

(bkz: başkaldıran insan) kitabını yarım bıraktığım yazardır. adini her gördüğümde utanıyorum ama gerçekten çok ağır, anlaşılması güç olduğu için, şimdi okursam korkudan bir daha bakamayacağımdan erteledim. her kitabın bir zamanı vardır, seninkine biraz daha var üstad.

vaiz 6/11:

söz çoğaldıkça anlam azalır, bunun kime yararı olur?

süleyman peygamber vaiz kitabında böyle diyor. müthiş doğru bir söz. camus'un kitapları da bu sözün doğruluğu ispatlıyor. aklı olan adam camus okurken "lan yeter lan boş yaptığın" der, kapatır.

ben bir analitik felsefe taraftarı olarak, camus gibi kıta felsefecilerini kafa ütüleyen sarhoşlara benzetiyorum. birkaç sözle açıklanabilecek fikirler hakkında balya balya yazabiliyor adamlar. gerçekse sadedir...

özellikle yabancı kitabını çok sevdiğim yazar.
meursault gibi uyumsuz bir kahramanı çok güzel ve etkili anlatmış.

yaklaşık 2 yıl önce arkadaşım tarafından okumamın telkin edildiği, elimdeki kitapları bitirene kadar yönelmediğim; yaklaşık bir buçuk yıl kadar önce birkaç eserini almak için d&r'a girdiğimde zeminden tavana kadar tüm raflara kendisinin eserlerinin dizildiğini görmemle yıkıldığım mükemmel ötesi yazar.

bende pis bir huy var, bir unsur ne kadar güzel olursa olsun eğer ben onunla işimi bitirmeden popülerleşirse ona olan tüm ilgimi 3 mikrosaniye içerisinde kaybedebiliyorum. işte tam da böyle olmak üzereyken nasıl gaza geldiğimi anlayamadım ve "ulen bari bundan vazgeçme." diyerek düşüş, yabancı ve sisifos söylemi adlı eserlerini alıp çıktım.

sonra allah belamı verdi. böyle yazılmaz. yazmakta da sıkıntı yok aslında, öyle düşünüş şekli olamaz.

özellikle düşüş için konuşacak olursam; eğer moraliniz bozuksa kesinlikle okumayın arkadaşlar. defolun gidin en hızlı şekilde moralinizi düzeltin, sonra da gelin nefes nefese düşüş'ü okuyun. eğer naifseniz ve içinde olduğunuz topluma kırgınsanız; daha da kötüsü kendinize ve başkalarına karşı öfkeliyseniz önce bu negatif durumları minimuma indirin, sonra okuyun. aksi taktirde elinizde galaksiyi patlatma düğmesi olsa kitabı bitirir bitirmez seri bir şekilde o düğmeye abanırsınız. ha bu demek değil ki kitap içinizdeki veya dışınıza yansımış öfkenizi üçe beşe katlayacak; tam tersine öyle bir farkındalık katacak ki önceki o negatif hislerinizi beş ile çarpıp sizi pasif agresif bir insana dönüştürecek.

düşüş monolog olarak kaleme alınmış. alışkın olmayanlar için ilk birkaç sayfada biraz garip gelse de çok kısa süre sonra akıcılığına kaptıran bir yapısı var. ne olur ne olmaz, kalem alın yanınıza ve altını çize çize okuyun. eserin daha sonra aklınızdan çıkmayacak bölümleri olacak ve dönüp bulması kolay olsun.

yabancı adlı eseri okurken ise kendimi bana çok yakın, samimi ve paralel düşünen birinin hayatının bir kısmına şahitlik ediyor ama onunla asla iletişime geçemiyormuş gibi hissettim.

oturup sabaha kadar yazılabilir bu iki eser hakkında. belki kitap satın almadan önce internetten araştırma gibi bir alışkanlığınız vardır diye söylüyorum, albert camus için bu alışkanlığı unutun. ülkenin çoğu (eleştirmen edasıyla sağda solda yazan müsvetteciler de dahil) okuduğunu anlayamakta zorluk çeken ve kendini ifade edemeyen acizlerden oluşuyor. o yüzden kimseye güvenmeyin. gidin alın, zaten ucuz eserler şu an için. tertemiz kafayla okuyun.

kendini ne absürdist ne de varoluşçu olarak tanımlayan, etiketlenmekten hoşnut olmayan cezayir asıllı fransız yazar ve filozof.43 yaşında nobel edebiyat ödülü almıştır. verem'e yakalanıncaya kadar tutkulu bir şekilde kaleci olarak futbol oynamıştır.46 yaşında en absürt ölüm şekli olarak nitelendirdiği, trafik kazasında hayatını kaybetmiştir. yabancı, düşüş, veba, sisifos söyleni gibi başyapıtları bırakmıştır. yabancı romanı zeki demirkubuz tarafından 2001'de yazgı ismiyle sinemaya uyarlanmıştır.

''belirli bir şey, bir çöküntü falan değil, bir çeşit, keyfimi yeniden bulamama sıkıntısı. yaşam benim için gittikçe daha zorlaşıyordu; beden keyifsiz oldu mu, yürek de ölgünleşir. bana öyle geliyordu ki, hiç öğrenmemiş olduğum, ama yine de çok iyi bildiğim bir şeyi, yani yaşamayı unutuyordum.''

düşüş.

camus, jean-paul sartre ve george orwell'in "gauloises" marka sigara kullandıklarına rastlamıştım bir yerde.

hatta geçmişte sigara içmenin üstün zekalı (bkz: genius) olmakla bir ilişkisi bile olduğu düşünülüyormuş.
(bkz: https://www.researchgate.ne...)

(bkz: sherlock holmes)
(bkz: humphrey bogart)
(bkz: albert einstein)

bu isimleri pipoları ya da sigaraları olmadan düşünemeyiz pek değil mi?

hatta camus sigara içmeyi o kadar seviyordu ki; kedisinin ismi bile sigaraydı. zaten tüm fotoğraflarına baktığınızda bu detaya rastlarsınız.

ve ne acı bir sondur ki; bir araba kazasında hayatını kaybettiğinde ağzında yine bir sigara vardı ve dumanı üstündeydi...

insanın dünyada sürgün, kendiliğinde krallık olan hayatını anlatan sürgün ve krallık kitabının yazarıdır, okunasıdır.
onunla, dekorlarınızı yıkar, ya altta kalıp acı çekersiniz ya da daha da çok yıkarak dekorlarınızı bir yol açıp yürümeye devam edersiniz

yabancı kitabını bitirdikten sonra uzun zaman etkisinden çıkamamıştım

üslubu sıradan olmadığı için zor okunuyor olabilir ama çok iyi bir yazar olduğu gerçeğini değiştirmez. çok da yakışıklıdır. ikiz bebekleriyle olan fotoğrafı beni benden almıştır . ama konumuz bu değil. ve muamma ölümü hâlâ çözülememiştir. intihar mı? kaza mı? cezayir de doğmuştur.

--- alıntı ---

kendimi mi öldürsem, yoksa bir fincan kahve mi içsem?

--- alıntı ---

alber camus'un "kendimi mi öldürsem, yoksa bir fincan kahve mi içsem?" dediği o dipsiz uçurum. aynı günün sonunda albert camus bir fincan kahve eşliğinde der ki: "bazen günün sonunda bir insanın başardığı en büyük şey intihar etmemiş olmasıdır."

intiharla kafayı bozmuş yazardır. neden intihar etmemeliyim diye düşünüp düşünüp kitap yazmıştır. genç yaşında trafik kazasında ölmeseydi, yaşlanınca kesin intihar ederdi.