albert camus

varoluşçuluk ile ilgilenmiş ve absürdizm akımının öncülerinden biri olarak tanınmış fransız yazardır.

nedense beni benzettikleri yazar. kendisini önceden tanimazdim. böyle 8-10 kisi çok benziyosun deyince merak edip baktim. vay be dedim yani.

ama adam cidden iyi bir yazar. kayda deger bir yazar kesinlikle.

az önce bir sözüne denk geldim "bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakın" başımız sağolsun bartın.

yabancı adlı eserini 4 defa yarıda bırakmıştım. o da bir insanın annesinin ölümüne üzülmemesi neden bu kadar üzerinde baskı kurulmasına neden oluyor bence abartılı şeklindeydi. sonra aynı baskıya ben de maruz kaldım. meğerse ben de bir yabancıymışım.

sevmediğim, sevmeyeceğim bir edebiyat yapıyor fakat sevmiyor olsam da hakkını vermeme engel değil. oğuz atay gibi, orhan pamuk gibi, hakan günday gibi leş gibi bir edebiyat yaptığı için değil sevmiyor olmam. sadece inandığım değerlerin tersi bir çizgisi olduğu için. vardır böyle yazarlar. gerçekten hiç bize hitap etmez ama çok iyi edebiyatçıdır. camus da öyle.

tam bir post modernist yazar. şimdi diyeceksiniz ki icaruscuğum, post modernizm konuşulmaya başlandığında 1960 dolaylarındaydık, nasıl post modernist oluyor 1960 civarında ölen adam, haklı olarak. her akım, her eğilim ortaya çıktığı an tanımlanmıyor sayın yazar. üzerinden epey bir zaman geçmesi gerekiyor insanların ne yaptıklarının farkına varmaları için. camus tam olarak eğer ilk roman olarak don kişot'u alırsak(ki bence öncül primitif romanlar vardır fakat don kişot komple bir eserdir o yüzden onu alıyoruz) üç yüzyıllık roman geleneğinde yer tutan insan figürünü, insan olmayı romandan çıkarmış bir yazar. zaten varoluşçuluk üzerine çok kafayı yormuş bir felsefeci olduğunu düşünürsek bu çok normal.

yabancı kitabından devam edeceğim. hiç sevmiyorum insansız romanı. bana çok ergence geliyor. bir köşede ıkın ıkın acı çeken ergenle hiçbir şeye tepki vermeyen aşırı cool yetişkin bana eş doğrultuda karakterler gibi geliyorlar. biri sadece çok kısa sürdü. diğeri ise hala hayatımızı bize zindan ediyor.

fakat burada bir şeyin altını çizmek zorundayım. camus'nün bu eğilimini çok iyi anlıyorum. içinde bulunduğu toplumun geçirdiği sayısız yıkım ve acılar camus'yü umutsuzluğa itti. modernist bir toplumda umutsuzluğun yansıması akılcıdır. bizde arabesktir. camus'nün bu umutsuzluktan insani olanı yok etmesi, varlığın anlamsız olduğunu düşünmesi çok normal. milyonlarca insanın öldüğünü, aç kaldığını, mahvolduğunu gördü onun nesli. üstelik t.s elliot gibi ikiyüzlü de değildir camus. t.s.e. sağcı iktidarları destekler ve savaşta 20 milyon insan ölünce bahçesine ektiği ceset meyve verdi mi diye komşusuna sorular sorduğu absürt şiirler yazar savaş eleştirmek için. bu ikiyüzlülük yoktur camus'de.

ben edebiyatta insan figürünün pencere dışına atıldığında edebiyat namına hiçbir şey kalmadığını düşünüyorum. çünkü bana kalırsa kurgusal kitapların çıkış noktası da bitiş noktası da insanın kendini anlama çabasıdır. bu çaba, bu çıkmaz olmasaydı bu eserler ortaya çıkmazlardı. camus'nün yaptığı bu açıdan çok protest bir tepki ve kendi doğrularına göre tartışılmaz derecede doğru. savaş toplumunun psikolojisini biraz anlayabilirseniz camus'ye üzülürsünüz. üzülüyorum fakat edebiyatını sevmiyorum işte. okuduğumda teknik olarak fena bulmasam da hayati eksikleri olduğunu düşünüyorum. saygı duysam da bir romandan beklentimi yerine getiremiyor camus'nün edebiyatı.

hayatımda tanıdığım en melankolik bir garip kişilik. bir tane kitabını okuma hatasını yaptım ve depresyona girmeme ramak kaldı.

intihar mı etsem yoksa bir fincan kahve mi içsem gibi bir cümlesi vardı her sabah aklıma gelen. biliyorsunuz ki bu ülkede başardığımız belki de en iyi şey günün sonunda intihar etmemiş olmamız.

araba kazasında hayatını kaybeden filozof. aynı zamanda yazar, kaleci, genç kızların sevgilisi. ancak varoluşu birisi ne kadar iyilerin dostu, kötülerin düşmanıysa, kendisi de o kadar bu tanıma uyar. yabancı kitabı oldukça ince olmasına rağmen şahsıma göre, felsefe bölümlerinin girişine aynı platon 'un okulunun girişine "geometri bilmeyen giremez"' i gibi "yabancı okumayan giremez" yazdıracak kadar büyük bir eserdir.

"bugün annem öldü. belki de dün, bilmiyorum. bakımevi'nden bir telgraf aldım:
anneniz öldü. cenazesi yarın kaldırılacak. saygılar.
bundan pek bir şey anlaşılmıyor. belki dün ölmüştür."

bir kitabın ilk cümlesi olmak için bence çok etkileyici, hiç unutamamıştım okuduktan sonra... özellikle bu boş vermişliği...
her kitabını okumak, uzun uzun düşünmek istiyorum zirâ okuduklarım şimdiden beynimi yakmakta..

olmasa, tavana bakıp varoluşsal sancılar çekiyorum diye bağırırdım.

yabancı isimli bi kitabıyla tanıdığım yazar. gerçekten karakterinin kitabın baş karakteri gibi olduğunu düşündüğüm dünya tarafından kabul gören bi edebiyatçı

yabancı kitabını çok beğendiğim yazar.
ancak sonrasında okuduğum bir kitabı bana çok yorucu gelmişti. başka kitabını okuyacağımı düşünmüyorum.

annesinin ölümüne üzülmediği için yargılanan bir adamı anlatır yabancı'da. annene bile yabancılaşmayı.




cezayir asıllı fransız yazar...

63 yıl önce bugün absürd bir kazada hayatını kaybetmiştir.

umarım yaşarken bulamadığın anlamı, ölünce bulmuşsundur dostum...

veba kitabı ile tanıdığım sağolsun felsefe hocam sayesinde olmuştu bu da sonrasında yabancıyı da okudum tavsiye ederim okumanızı

veba ve yabancı adlı eserlerini okuduğum, değişik bir kafaya sahip yazar. severim.

insanın iç dünyasını muhteşem şekilde betimleyen yazar... tavsiye üzerine "yabancı" kitabını okumuştum. meursault tam bir farketmez insanı, dünya yansa umrunda olmayan, herkese göre şekil alan bir karakter...

albert camus çok ilginç bir karakterdir. mesela; kendisi bir futbol sevdalısıdır. camus, cezayir'in fransa sömürgesi altında olduğu dönemde, cezayir milli futbol takımının bir hayranıydı ve takımın maçlarını düzenli olarak izlerdi. camus ayrıca, cezayir futbol ligi maçlarında da hakemlik yapmıştır.

camus aynı zamanda bir araba kazası sonucu hayatını kaybetmiştir ve bu kazanın nedeni, camus'un arkasındaki arabanın sürücüsü tarafından sigara izmariti atılması sonucu meydana gelen bir kıvılcım olmuştur. bu kazada, camus'un yanı sıra, yayıncısı ve arkadaşı (bkz: michel gallimard) da hayatını kaybetmiştir.

cenazesine bir zamanlar dahil olduğu futbol tayfa da katılmıştır.

"bugün annem öldü ya da dün, bilmiyorum ile başlayan yabancı ve pek çok eserin yazarı cezayir doğumlu fransız yazar ve filozof.

annesinin ölümüne bile yabancılaşan bir insanın annesinin ölümüyle zaman kavramının yok olduğunu anlatmak istemiştir.
geçirdiği trafik kazasında hayatını kaybetmiştir.