alfabenin en gereksiz harfi

kesinlikle j'dir, başkası olamaz. çok havalı ve bilgiçtir üstelik. hatta küçüğünü yazı ortamlarına noktasız göndermeyecek kadar müşkülpesenttir.
yumuşak g harfi bile onun yanında canla - başla uğraşıp elinden geleni yapan emekçi abi kalır. tamam dilimizde ğ ile başlayan bir sözcüğümüz yok. hatta azerbaycanlıların ğemgin dedikleri sözcük bile bizde gamlı olarak kullanılıyor. ama yine de
ğ çok değerli bir harfimizdir. bağırır, çağırır, ağlar, dağılır sonra toplanır. bütün bu boğuşması sonuçta sağlık göstergesidir. onsuz dilimiz yağsız yemek kadar tatsızdır.
düşünsenize ğ olmasaydı 'bağa girdim bağ budanmış / bağa bülbül dadanmış', 'dağlar dağımdır benim/ dert ortağımdır benim' ve (i: ağlama yar ağlama' gibi türküler ya da 'ölen ölür kalan sağlar bizimdir' gibi varsağılar olmayacaktı.

ama j öyle mi? farsça'dan dilimize geçmiştir de, yüzyıllardır lale devrinin çalışmadan, kise-i hümayundan beslenen şark aristokratı gibi hep fildiji :) kulesinde oturmuştur. bizde j harfi farsçadan bir jale'dir, bir jülide, bir de pejmürde'dir. 'o mahur beste' çalarken müjganla ağlaşır durur. o ağlaşıp yas tutarken eksikliği de c harfiyle kapatılır.
yine dilimizde j ile başlayan ve batı dillerinden geçen yaklaşık 80-90 sözcük vardır. jakoben, japon, jilet, jip, jeoloji, jinekoloji, jelatin, jeton, jelatin, jurnal, jüpiter, jokey, jöle... bu sözcüklerin en bilinenleridir.

bu sözcüklerde yer alan j harfleri anadolu'da çoğunlukla c olarak telaffuz edilir. örneğin; candarma, cilet, ceton, cip. hatta bazı sözcükler için g kullanılması bile büyük bir sorun yaratmaz. jenosit yerine genosit, jeofizik yerine geofizik desek, yer yerinden oynamaz ve dilimiz de çok şey kaybetmez kanısındayım.

işte j de böyle bir kardeşimizdir. yine de bu tanımın amacı türkçeden j harfinin çıkarılmasını önermek değildir. bir durum saptaması çabasıdır o kadar. gönül ister ki, o da diğer kardeşleriyle birlikte yaşayıp gitsin. ama biraz de kendini geliştirsin. baksın kazak ve kırgız kardeşlerine iyi, güzel, yahşi yerine jaksı /jakşi diyorlar. ne görse faydası var.

j ve p

"ı" kesinlikle ııııııııı... kelimelikte koyacak yer bulmakta en zorlandığım harf. "ır" kelimesi olmasa sıçtıydık. oooo 3 tane birden kullandım bak.

"h" harfidir. sözcüğün başına gelmez zaten türkçede. gel gör ki arapçadan, farsçadan tonla sözcük girmiş dile. buyur. al söyle hukuk sözcüğünü "h" harfinin hakkını vere vere.
fransızlar da bu harfin gereksizliğinin farkına varmışlar ki yazarken hatırı kalmasın diye yazarlar da okurken pas geçerler.
mesela honneur, huile, heure. sanırım h harfi araplarla teşriki mesai yaptıkları günlerde girmiş dillerine. gırtlaktan söylenen harf mi olur allah belanızı versin.
not: incelazlar da pek söylemezler h harfini.

j olmasa nasıl jeep diyecektik saçmalamayın. en gereksiz harf alafort köylü yazardır. net.

ek gelince yunuşayıp değişen tüm harfler gereksiz bence. baksana yeni haliylede oluyor.