antalya'da bir kadının cinsel saldırıya uğraması

yüreğime ağır bir taş gibi oturdu bu haber. bütün gün ortalığı biraz neşelendirmek için çalıştım didindim, pozitif olmak için direndim ve bu bir haber her şeyi sildi bitirdi. bırakın negatifliği bu gerçekler beni insan olmaktan utandırıyor. bıktım artık, ben de o kız gibi acı çekmek istiyorum çünkü ona yapılanlardan sonra biz nasıl huzurlu ve mutlu olacağız?

geçen gün bir dostum 16 yaşındaki kızının artık daha fazla bu ülkede kalmasını istemediğini avrupa’da bir ülkede okuyup yaşamasını istediğini ve bu konuda yardımıma ihtiyacı olduğunu söyledi.
her gün haberler de ölüm tecavüz şiddet gördükçe bu kararı aldığını bardağı taşıran son damlanın ise ki onu da şöyle ifade etti “sen haber izlemez okumazsın ama yeğenine tecavüz edip serbest bırakılıp ailesi tarafından alkışlarla karşılanan kişiler ile aynı ülkede nefes almasını istemiyorum!”
dün o başlığa yazıp yazıp sildim bu isteği bu akşam bu haberi okuyunca yazmak istedim ama ne yazacağımı bilmiyorum.
arkadaşıma tabii ki yardım edeceğim,kızı ünlü bir kulüpte voleybolcu daha önceki girdilerimden birinde yazmıştım bir fırsat oluşturup gidin diye,uruguay bile olsa gidin bu toplum maalesef çürümüş.
gidin diyen ben de kimim biliyormusunuz?
sen türk pasaportunu nasıl fırlatırsın diyip sırp gümrük polisini tek yumrukta bayıltıp burnunu kıran adamım.
maalesef bu ülkeye de insanına da inancım çoktan tükendi.
tecavüze uğrayan kadına da annesine de söyleyebilecek yazabilecek bir kelimem yok ne diyebilirim ki?
sadece bir yumru oturdu göğsüme hani şu devletlü’lerimizin yüreğine oturmayan şey!

(bkz: dostum adalet demişsin ama bu hiç adil değil)

allah cezalarını versin. normal şartlarda cezalarını adaletin vermesi gerekirdi, işimiz allah’a kaldı. haberi okurken nefes alamadım. neye isyan edeceğimi bilemedim. bu insanlarla aynı havayı solumaktan utandım, yerin dibine girdim. küfretmeden bu kadar anlatabildim. allah kahretsin.

şerefsizin kimliği ifşa oldu. bizlere düşen de bu kampanyaya destek vermektir diye düşünüyorum.
kafasozluk.com/muratkayatut...

tüm gün sol çerçevede görüp görüp sinirlerimi tepeme çıkartan başlıktır. bir insan bu kadar cani olmak için ne yaşadı acaba... delirmemek elde değil.

gerçekten 12 yıllık içi bomboş zorunlu eğitim değiştirilmeli ve kız öğrenciler için öz savunma ve çeviklik dersleri zorunlu olmalı.

tabi yetmez, kadınların kendisini tehdit edene saldırmaya hakkı olmalı. harekete geçilmesini beklesin demiyorum he, direkt tehdit algıladığı an vurabilmeli bence bir kadın. ve ceza almamalı! uzun uzadıya yalan dedektörüne bağlanarak vs sorgulanmalı ve gerçektren tehdit hissedip öz savunmada bulunduysa cinayetten serbest kalabilmeli. bi düşünün, çizeyim o dünyayı...

şimdi o kadar çok kadın öldürülme korkusundan boşanamıyor hatra sevgili(!)sinden bile ayrılamıyor, dünya öyle bir hale gelmiş ki kadın kendisi için tehdit olan erkeği tak diye vurma hakkına sahip, zaten hepsi öz savunma bilen kadınlarmış vurduğu an bayıltıyormuş...
şimdi siz tecavüzcü, dayakçı, sapık bi erkek olsaydınız bu suçları işlemeye cesaret eder miydiniz kadının böylesine güçlü ve korunaklı olduğu bir ortamda?

gözünü sevdiğimin abd'sinde biri mülkünüze izinsiz girse vurma hakkına sahipsiniz. türkiye'de ise tecavüze uğrayıp mahkemeye başvursanız öldürülmeniz kuvvetle muhtemel.

devlet, polis ve mahkemeler bizi korumayacaklarsa kanun çıkarsınlar da biz kendimizi koruyabilelim! hapiste halka vergi yükü olacaklarına kediye köpeğe mama yapılsın sapıklar ve katiller!

adalet dediğimiz şey pekde adil birşey değil demek ki.

adalet mi? burada adalet ne olabilir? hapse tıkıp komik bişeye gülmesi, karnını doyurabilmesi, rahatça ihtiyaçlarını karşılayabilecek yeterliliğe sahip olması?
bu adamı aynı muameleye maruz bırakmadan adalet mi olur?

sanığı bugün bir güzel dövmüşler. oohh. kim dövmüşse ellerine sağlık.

buradan

bu kızın annesinin iddiasi.kadinin zorla oraya gittiği de görüntülerle desteklenmiyor.adamin öldürdüğü de desteklenmiyor.muhtemel olay birlikte gidilip anlaşmazlıktan sonra kadının intihar etmesi.ya tamam yargı falan çok kötü de kanunlar var ve allah'ın marangozu için koskoca hâkimler yanlış mı karar verdi.azicik ayaklarınız yere bassın.azicik gaza gelmeden araştırmayı öğrenin ya.boyle olmaz.boyle bir yere varılmaz.bir düşün sorgula ya

bir annenin hiç duymaması gereken cümle.
fakat ülkemizde bu tarz insanlara destek veriliyor gibi adeta. daha dün tecavüz ettiği akrabasına sevk edilirken davullu zurnalı bir kutlama yapıldı. bu insanlara selam bile verilmemeli. peki bu kelimeyi kullanan adama ne oldu? şuanda serbest. ama tecavüz ettiğini açıkça beyan etmesine rağmen. yazıklar olsun. bu kararı verene de. bu sistemsizliğe de. insan evlenip çocuk sahibi bile olmak istemiyor. bizler bunları gördükçe iğreniyoruz her şeyden. erkeklerden, insanlıktan, yaşamdan. başımıza birşey gelse adalet sağlanacak mı? yada etiket mı yapılacak? kadınlara etiket yapmak çok basit çünkü.

günlerdir yazıp yazıp siliyorum.içimdeki öfke gittikçe büyüyor.

gençken ne sinirlenirdim böyle şeylere, yanlış anlaşılmasın yine sinirleniyorum ama karşıma çıksa bu adam yakınlarım haricinde birine ne yaparsa yapsın kılımı kıpırdatmam. gençken kesin elimde kalırdı. birincisi o kadar çok var ki bunlardan öldür öldür bitmez. ikincisi bu adamı değil öldürmek, tokat atsam hapise girerim, hele ki öldürsem ömür boyu hapis cezası alırım. öyle bir adalet sistemi var. yapacak bir şey yok. durmak yok yola devam.

aslında şu olmalı.
adami ensele
tecavüz edecek birini bul
tecavüze başla
ana, baba, eş , çoluk cocugunu arayıp x'ine su an tecavüz ediyorum dedirt.

üst edit: altta yazdıklarıma kulak verip başlığı değiştiren moderatörlere ve mesajlarıyla destek veren sevgili kafa yazarlarına teşekkürler.

"moderatörlerden rica etsek şu çirkin başlığı değiştirebilirler mi?
böyle bir başlık altına bir şeyler yazmayı midem almıyor."

tanım: medyanın çakma maço kahramanlar üzerinden rating topladığı ülkemde, yaşanan cinsel taciz dramlarının ilki değildir, umarım sonuncusu olur. medya kuruluşları, evet siz, şimdi timsah gözyaşlarınızı silip, aynaya bakın, canavarı göreceksiniz.

günlerimi zindan eden olay.
başlığa her gün gelip tüm yazılanları teker teker, nefesim daralana kadar okudum, hepsinde daha da mahvoldum, rüyalarıma girip durdu, aklımdan atamadım. bir şey yazmayacağım diye çok düşündüm ama unutamıyorum, yaşadığım korkuyu tarif edemiyorum. burada asıl sorun benim o durumda kalmamdan ziyade kılıma zarar gelmesin diye herkesden koruyan, kolluyan anneme bunu deseler; neler hisseder,ne yapar... düşünmek dahi içimi ürpertiyor. yazarken bile titriyorum. böyle zalim olabilecek insan varlığına inanmak istemiyorum.