asansörde kalmak

iki seferdir bir şey olmaz yea deyip korkan arkadaşımı bindirip de başıma gelen durum. hele bunun iki duvar arasında kalanı, kapkaranlık oluşu, havalandırmanın ve alarm tuşunun çalışmayanı var ki tam bir asansör fobisi tetikleyicisi. hepsini de yaşadık çok şükür.

kalma olayı daha eskide kaldı sanırım. artık yeni tip asansörler elektirik kesildiğinde yahut bir arıza zamanında en alt kata hafif bir fren mekanizmasıyla iniyorlar. bu daha korkunç bir zaman anı yaşatıyor insana. zira her an yere çakılacakmışsınız gibi hissediyorsunuz.

aklıma alışverişten dönerken asansörde kaldığım bir zamanı getirdi. yanımda soğuk bira vardı ve apartman görevlisini aradıktan sonra biramı açıp içerek beklemiştim.
elbette sıkıntılı bir durum ama geçici bir şey olduğu akıldan çıkmamalı diye düşünmekteyim.

bir arkadaşımın travma sonrası stres bozukluğuna maruz kalmasının sebebi.

hoş, ben de bir kaç kez asansörde kaldım kanımca kafayı yemenin lüzumu yok.
kapalı alan fobisi olanlara sözüm yok elbette fakat büyütülecek bir şey değil.

45 dk dan fazla kalmistim. adamin birisi bu asansor asagi dusecek deyip duruyordu.
dusmedi.
ama ben disari ciktim.
adamin agzindan bir dis yere dustu.

kullanmayı sevmem eğer çıkılan kat çok yüksek değilse tabii, zaten ben yüksek katta sevmem. bana göre fazla katlı evler bir devletin insanının fakirliğini net bir şekilde gösterir. zengin olsa insanlar neden kat kat birbirinin üstüne çıksınlar.