asansörde kalmak

iki seferdir bir şey olmaz yea deyip korkan arkadaşımı bindirip de başıma gelen durum. hele bunun iki duvar arasında kalanı, kapkaranlık oluşu, havalandırmanın ve alarm tuşunun çalışmayanı var ki tam bir asansör fobisi tetikleyicisi. hepsini de yaşadık çok şükür.

aklıma alışverişten dönerken asansörde kaldığım bir zamanı getirdi. yanımda soğuk bira vardı ve apartman görevlisini aradıktan sonra biramı açıp içerek beklemiştim.
elbette sıkıntılı bir durum ama geçici bir şey olduğu akıldan çıkmamalı diye düşünmekteyim.

bir arkadaşımın travma sonrası stres bozukluğuna maruz kalmasının sebebi.

hoş, ben de bir kaç kez asansörde kaldım kanımca kafayı yemenin lüzumu yok.
kapalı alan fobisi olanlara sözüm yok elbette fakat büyütülecek bir şey değil.

45 dk dan fazla kalmistim. adamin birisi bu asansor asagi dusecek deyip duruyordu.
dusmedi.
ama ben disari ciktim.
adamin agzindan bir dis yere dustu.

kullanmayı sevmem eğer çıkılan kat çok yüksek değilse tabii, zaten ben yüksek katta sevmem. bana göre fazla katlı evler bir devletin insanının fakirliğini net bir şekilde gösterir. zengin olsa insanlar neden kat kat birbirinin üstüne çıksınlar.

kalma olayı daha eskide kaldı sanırım. artık yeni tip asansörler elektirik kesildiğinde yahut bir arıza zamanında en alt kata hafif bir fren mekanizmasıyla iniyorlar. bu daha korkunç bir zaman anı yaşatıyor insana. zira her an yere çakılacakmışsınız gibi hissediyorsunuz.

iki buçuk saat kalmıştık, hatta asansör dördüncü kattan düşmüştü.. allahtan yalnız değildim diye aklıma geldikçe şükür ediyorum..

yani o an insan bir kitleniyor çözüm üretme konusunda..

fobik bir şeye de dönüşebilir tabi. zor.

kalacaksa sevdiği ile kalmalı insan
asansörde

benim klostrofobim var. mr çektiremiyorum oradan pay biçilebilir. asansör fobim de vardı ama dedim şu “korkularının üstüne git” mantığını bir de ben uygulayayım.
oturduğum binada sık sık elektrik kesintisi oluyordu. bir gün binanın içindeki kafede otururken (evet kafe) elektrik kesildi. dedim ki kızım kalk. tam sırası. ben kafeden çıkarken elektrik geldi ama biliyordum ki tekrar kesilecek. 2 tane asansörden küçük olana bindim. zagora birazdan elektrik kesilecek ve ışıklar sönecek. hazır ol vs vs derken 8. kat yolundaki 3. katımızda beklediğim oldu. ışıklar söndü.

kapı aralığından gördüğüm kadarıyla kat arasında kalmıştım. kalp atışlarım hızlandı. telkinlerime son gaz devam ettim. ellerim titriyordu ama ben bu işi başarmalıyım dedim. telefonu aldım kapıya iyice yaklaştım, neyseki çekiyordu. bina görevlilerinden birini arayıp durumu söyledim ve kısa süre içinde geldiler. kapı açıldığında baktım ki kapı yukarıda ben aşağıdayım. lara croft ruhuyla tırmandım ve çıktım.

sonuç: tatmin edici oldu. o gün bugün asansörden korkmuyorum. tşkler.

iş yerinde bir çok kez başıma gelen hadise.

acil durum zili var, basıyorsun. karşıdaki davar ne oldu diyor (!) hiç ya ne olsun öyle bi hal hatır sorayım dedim.

insanlarla muhatap olmak asansörde kalmaktan daha kötü.

eğlenceli.

başka türlü yalnız kalıp kafa dinleyemiyorsun.

ayda bir yaparım.